Ενδεχόμενο πρώτο: την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ δεν χάνει απλώς, αλλά συντρίβεται, βλέπει ποσοστά αδιανόητα χαμηλά κλπ. Τότε, πράγματι, το να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, ενόψει και του διλήμματος που έθεσε ο Παπανδρέου, είναι από εύλογο έως ευθέως επιβεβλημένο. Όμως. Όμως. Εάν δεν είχε θέσει αυτό το δίλημμα, δεν θα ήταν εξίσου αυτονόητο. Προφανώς και τέτοια πανωλεθρία θα κλόνιζε τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης (ιδιαίτερα επειδή δεν πρόκειται για μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε για να εφαρμόσει μνημόνιο), σίγουρα θα της έκανε τη ζωή δύσκολη, αλλά εν πάση περιπτώσει θα ήταν μια ήττα σε αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου ο λαός μπορεί να στέλνει μηνύματα αποδοκιμασίας, μπορεί να ζητά ακόμη και αλλαγή γραμμής, αλλά δεν σημαίνει αυτόματα πως επιθυμεί και αλλαγή κυβέρνησης. Και εν πάση περιπτώσει αυτό είναι το θέμα: σε μια μη σχιζοφρενική εκδοχή της πολιτικής αυτά είναι τα επιχειρήματα που θα έπρεπε να επικαλείται την επόμενη μέρα η κυβέρνηση, σε μια μη σχιζοφρενική εκδοχή της πολιτικής θα έπρεπε εμείς να της λέμε την επόμενη μέρα της πανωλεθρίας «φύγε» και εκείνη να απαντά «έχω εκλεγεί, είμαστε στον πιο δύσκολο χρόνο του προγράμματος, είναι απόλυτα φυσιολογικό να στραβώνεις με τις θυσίες που επιβάλλει το μνημόνιο, κάνε υπομονή», σε μια μη σχιζοφρενική εκδοχή της πολιτικής εκείνη θα έπρεπε να μην θέλει καν να ακούει για σύνδεση του αποτελέσματος των δημοτικών με την παραμονή της στην εξουσία. Αντ' αυτού τα συνέδεσε εκείνη με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Μόνη της. Εκτός και αν τα περί «τσουνάμι» και περί «τσουρουφλίσματος» του Σαμαρά συνιστούσαν γάντι για πρόωρες. Οπότε το ερώτημα παραμένει: Γιατί να φέρνεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου στον κίνδυνο μιας θέσης από την οποία δεν θα μπορείς να ξεφύγεις; Ενδεχόμενο δεύτερο: την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ χάνει μεν δυνάμεις, αλλά σε επίπεδα που δεν προξενούν κανένα σοκ. Εάν ο Παπανδρέου πει πως δεν κάνει πρόωρες, τον λες μπλοφαδόρο, τον λες ανακόλουθο με το αφήγημα σωτηρίας της χώρας, τον λες ανυψωτήρα των σπρεντ, πάντως η σχιζοφρένεια κάπου εδώ λήγει, αφήνοντας μια επίγευση ελαφρά τη καρδία κομματικών τακτικισμών. Εάν όμως και σε αυτό το ενδεχόμενο πει πως πάει για πρόωρες, τότε τι αρχίζεις να λες; Τότε θυμάσαι πως τον Σεπτέμβριο του 2009 ο τότε Πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ αποφάσισε να αυτοκτονήσει για λόγους τότε ακόμη ανεξήγητους και συνειδητοποιείς πως το Νοέμβριο του 2010 είναι σειρά του νυν Πρωθυπουργού και αρχηγού του ΠΑΣΟΚ να αυτοκτονήσει. Για λόγους εξηγήσιμους ή ανεξήγητους μικρή σημασία έχει. Σημασία ούτως ή άλλως μετά το ευφρόσυνο