Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι μία καλωδιωτή γέφυρα που ολοκληρώθηκε το 2004 μεταξύ του Ρίου (κοντά στην Πάτρα) και του Αντιρρίου, που συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα και προς τα πάνω με το υπόλοιπο της Ευρώπης.
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2280 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2880 μέτρα. Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε...
Στις 25 Μαΐου 2007 σε ειδική τελετή προ του κτιρίου της Διοίκησης της Ζεύξης ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας "βάπτισε" την εν λόγω γέφυρα σε "Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης", μετά από πρωτοβουλία του ίδιου του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή[εκκρεμεί παραπομπή], προβαίνοντας στη συνέχεια στα αποκαλυπτήρια εικαστικού έργου με τη μορφή του Χ. Τρικούπη. Η ονομασία της γέφυρας συμπληρώθηκε επίσημα δια του νόμου 3555/2007 που δημοσιεύθηκε στο με αριθμό ΦΕΚ 8 Α/2007. Στη τελετή, τη Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ Σταύρος Καλογιάννης ενώ παρέστησαν ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, οι νομάρχες Αιτωλίας και Αχαΐας, οι δήμαρχοι, πολλοί βουλευτές καθώς και οι διοικητές πολιτικών στρατιωτικών και δικαστικών αρχών της περιοχής.
Its official name is the Charilaos Trikoupis Bridge. Charilaos Trikoupis was a 19th century Greek prime minister, and suggested the idea of building a bridge between Rio and Antirrio; however, the endeavour was too expensive at the time, when Greece was trying to get a late foot into the Industrial Revolution.
The 2,880 m (9,449 ft) long bridge dramatically improves access to and from the Peloponnese, which could previously be reached only by ferry or via the isthmus of Corinth at its extreme east end. Its width is 28 m (92 ft) — it has two vehicle lanes per direction, an emergency lane and a pedestrian walkway. Its five-span four-pylon cable-stayed portion of length 2,252 m (7,388 ft) is the world's second longest cable-stayed deck; only the deck of the Millau Viaduct is longer at 2,460 m (8,071 ft). However, as the latter is also supported by bearings at the pylons apart from cable stays, the Rio-Antirrio bridge deck might be considered the longest cable-stayed "suspended" deck.
This bridge is widely considered[citation needed] to be an engineering masterpiece owing to several solutions applied to span the difficult site. These difficulties include deep water, insecure materials for foundations, seismic activity, the probability of tsunamis, and the expansion of the Gulf of Corinth due to plate tectonics.
The bridge was planned in the mid-1990s and was built by a French-Greek consortium led by the French group Vinci, and which includes the Greek companies Hellenic Technodomiki-TEV, J&P-Avax, Athena, Proodeftiki and Pantechniki. The consortium operates the bridge under concession under its Γ.Ε.Φ.Υ.Ρ.Α. or ΓαλλοΕλληνικός Φορέας Υπερθαλάσσιας ζεύξης Ρίου- Αντιρίου (G.E.F.Y.R.A., Greek for "bridge", French-Greek Carrier of Oversea Connection of Rio-Antirrio) subsidiary. The lead architect was Berdj Mikaelian. Site preparation and dredging began in July 1998, and construction of the massive supporting pylons in 2000. With these complete in 2003, work began on the traffic decks and supporting cables. On May 21, 2004, the main construction was completed; only equipment (sidewalks, railings, etc.) and waterproofing remained to be installed. The bridge was finally inaugurated on August 7, 2004, a week before the opening of the 2004 Summer Olympics in Athens.