«To μυστικό σχέδιο απολύσεων σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ»

«Το σχεδόν πιστοποιημένο, πλέον, αδιέξοδο στην εφαρμογή του μνημονίου ήδη από τον πρώτο χρόνο της ισχύος του φέρνει την κυβέρνηση μπροστά σε εξαιρετικά επώδυνη σύγκρουση με την κατεξοχήν πολιτική «πελατεία» του κυβερνώντος κόμματος, τους υπαλλήλους Δημοσίου και ΔΕΚΟ, οδηγώντας ακόμη και υπουργούς σε δημόσιες παραινέσεις για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου!

Η νέα εκδοχή του ελληνικού δράματος είναι ήδη γνωστή στις αγορές, όπου φαίνεται ότι πλέον δεν τιμολογείται στα spread ο κίνδυνος των πρόωρων εκλογών, αλλά της πλήρους ανατροπής του σχεδιασμού που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο. Η διατήρηση του spread πάνω από τις 900 μονάδες βάσης, παρότι από την Κυριακή έχει ξεκαθαριστεί ότι η χώρα δεν οδηγείται σε πρόωρες εκλογές, διαψεύδει τον ισχυρισμό του υπουργού Οικονομικών (σε χθεσινή του συνέντευξη στο CNN), ότι η «πτήση» των spread συνδέεται μόνο με τον κίνδυνο πολιτικής αστάθειας.

Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, το σενάριο που φαίνεται πλέον ως πιθανότερο για τις εξελίξεις των επόμενων μηνών είναι ότι η κυβέρνηση θα βρεθεί αμέσως μετά τις εκλογές υπό ασφυκτική πίεση της τρόικας για να λάβει πρωτοφανή για την Ελλάδα μέτρα συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα, προκειμένου να ανοίξει στις αρχές του 2011 ο δρόμος προς τον –υποτιθέμενο- παράδεισο της αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, με επιμήκυνση της διάρκειάς του και πιθανή επαύξηση του συνολικού ποσού του διεθνούς δανείου, ώστε να γίνει δυνατή μια διαδικασία μείωσης του ελλείμματος με βραδύτερους, άρα και ανεκτούς από το πολιτικό σύστημα της χώρας, ρυθμούς.


Όπως τονίζουν οι ίδιες πηγές, η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι προ των πυλών και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι χθες αυτό ακριβώς υπονόησε με δημόσιες δηλώσεις του ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χ. Καστανίδης. Όμως, για να πεισθεί η Γερμανία να συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο, η κυβέρνηση θα χρειασθεί να αποδείξει πρώτα ότι μπορεί να… χύσει αίμα στο Δημόσιο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αμέσως μετά τις εκλογές θα αρχίσουν να «τρέχουν» οι δραματικές εξελίξεις, που ήδη δημιουργούν αναβρασμό ακόμη και στο εσωτερικό της κυβέρνησης:

Η αναθεώρηση των στοιχείων για το έλλειμμα και το χρέος του 2009 από την Eurostat και η αναδιατύπωση των προβλέψεων για το 2010 από την κυβέρνηση, σε συνεργασία με την τρόικα, αναμένεται να αναδείξουν το σοβαρό πρόβλημα «εκτροχιασμού» του μνημονίου, ήδη από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ελλάδα θα βρεθεί να έχει παραβιάσει το 2010 το σημαντικότερο όριο που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο και αποτελεί το «σηματωρό» για την οικονομική πολιτική: στο μνημόνιο έχει τεθεί ανώτατο όριο 342 δις. ευρώ στο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης (προσοχή: όχι στο κατά Μάαστριχτ χρέος, το οποίο προκύπτει μετά την αφαίρεση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού), το οποίο η κυβέρνηση απαγορεύεται… δια ροπάλου να παραβιάσει. Σημειώνεται ότι ήδη από τον Ιούνιο, πριν από την αναθεώρηση των στοιχείων με την έρευνα της Eurostat, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης είχε ξεπεράσει τα 316 δις. ευρώ.