αυτό προεκλογικό διάλειμμα θα ξαναρχίσει να έχει η υστέρηση των εσόδων, το αναθεωρημένο έλλειμμα και μπλα μπλα μπλα. Και αν το αφήγημα σωτηρίας της χώρας εγκαταλειφθεί από τη μονοκομματική εκδοχή του, αυτό θα σημάνει απλώς την έναρξη ενός καινούριου αφηγήματος, κατά το οποίο απηυδισμένος ο λαός από τις αλλεπάλληλες αυτοκτονίες, απηυδισμένος από την ανεπάρκεια των πολιτικών και της πολιτικής, θα στρέψει εκ των πραγμάτων την απελπισμένη ελπίδα του σε μια κυβέρνηση μετεκλογικής συνεργασίας, σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία θα ασχοληθεί με την οικονομία και μόνο, όπως της πρέπει και όπως της αρμόζει, χωρίς πια κομματικές έριδες, χωρίς πια τριβές και αντεγκλήσεις, ακόμα πιο μονόδρομα, ακόμα πιο τολμηρά, ακόμα πιο σωτήρια. Αν δεν σου βγάζει νόημα το ποστ, είναι επειδή ούτε εγώ βγάζω νόημα. Σε πολιτικά σχιζοειδείς καιρούς άλλωστε, ποιός το έχασε το νόημα για να το βρούμε εμείς; Ό,τι γίνει θα γίνει. Κι εμείς θα καμωθούμε για μια ακόμη φορά πως καταλάβαμε τι έγινε και γιατί έγινε. Οld Boy Read more...
Mην ακουμπάτε στον τοίχο, μη πατάτε στο πεζοδρόμιο ΜΗ !!!! αυτά ήταν τα λόγια του σκοπού στην είσοδο του προεδρικού μεγάρου. Τόση απορία σε μάτια αστυνομικού δεν είχα ξαναδεί (ως τότε) -Τι είστε εσείς ;;; -Τέσσερις άνθρωποι είμαστε πολίτες, είπαμε -Δεν επιτρέπεται να είστε εδώ, απάντησε -Εδώ που ; -Εδώ στο πεζοδρόμιο.... Σε κλάσματα δευτερολέπτου οι αστυνόμοι έγιναν 3 Οι διαπραγματεύσεις μας για την παραμονή μας στο πεζοδρόμιο συνεχίστηκαν, με ένα διάλογο που γελοιότερος αυτού ίσως να μην υπήρξε ποτέ πριν σε πεζοδρόμιο.... -Είμαι πολίτης και έχω δικαίωμα να βρίσκομαι στο πεζοδρόμιο. -Όχι σε αυτό το πεζοδρόμιο !!! -Γιατί ;;;;;
-Γιατί αυτό το πεζοδρόμιο είναι έξω από το προεδρικό μέγαρο! -Είναι ιδιωτικό το πεζοδρόμιο;;; -Όχι. -Τότε γιατί δε μπορούμε να μείνουμε εδώ ;; -Γιατι από εδώ συνήθως δεν περνάει κόσμος.
Οι τέσσερις γίναμε οκτώ, δέκα κι έφταναν κι άλλοι, με ταξί , μηχανές, πεζοί κρατώντας στα χέρια τους έντυπα με υπογραφές. Έντρομος ο σκοπός !!! "Κίνηση στο πεζοδρόμιο του προεδρικού μεγάρου.Συνωστισμός για την ακρίβεια." Είμαστε πλέον 20 πολίτες και περίπου 30 αστυνομικοί, ένστολοι και μη, εκτός από τον προϊστάμενο ασφαλείας του προεδρικού μεγάρου που έφτασε με μια μαύρη mercedes και προχώρησε πεζός προς το μέρος μας. -Δε μπορείτε να βρίσκεστε εδώ, είπε. -Γιατί;; -Γιατί δε συνιθίζεται πολίτες να βρίσκονται έξω από το προεδρικό μέγαρο. -Θέλουμε να μπούμε μέσα, να καταθέσουμε ένα αίτημα (στη θέα του χοντρού φάκελου , πρέπει να κοκκίνησαν τα μάγουλά του αν και είχε ήδη ενημερωθεί ήδη από τους προηγούμενους ότι τον έλεγξαν.) -Να πάτε στη βουλή. Εδώ δε μπορείτε να περάσετε. Και να χωριστείτε!!! Δε μπορείτε να περπατάτε όλοι μαζί !!! -Γιατί;;;; -Για να μη φαίνεστε πολλοί!!!!! (ναι το είπε....)
