EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Το ΔΝΤ Aλώνει την Ευρώπη

που ανατέθηκε στο «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ) πρωταγωνιστικός ρόλος στο ευρωπαϊκό σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας, ο πολυμερής δανειστικός οργανισμός κλείνει ένα πλήρη κύκλο. Τις πρώτες ημέρες μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο βασικός ρόλος του ΔΝΤ ήταν να βοηθάει τις ευρωπαϊκές χώρες να ανορθωθούν από τα χαλάσματα του πολέμου. Μια φορά κι έναν καιρό, το ΔΝΤ υλοποιούσε πολυάριθμα προγράμματα στην Ευρώπη -όπως δείξαμε ο Ρονγκ Τσιαν (Rong Qian), η Κάρμεν Ράινχαρτ (Carmen Reinhart) κι εγώ σε μια νέα έρευνά μας για τους τρόπους «αποφοίτησης» από δημοσιονομικές κρίσεις. Αλλά μέχρι να ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση οι Ευρωπαίοι υπέθεταν πως παραήταν εύποροι ώστε να χρειαστεί να ξαναζήσουν τον εξευτελισμό της προσφυγής στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια.

Ε, καλώς ήρθατε σε μια νέα εποχή. Η Ευρώπη μετεξελίσσεται στο επίκεντρο της μεγαλύτερης επέκτασης επιρροής και δανεισμού του ΔΝΤ εδώ και χρόνια. Μια σειρά από μεγάλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας εφαρμόζουν ήδη σημαντικά προγράμματα δανεισμού τους από το ΔΝΤ. Και να που τώρα μια σειρά από κράτη-μέλη της ευρωζώνης ετοιμάζονται να διαβούν το Ρουβίκωνα: αν κάτι τέτοιο αποδειχθεί απαραίτητο, την Ελλάδα αναμένεται να την ακολουθήσουν η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ιρλανδία. Την περασμένη χρονιά, η επέλαση του ΔΝΤ ήταν εκθαμβωτική. «Ευνουχισμένο» από τη λαϊκιστική ρητορική που κυριάρχησε στην ασιατική κρίση δανεισμού του τέλους της δεκαετίας του ‘90, το ΔΝΤ αγκομαχούσε να αποκαταστήσει την εικόνα του και να λειτουργήσει ξανά τα προγράμματά του. Όταν, το φθινόπωρο του 2007, τα ηνία του ανάλαβε ο Γάλλος Ντομινίκ Στρος-Καν (Dominique Strauss-Kahn) ακόμα και οι φτωχές αφρικανικές χώρες απέφευγαν το ΔΝΤ σα λεπρό, επιλέγοντας να βρίσκουν δανεικά από μη παραδοσιακές πηγές, σαν την Κίνα. Χωρίς νέες δουλειές και έσοδα, προκειμένου να επιβιώσει το ΔΝΤ αναγκαζόταν να προχωρήσει σε επώδυνες περικοπές του κόστους λειτουργίας του.

Πόσα πράγματα άλλαξε αυτή η κρίση!
bananiagr
Σήμερα το ΔΝΤ αναρριχάται στην κορυφή του Ολύμπου. Τον Απρίλιο του 2009, οι ηγέτες του G20αποφάσισαν να παράσχουν αυξημένους πόρους στο ΔΝΤ. Μέσα στον ορυμαγδό εκείνων των ημερών, πιθανότατα η αύξηση να ήταν υπερβολική, αλλά εν πολλοίς αυτά τα λεφτά από τότε «έπιασαν τόπο». Όσο για την Ευρώπη, η βοήθεια έφτασε απάνω στην ώρα. Σημαίνει άραγε η αποβίβαση του ΔΝΤ στην Ευρώπη πως τελειώνουν επιτέλους τα δημοσιονομικά βάσανα της γηραιάς ηπείρου; Δύσκολο. Το ΔΝΤ δε χαρίζει τίποτα· απλά προσφέρει στις χρεοκοπημένες χώρες έγκαιρη πρόσβαση σε ρευστότητα -και χρόνο, για να λύσουν τα δημοσιονομικά τους προβλήματα. Αν και υπάρχουν χώρες που κατάφεραν να αντεπεξέρθουν μόνες τους σε δημοσιονομικά προβλήματα, όπως π.χ. το πέτυχε η Κίνα στην τραπεζική κρίση τη δεκαετία του 1990, συνήθως οι χρεοκοπημένες χώρες βρίσκονται μπροστά σε φοβερά επώδυνες δημοσιονομικές επιλογές.