Σε περίπτωση παραβίασης του ανώτατου ορίου για το χρέος, το μνημόνιο προβλέπει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ενσωματώσει στον προϋπολογισμό μέτρα, με τα οποία θα καλύψει τη διαφορά, ώστε να μην υπάρξει υπέρβαση στο επόμενο ετήσιο «πλαφόν» για το χρέος, που ορίζεται από το μνημόνιο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπέρβαση αναμένεται να πλησιάσει τις δύο ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή θα διαμορφωθεί περίπου σε 4,5 δις. ευρώ. Αυτά θα πρέπει να εξοικονομηθούν με πρόσθετα μέτρα, τα οποία θα πρέπει να έχουν την έγκριση της τρόικας.

Δεδομένου, ότι τα περιθώρια άντλησης πρόσθετων εσόδων με νέους φόρους έχουν εξαντληθεί, όπως ομολόγησε χθες και ο υπουργός Οικονομικών, μόνο με «τσεκούρωμα» δαπανών στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα μπορεί να επιτευχθεί η εξοικονόμηση των 4,5 δις. ευρώ. Όμως, ήδη έχουν προβλεφθεί τεράστιες περικοπές λειτουργικών δαπανών (της τάξεως του 10%) και εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ από περικοπές αποδοχών που θα φέρει το νέο μισθολόγιο, ενώ έχουν «τραβηχτεί» στα όρια του δυνατού οι πιθανές εξοικονομήσεις που θα προέλθουν από μέτρα εξυγίανσης των ΔΕΚΟ, περικοπές δαπανών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (μέσω Καλλικράτη), στα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία.

Ουσιαστικά, δηλαδή, η κυβέρνηση καλείται να εξοικονομήσει τεράστιους πρόσθετους πόρους, με μέτρα πέραν των σημαντικών περικοπών που έχουν ήδη προβλεφθεί στα «υποχρεωτικά», βάσει μνημονίου, μέτρα του 2011. Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι μόνο με ένα πραγματικό «τσεκούρωμα» των δαπανών μισθοδοσίας στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ μπορεί να επιτευχθούν οι πρόσθετες εξοικονομήσεις των 4,5 δις. ευρώ, αλλά για να συμβεί αυτό η μόνη δυνατότητα που έχει η κυβέρνηση είναι να προχωρήσει για πρώτη φορά σε πρόγραμμα απομάκρυνσης χιλιάδων υπαλλήλων.

Η «συνταγή» που θα τεθεί επί τάπητος στις συζητήσεις με την τρόικα μετά τις εκλογές θα είναι η μαζική κατάργηση θέσεων στο Δημόσιο (ως γνωστόν, μόνο με την κατάργηση θέσεων επιτρέπεται συνταγματικά η απομάκρυνση υπαλλήλων), αλλά και τα «λουκέτα» ή οι συγχωνεύσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, που θα οδηγήσουν σε μεγάλη μείωση του προσωπικού και θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τις πρόσθετες εξοικονομήσεις που θα απαιτηθούν.

Το σχέδιο αυτό, που σύμφωνα με πληροφορίες βρίσκεται υπό επεξεργασία, δεν είναι από τα «χαρτιά» που θα ήθελε μια κυβέρνηση να αξιοποιήσει λίγες ημέρες πριν από μια εκλογική αναμέτρηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ρωτήθηκε ευθέως χθες («Υπάρχει, δηλαδή, περίπτωση να περικόψετε δημοσίους υπαλλήλους, δηλαδή, να τους απολύσετε;») και απάντησε με τρόπο που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών: «Εμείς, όποια απόφαση λαμβάνουμε την ανακοινώνουμε. Τηρούμε απαρέγκλιτα τους στόχους μας. Και μέχρι εκεί». Μιλώντας στο CNN, ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε εξίσου αινιγματικά, ότι υπάρχουν σχέδια για νέες περικοπές στις κρατικές δαπάνες, τα οποία θα αποκρυσταλλωθούν μετά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα…»
newsblog.gr
Read more...