Μιά κλούβα έφτασε και μια διμοιρία ΜΑΤ μας περικύκλωσε... συνοδεύοντας μας μέχρι τη βουλή...μηχανές ΔΙΑΣ ακολουθούσαν... Στην είσοδο της βουλής μας περίμενε άλλη μία διμοιρία (πράσινη αυτή..) -Στοοοοπ !!! είπε ο επικεφαλής της, προτάσοοντάς μας το χέρι του, κι ήταν τόσο μα τόσο αξιολύπητο το βλέμμα του, μη ξέροντας πως να αντιμετωπίσει εμάς που δε μπορούσε καν να μας χαρακτηρίσει, πασχίζοντας να συνεννοηθεί με τους ανωτέρους του με δύο ασυρμάτους, ιδρωμένος, απορημένος, χαμένος....
Ένας από τους επικεφλείς της ασφάλειας της βουλής μας πλησίασε. -Ποιοί είστε ;; -Πολίτες. -Ποιοί ;; -Δεν ξέρουμε, δε προλάβαμε να συστηθούμε μεταξύ μας, μας περικύκλωσαν οι συνάδελφοί σας.... Μακάρι να μπορούσα να φωτογραφήσω το βλέμμα του....δε μπορώ να το περιγράψω με λόγια.... -Δε μπορείτε να περάσετε. Παραδώστε το σε εμάς και θα το μεταφέρουμε. -ΔΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ.
Μετά από πολλή ώρα διαπραγματεύσεων, αποκλεισμό του πεζοδρομίου, κι άλλους αστυνομικούς , όλων των μονάδων, μας ανακοίνωσε. -Τρεις από εσάς μόνο.
Μετά τον σωματικό έλεγχο, τον έλεγχο των τσαντών μας και του φακέλου με τις υπογραφές, τη σημείωση και κράτηση για όσο βρισκόμασταν μέσα στο κτίριο των ονομάτων, αριθμών τηλεφώνων και αριθμών ταυτότητάς μας, βρεθήκαμε τρεις γυναίκες να περπατάμε στους διαδρόμους της βουλής , με τη συνοδεία της ασφάλειας -Βγάλτε μας μια φωτογραφία, του είπα. απλώς χαμογέλασε.
-Περιμένετε εδώ , μας είπαν έξω από το γραφείο του προέδρου της βουλής. Μετρούσα αντίστροφα από μέσα μου , χαμογελούσα .
Η γραμματέας του μας υποδέχτηκε με ένα ηλίθιο ειρωνικό χαμόγελο. Συνέχισε να το φοράει (ασορτί με το D&G μπλουζάκι της και το m.c.hammer screen saver στον υπολγιστή της ) για όση ώρα της εξηγούσα ότι ο φάκελος περιείχε αίτημα πολιτών για την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και των νόμων περί ευθύνης υπουργών, υπογεγραμμένου από πολίτες. Μέχρι που...τον άνοιξα.... Το σαγόνι της κατέβηκε κυριολεκτικά....το βλέμμα της καρφώθηκε κυριολεκτικά στον όγκο των εγγράφων ....δε μπορούσε πλέον να αρθρώσει λέξη.... Στα μάτια της καθρεφτίστηκε ο αριθμός...7.989 υπογραφές.... -Θα φέρουμε κι άλλες , της είπα, τις επόμενες μέρες. Θέλουμε τον αριθμό πρωτοκόλλου για να τις επισυνάψουμε. Πήρε ένα μικρό χαρτάκι , το σφράγισε και σημείωσε....αρ. πρωτ.3903.
Στο πεζοδρόμιο, μας χειροκροτήσαμε ,εμείς οι είκοσι, εμάς τους 7.989, φιληθήκαμε κι αγκαλιαστήκαμε...φύγαμε δίνοντας μια υπόσχεση. ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΑΜΕ. isonomia-gia-olous Read more...