Πέραν της πτώχευσής τους ή του πληθωρισμού, οι χώρες αυτές αναγκάζονται να «καταπιούν» μεγάλες φορολογικές αυξήσεις και περικοπές δαπανών, βυθιζόμενες σε ολοένα και βαθύτερη ύφεση. Για να είμαστε δίκαιοι, η φήμη πως το ΔΝΤ επιβάλει προγράμματα λιτότητας, είναι εν πολλοίς μύθος. Απλά συνήθως οι κυβερνήσεις προσφεύγουν στο ΔΝΤ όταν έχουν καταστεί ανεπιθύμητες από τις διεθνείς χρηματαγορές, και αντιμετωπίζουν αναπόφευκτα προγράμματα λιτότητας «της απελπισίας», ανεξαρτήτως της προσφυγής τους -ή μη- στο ΔΝΤ. Ας μην ξεχνάμε πως οι χώρες καταφεύγουν στο ΔΝΤ διότι εκείνο επιβάλει πιο ανώδυνες θεραπείες από εκείνες των διεθνών αγορών. Αλλά φυσικά, η καλοσύνη είναι πράγμα σχετικό. Θα είναι εξαιρετικά επώδυνο, και όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις άλλες υπερδανεισμένες ευρωπαϊκές χώρες, να αναγκαστούν να επιβάλουν σκληρά προγράμματα λιτότητας εν μέσω παγκόσμιας οικονομική κρίσης, και ταυτόχρονα να βυθίζονται σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Για να το πούμε απλά, κανείς δε θέλει να είναι ο επόμενος που θα χτυπήσει το κουδούνι του ΔΝΤ.

Αλλά η έλευση του ΔΝΤ δε σημαίνει πως οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων έχουν εξασφαλίσει τα λεφτά τους. Όπως δείξαμε ο Τσιαν, Ράινχαρτ κι εγώ, υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις όπου διάφορα κράτη υιοθέτησαν προγράμματα του ΔΝΤ, χωρίς μολοταύτα να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Η πιο διάσημη τέτοια περίπτωση είναι εκείνη της Αργεντινής, το 2002, χωρίς όμως να ξεχνάμε τις περιπτώσεις της Ινδονησίας, της Ουρουγουάης και της Δομινικανής Δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο για πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η Ουκρανία ήδη παραπαίει. Αλλά συνήθως η διαδικασία χρεοκοπίας μοιάζει με παράσταση σε αργή κίνηση, κάτι σαν χορόδραμα Καμπούκι. Γιατί να επιλέξει μια χώρα τη χρεοκοπία, εφόσον συνεχίζει να βρίσκει πλούσιους δανειστές πρόθυμους να της δανείσουν λεφτά και να της επιτρέπουν έτσι να συντηρεί μια αυταπάτη ομαλότητας;Οι χρηματαγορές καθησυχάζονται εύκολα.

Για το ΔΝΤ, το διακύβευμα της ευρωπαϊκής του περιπέτειας είναι τεράστιο. Θα πρόκειται για δύσκολη σχοινοβασία. Αν το ΔΝΤ υιοθετήσει σκληρούς, «γερμανικού τύπου», όρους στα προγράμματα του δανεισμού του, κινδυνεύει να πυροδοτήσει αμέσως κοινωνικές συγκρούσεις και χρεοκοπίες. Αυτό είναι το τελευταίο που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή.
Προς το παρόν, στην ανατολική Ευρώπη, το ΔΝΤ έχει προτιμήσει να υιοθετήσει ήπιες προσεγγίσεις, που στηρίζονται στα πιο αισιόδοξα σενάρια για την οικονομική ανάπτυξή τους και τις δημοσιονομικές τους ισορροπίες. Αλλά το πρόβλημα με αυτή την «καλοσυνάτη» στρατηγική είναι πως το ΔΝΤ, ακόμα και με τους νέους, πλουσιοπάροχους πόρους του, δεν είναι εις θέση να συντηρεί επ’ άπειρον τους νέους του πελάτες. Αν το κάνει, μπορεί να ξεμείνει από ρευστότητα και να βρεθεί ανέτοιμο για την επόμενη κρίση, που είναι αναπόφευκτη, και θα προέρθει μάλλον από κάποια απρόσμενα κακά νέα από την Ιαπωνία ή την Κίνα.