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές κάνουν σήμερα λάθος να πιστεύουν ότι ο ΓΑΠ εξεβίασε τον ελληνικό λαό με εκλογές για να κερδίσει κάποιες περιφέρειες στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά. Ο ΓΑΠ είναι πολύ πιο έξυπνος και δολοπλόκος απ' όσο συνήθως τον νομίζουν.
Θέλει να απεγκλωβισθεί το γρηγορότερο -μέχρι τον Απρίλιο, Μάιο- με οικουμενική ή με εκλογές ή και με τα δύο γιατί γνωρίζει σε ποιες αποφάσεις θα τον ωθήσουν...
Ο ΓΑΠ έχει πιεσθεί αφάνταστα από διάφορες συγκυρίες και κέντρα εξουσίας του εξωτερικού -που θα αναλύσουμε εν συντομία παρακάτω - αλλά ο κύριος λόγος που τον ωθεί στο να πάρει αυτή τη στάση είναι ο ΦΟΒΟΣ για την προσωπική του επίβιωση. Έπειτα έρχονται όλα τα άλλα.
ΓΙΑΤΙ?

Διότι βρέθηκε στη δίνη ενός προβλήματος που δεν το περίμενε να πάρει τέτοιες διαστάσεις. Τον είχαν δασκαλέψει διαφορετικά -ότι τα μέτρα θα πετύχουν το στόχο- τα ακολούθησε και με το παραπάνω και όμως απέτυχαν και το μήνυμα των πρόωρων εκλογών στάλθηκε κυρίως σε αυτούς που τον χρησιμοποίησαν. "Κύριοι θα εγκαταλείψω και έρχεται χάος και τότε δεν θα πάρετε ούτε ένα ευρώ. Επομένως μην με πιέζετε άλλο αν θέλετε να μείνω και να εξυπηρετώ τα συμφέροντα σας.
Ο ΓΑΠ θέλει να απεγκλωβισθεί το γρηγορότερο -με οικουμενική ή με εκλογές ή και με τα δυο- γιατί γνωρίζει τι θα του ζητήσουν να κάνει μετά τις εκλογές: άγρια οικονομικά μέτρα ενάντια στην πλειοψηφία του λαού (οι δικοί μας έχουν όλοι βολευτεί). Φοβάται ακόμα γιατί παίρνει μηνύματα ότι η αρχή του τέλους έχει φτάσει και ξέρει καλά τι σημαίνει αυτό.
Η Ελλάδα έχει μπει στο στόχαστρο, που σημαίνει προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης για να παιχθεί η τελική πράξη,

ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχοι, τεμπέληδες, κλέφτες, θέλουν να ζουν πλουσιοπάροχα σε βάρος των άλλων και είναι και τρομοκράτες (βλ. τις τελευταία γεγονότα με τις βόμβες), επομένως όταν ακούσετε ότι το κράτος τους διαλύεται και τεμαχίζεται, μην κουνήσετε το δαχτυλάκι σας να τους σώσετε.
Φοβάται επομένως την έκρηξη μιας παλαϊκής εξέγερσης και την τρομακτική ένταση που θα προκύψει από αυτήν. Φοβάται για την ίδια του τη ζωή. Βεβαίως οι αφέντες του δεν θα κινητοποιήσουν -για την ώρα τουλάχιστον- τις μάζες εναντίον του, όπως έκαναν με τον Καραμανλή, αλλά δεν ξέρει πότε θα ξεσπάσει η αντίδραση από το σύστημα Σόρος που τον στηρίζει σήμερα. Ξέρει πως οι τράπεζες το απεύχονται αλλά δεν είναι σίγουρος ότι και η ΕΕ σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Η ΕΕ στην πραγματικότητα παραπαίει και περιμένει ανήμπορη να δει τις εξελίξεις παρά να επέμβει δραστικά και να τις σταματήσει.

Οι συγκυρίες μέσα στις οποίες βρέθηκε είναι τόσο πολύμορφες, τόσο πολλές και τόσο πολύπλοκες, τα κέντρα εξουσίας που τον επηρεάζουν τόσα πολλά και διαφορετικά, με διαφορετικούς και πολλές φορές αντίθετους στόχους, ώστε κανείς να μην μπορεί να δει τη λύση αυτού του παζλ.

