Τα κριτήρια επιλογής στα ψηφοδέλτια Επικρατείας

του Μάκη Μπαλλή

Οπως και να το κάνουμε, ό,τι και να πουν επισήμως, η δυστοκία, άντε η δυσκολία στη συμπλήρωση των ψηφοδελτίων (η αναφορά γίνεται κυρίως για τα δυο μεγάλα κόμματα, διότι από τα δικά τους ψηφοδέλτια θα βγει η επόμενη κυβέρνηση) είναι μάλλον αντιληπτή.
Σε ό,τι αφορά τη Ν.Δ. το πρόβλημα είναι τόσο για αρκετά από τα ψηφοδέλτια των διαφόρων εκλογικών περιφερειών, όσο και για το Επικρατείας. Οι αρνήσεις πιθανών υποψηφίων να μπουν στις λίστες (και σε τοπικό επίπεδο) δικαιολογείται από τη ρεαλιστική αντιμετώπιση των δυνατοτήτων που θα έχουν σε ένα ψηφοδέλτιο που θα χάσει.
Στο ΠΑΣΟΚ, με τη δυναμική της νίκης και την προοπτική της κυβέρνησης και της στελέχωσης μερικών χιλιάδων θέσεων στον κρατικό μηχανισμό, τα πράγματα για τα περιφερειακά ψηφοδέλτια ήταν πιο εύκολα.
Εκεί που και για τα δύο κόμματα υπάρχουν ακόμη δυσκολίες, είναι στη λίστα των υποψηφίων για το Επικρατείας. Εκεί δεν υπάρχουν οι Νομαρχιακές με τα τοπικά στελέχη που θα επιβάλλουν ή θα αποκλείσουν υποψηφιότητες για τις ισορροπίες του δικού τους πολιτικού μικρόκοσμου, αλλά άλλες ανάγκες που πρέπει να συνδυαστούν. Η απελευθέρωση κάποιων στελεχών από το άγχος του σταυρού, η τήρηση ισορροπιών σε κορυφαίο επίπεδο, κυρίως όμως η κατεύθυνση που θέλει να δώσει προσωπικά ο κάθε αρχηγός και το μήνυμα που θέλει να περάσει για τις προτεραιότητές του. Η σύνθεση του Επικρατείας είναι της αποκλειστικής ευθύνης του αρχηγού. Κατά κύριο λόγο η επιλογή του επικεφαλής του ψηφοδελτίου.
Αν κυριαρχήσουν οι ανάγκες της εσωκομματικής ισορροπίας, βγαίνει μία «σούπα» με μπροστάρηδες είτε τους «βαρόνους» (όπως στη Ν.Δ. του 2007 με τον Εβερτ), είτε θεωρούμενους «ψηφοσυλλέκτες» με ευρύτερη αποδοχή (περίπτωση Φώφης Γεννηματά στο ΠΑΣΟΚ). Οταν ο Σημίτης ήθελε να δείξει άνοιγμα προς συντηρητικότερες πλευρές για να κόψει ψήφους από τη Ν.Δ., έβαλε μέσα Μάνο και Ανδριανόπουλο.
Σήμερα, που ο Παπανδρέου θέλει να δείξει ότι δίνει βάρος στην Οικονομία, με σοβαρή προσέγγιση, διαλέγει να βάλει επικεφαλής έναν πετυχημένο τραπεζίτη, τον Παπαδήμο, αφήνοντας εκτός (πρώτης θέσης) το Σημίτη, την περίοδο του οποίου θέλει να ξεχάσει το ΠΑΣΟΚ, ελπίζοντας ότι θα ξεχάσει και ο κόσμος.
Στη Ν.Δ., όπου ο Καραμανλής είχε το μυαλό στην επόμενη μέρα των εκλογών, η επιλογή του για το Σουφλιά στην πρώτη θέση, που θα τον χρειαστεί είτε για να τον στηρίξει απέναντι στην Ντόρα είτε για μία μεταβατική περίοδο, σκόνταψε στην ταυτόσημη διεκδίκηση από Εβερτ και Σιούφα, που ανησυχούν για το «σταυρό» τους, αλλά και θέλουν επιβεβαίωση του ρόλου τους στο κόμμα.
Κάποιοι ίσως πουν ότι για πρώην προέδρους, πολύ περισσότερο για πρώην πρωθυπουργούς, έπρεπε να είναι αυτονόητη η συμμετοχή τους ως επικεφαλής σε ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Αν προχωράς με το κεφάλι στραμμένο πίσω, ναι…
taxydromos