Ας δούμε τους παίκτες που επηρεάζουν τον ΓΑΠ και την πορεία της Ελλάδας και τις προτεραιότητες του καθενός απο αυτούς:

1. Η επίσημη Αμερική

Προσπαθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει να αποδυναμώσει και, εάν ειναι δυνατόν, να διαλύσει την ΕΕ. Πως θα το κάνει αυτο? Κυρίως με το να ωθεί κράτη-μέλη της ΕΕ σε οικονομική εξαθλίωση (μέσω Goldman Sachs και λοιπών αμερικανότροφων τοκογλύφων) ώστε να αγανακτήσουν και να επαναστατήσουν οι λαοί και επομένως μέσα από το χάος που θα προκύψει να αναγκασθεί η ΕΕ να τα αποπέμψει. Η προεργασία για την επέμβαση-αποδόμηση της Ελλάδας έχει γίνει από καιρό, μέσω Ρεπούση, Δραγώνα, Τρεμόπουλου και λοιπά παπαγαλάκια του Σόρος, προετοιμάζοντας την Ελλάδα να δεχθεί την υποταγή της στην Τουρκία είτε με ύπουλες και πλάγιες διαδικασίες (λαθρομετανάστες ώστε να αλλοιωθει ο πληθυσμός) και με "μη πόλεμο" είτε με στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκια. Μεχρι πρότινος η Αμερική προωθούσε αυτό το σενάριο γιατί θεωρούσε την Τουρκία πιστή της σύμμαχο και υπάκουη στα κελεύσματα της.

Ο κύριος λόγος της προσπάθειας υποταγής της Ελλάδας (όχι ο μόνος) είναι η συνεκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Αιγαίου με ενδιάμεσο μία εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων που θα έχει το 40%. Πρέπει όλα αυτά να γίνουν σύντομα μέσα στο δόγμα του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, ώστε να μην προλάβει να αντιδράσει ο λαός.

Η Αμερική φοβάται κατεξοχήν τη συνένωση-συμμαχία της ΕΕ με τη Ρωσία και τη δημιουργία ενός άξονα που θα είναι αυτάρκης σε ενέργεια, σε στρατιωτική και σε οικονομική δύναμη. Επομένως αυτάρκης και ισχυρός.

Η Αμερική δεν θέλει με κανένα τρόπο να βγει η Ρωσία στο Αιγαίο. Αυτός είναι ο λόγος που άφησαν την Κίνα να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο μέσω Πειραιά (COSCO ) και ανέστειλαν μέσω ΓΑΠ τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης που θα έδινε πρόσβαση στη Ρωσία. Συγχρόνως προωθεί με χίλιους τρόπους την προσάρτηση της Μακεδονίας στο προτεκτοράτο των Σκοπίων -είτε με δόλιους τρόπους είτε με απειλές για συγκρούσεις.

Κάποιοι από την ΕΕ έχουν καταλάβει τι παίζεται στο παρασκήνιο και γι' αυτό το λόγο προωθούν το σενάριο της συμμαχίας αργά αλλά σταθερά. Οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν επιτέλους τι τους συμφέρει και τι τους περιμένει εάν επιμένουν στην απομάκρυσνή τους απο τη Ρωσία.

Η Αμερική τρομάζει σε αυτή την πιθανότητα προσέγγισης ΕΕ-Ρωσίας. Γι' αυτό έχει πλησιάσει τη Ρωσία μέσω του Προέδρου Μεντβέντεφ, που τον θεωρούν δικό τους, για να μπορούν να περάσουν τις απόψεις και τα σχέδια τους.

Ξέρουν ότι ο Μεντβέντεφ, εάν δεν τον στηρίξουν ανοικτά, θα πάρει πόδι σύντομα και γι' αυτό βιάζουν τις εξελίξεις:

Θέλουν η Ελλάδα να γίνει ο χώρος πειραματισμού. Να επέλθει η εσωτερική σύγκρουση με τους μετανάστες και η δημιουργία χάους ώστε να καθοδηγήσουν-ελέγξουν τις εξελίξεις. Αναρχία, χάος και εγκατάσταση δικών τους αχυρανθρώπων.

Ο ΓΑΠ είναι ο δικός τους άνθρωπος και επομένως θέλουν να τον κρατήσουν στην εξουσία.

2. Το εβραϊκο λόμπι στην Αμερική

Το οποίο επηρεάζει καθοριστικά την εξωτερική πολιτική της Αμερικής και κινείται κυρίως σε δύο άξονες:

α. να εξασφαλίσει ότι η παγκόσμια οικονομική δύναμη θα παραμείνει κατά ένα μεγάλο μέρος στα χέρια εβραίων και φιλοεβραίων μεγιστάνων

και β. να εξασφαλίσει την επιβίωση του κράτους του Ισραηλ. Όχι ότι πάντα υπακούει στα κελεύσματα του Ισραηλ αλλά με πάθος το υποστηρίζει.

Πριν από λίγο καιρό, όταν το Ισραήλ ήταν σύμμαχος με την Τουρκία, το Ισραήλ μας είχε παραπετάξει και δεν αντιδρούσε καθόλου στον εξισλαμισμό μας ή καλύτερα τον εκτουρκισμό της Ελλάδας αφού θεωρούσε την Τουρκία σύμμαχο του και γνώριζε ότι αυτό επιζητούσε και η Αμερική. Με τη σύγκρουση Τουρκίας-Ισραήλ τα δεδομένα άλλαξαν και το Ισραήλ αναζήτησε τη βοήθεια της Ελλάδας για να εξασφαλίσει τα νώτα του από μία αντίδραση της Τουρκίας σε μια πιθανή περίπτωση που (το Ισραήλ) θα εξαπολύσει επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν στο άμεσο μέλλον.

3. Η Τουρκία

που ακολουθούσε με ύπουλο τρόπο την προώθηση του σχεδίου εκτουρκισμού της Ελλάδας μέσω των λαθρομεταναστών (το ονόμαζαν σύμφωνο μη πολέμου για να μειωθούν οι εξοπλισμοί), αναμένει ότι η πίεση που ασκεί προς την Ελλάδα θα μας αναγκάσει να παραδοθούμε είτε αμαχητί είτε με τη δημιουργία χάους και τέτοιας αναστάτωσης ώστε να περάσει η συμφωνία για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου αλλά και ότι άλλο ήθελε προκύψει.

4. Το Ισραήλ

μετά την επιφανειακή τουλάχιστον διαμάχη με την Τουρκία, το Ισραήλ στέλνει συνεχώς μηνύματα στην Τουρκία ότι δεν θα της συγχωρήσει την αποστασία και την σύνταξη της στο πλευρό των Παλαιστινίων.

Προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει προβλήματα στον Ερντογάν (εσωτερικά με το στρατό και εξωτερικά με υποδαυλίσεις) - που όμως αποδεικνύεται σκληρός παίκτης- και θα δούμε επανειλημμένα τρομοκρατικά χτυπήματα από τους Κούρδους που θα τους έχουν οργανώσει δίνοντας τους στρατιωτική βοήθεια και τεχνογνωσία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα μηνύματα που στέλνουν είναι ότι προσκάλεσαν τον πρόεδρο του κοινοβουλίου της Κύπρου στο Ισραήλ και τον τίμησαν σαν πρόεδρο της Δημοκρατίας της Κύπρου, στρώνοντας του ακόμα και κόκκινο χαλί. Ένα μήνυμα ότι τάσσονται στο πλευρό των Κυπρίων.

Συγχρόνως άρχισαν να μιλούν για συνεκμετάλλευση στα πετρέλαια της περιοχής με του Κυπρίους.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια πλησίασαν τον ΓΑΠ μέσω Ρόντου και λοιπών φιλοεβραϊκών στοιχείων, να αγνοήσει την φιλοτουρκική προσέγγιση και να υποστηρίξει στα μετόπισθεν με στρατιωτικά μέσα την επίθεση που προετοιμάζει το Ισραηλ εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.

5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση

βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει μια τεράστια οικονομική κρίση ανάμεσα στα μέλη της και όταν ξέσπασε το πρόβλημα με την Ελλάδα άρχισε να παραπαίει χωρίς συγκεκριμένες κατευθύνσεις στο τι έπρεπε να γίνει.
Από την μια φαινόταν ότι ήθελε να σώσει την Ελλάδα και από την άλλη φαινόταν σαν να ήθελε να την αφήσει να βουλιάξει. Εάν δεν υπήρχε ο φόβος ότι αφήνοντας την Ελλάδα να πτωχεύσει, θα μπορούσε αυτό να γίνει έναυσμα για την οριστική της διάλυση πιθανόν να την είχε αφήσει ήδη να πτωχεύσει.
Επομένως η οικονομική σωτηρία της Ελλάδας περνά μέσα από το φόβο ότι εάν αφήσει κάποια από τα μέλη της να καταρρεύσουν οικονομικά χάνεται οριστικά το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης. Όμως η κακή συμπεριφορά της Ελλάδας σε σχέση με την πολιτική που ακολουθούν οι ταγοί της, έχει φέρει την ΕΕ σε μια τέτοια θέση ώστε να σκέφτεται εάν αξίζει τον κόπο να βοηθήσει μια τέτοια χώρα να ορθοποδήσει ή να την αφήσει να μπει στο χάος και την καταστροφή.
Που σημαίνει ότι σε μια τέτοια απόφαση, τα συμφέροντα της ΕΕ σε σχέση με την Ελλάδα θα ταυτισθούν με αυτά της Αμερικής που προωθεί το διαμελισμό της Ελλάδας με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που διέλυσε την Γιουγκοσλαβία.
Ο ΓΑΠ παίρνει επομένως μηνύματα που δεν είναι ξεκάθαρα και δυνατά από την ΕΕ ενώ έχει συγχρόνως ξεκάθερες εντολές από την Αμερική.

6. Η Ρωσία

Η σχέση Ελλάδας-Ρωσίας έχει ήδη αποδυναμωθεί απο τη συμπεριφορά του ΓΑΠ που υπάκουσε στις εντολές της Αμερικής να αναστείλει τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Οι Ρώσοι απογοητεύτηκαν από τον ΓΑΠ και θα ήθελαν να φύγει. Αντίθετα ο Ερντογάν πλησίασε τη Ρωσία αμέσως μετά την ψύχρανση των σχέσεων Ρωσίας-Ελλάδας και έκανε μια έξυπνη συμφωνία που άφησε άφωνους τους Έλληνες οι οποίοι έχασαν την ευκαιρία μιας συνεργασίας με την Ρωσία και τη δυνατότητα να είχε παίξει η Ελλάδα έναν σημαντικό ρόλο στην προσέγγιση ΕΕ - Ρωσίας. Αλλά ήθελε έναν τέτοιο ρόλο ο ΓΑΠ? ή ακόμα, μπορούσε να σηκώσει το βάρος ενός διπλού διπλωματικού παιχνιδιού χωρίς συνέπειες τύπου Γιουγκοσλαβίας?

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συγκυρίες μέσα στις οποίες βρέθηκε ο ΓΑΠ.

Μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα τον κυκεώνα των πιέσεων και των εντολών έξωθεν αλλά και την αδυναμία του να ισσοροπήσει τις καταστάσεις με τα πραγματικά συμφέροντα της Ελλάδας. Ένας μόνο άνθρωπος με τις ικανότητες του ΓΑΠ, χωρίς ένα μόνιμο συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής, χωρίς ένα συμβούλιο εθνικής ασφάλειας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο εκάστοτε πρωθυπουργός να μιλά μόνος του με τους ξένους και να παίρνει σχεδόν μόνος του τις αποφάσεις μετά από εντολές με τους εξωτερικούς παράγοντες και τα συμφέροντα τους.

Αυτές είναι οι ευθύνες που τον γονάτισαν και επείγεται να αποχωρήσει με εθνικές εκλογές -που ξέρει ότι θα χάσει - για να ακολουθήσει το χάος και η σύγκρουση που έχει πραγραμματισθεί και που θα δώσει την ευκαιρία στους "εξωτερικούς παράγοντες" να πραγματοποιήσουν τα σχέδια τους. Η Ελλάδα παραπαίει και οι πολιτικοί της κοιμούνται και ονειρεύονται..
UDemand
Read more...