Επιπλέον, αν το ΔΝΤ χάσει την αξιοπιστία του όσον αφορά τη λειτουργία του ως καταλύτη για δημοσιονομική εξυγίανση, τα υπέρογκα προγράμματά του θα χρησιμεύουν απλά για να τροφοδοτούν ακόμα μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα, και όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και αλλού. Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση των ελλειμμάτων στα ύψη, είναι επικίνδυνο μείγμα. Οπότε για το ΔΝΤ το βασικό ερώτημα δεν είναι αν διαθέτει ένα βιώσιμο σχέδιο για να εκπορθήσει εκ νέου τις πύλες της Ευρώπης. Αυτό θεωρείται δεδομένο. Το πρόβλημά του είναι πλέον αν διαθέτει κάποια ρεαλιστική στρατηγική εξόδου από την ευρωπαϊκή σφηκοφωλιά.

(Ο Kenneth Rogoff είναι καθηγητής του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ)

(από Project Syndicate/ www.ppol.gr, 11/04/2010 )

Energia.gr
Read more...

Το σύνδρομο της ζάχαρης και ο Διαβήτης...


«Σαν σε αλογάκι μου δίνεις ζάχαρη κι ύστερα παίρνεις φόρα και χτυπάς, το ξέρω πως ήσουνα με κείνη την άχαρη, μα θέλω και να ξέρω πού το πας…» Διαχρονική Αφροδίτη Μάνου… Όπου «αλογάκι» βάλτε τη χώρα. (Και δεν πρόκειται βεβαίως για γκανιάν…) Όπου «ζάχαρη» βάλτε τα δάνεια και τη σωτηρία μας από τους κερδοσκόπους. (Και δεν πρόκειται ούτε για ευγενείς χορηγίες ούτε για ανιδιοτελή φροντίδα). Όπου «βιτσιά στα καπούλια» βάλτε τα πισωγυρίσματα των ευεργετών μας και τις παλινωδίες των ηγετών μας. (Τσούζουν χαρακτηριστικά). Όπου «άχαρη» βάλτε την Άγγελα Μέρκελ. Τέλος, αντικαταστήστε το «θέλω και να ξέρω πού το πας» με το «τι θα γίνει με το σπρεντ…;»

Από τότε που άρχισαν οι επί του πρακτέου διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και το ΔΝΤ, έχουμε διαρκώς ανακουφιστικές εξελίξεις. Ο Τύπος κάνει, κάθε τόσο, λόγο για «ανάσα». Και πριν καλά- καλά κατέβει το οξυγόνο στα πνευμόνια, πριν γλυκαθούμε από τη ζάχαρη της νέας στιβαρής παρουσίας μας στη διπλωματική σκηνή, έρχεται το καμουτσίκι και η διάγνωση του διαβήτη. Θα σας δώσουμε ζάχαρη αλλά να ξέρετε… έχετε διαβήτη. Οπότε πρέπει να κάνετε δίαιτα. Έτσι συνταγογραφεί η ευρωζώνη. Έτσι, ξηγιέται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με διπλά μηνύματα και διπλά νομίσματα.

Ε λοιπόν, να λείπει η ανάσα. Να λείπει και ο κύβος. Θα φάμε κατευθείαν τα πικρά ραδίκια μας. Πριν τα δούμε κι αυτά ανάποδα…
topontiki.gr


Read more...

«Θέλετε έλεγχο; Κάντε τον εσείς και πληρώστε τον»!


Της Αριστέας Μπουγάτσου

Με απαξία, περιφρόνηση και με ένα μεγαλοπρεπές «όχι» περιέλουσε την εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση της Siemens το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ, το οποίο αρνήθηκε να διενεργήσει κοστολογικό επανέλεγχο στις προγραμματικές συμφωνίες του Οργανισμού με τις Siemens (8002) και Intracom (8004) ύψους 2 δισ. ευρώ (1998-2004).

Με προκλητικό τρόπο, την ίδια στιγμή που μένει αναπάντητο πόσο «καπελώθηκαν» με μίζες οι χρυσές συμβάσεις του ΟΤΕ με τις Siemens και Intracom και ποιοι τα τσέπωσαν από τον χώρο της πολιτικής και των «ρετιρέ» του ΟΤΕ, η ελληνογερμανική σύμπραξη των δέκα στο Δ.Σ. του Οργανισμού χλευάζει και την εξεταστική της Βουλής. Τους λέει: Αφού αμφισβητήσατε ότι έγιναν κοστολογικοί έλεγχοι στις εκτελεστές συμφωνίες, μπορεί να το ξανακάνετε. Αρα πλήρωσε εσύ εξεταστική, βάλε ελεγκτή δικό σου κι εμείς θα κάνουμε...
...το σαπόρτ!

Τη μνημειώδους κυνισμού επιστολή, με την οποία μεταφέρονται οι θέσεις του Δ.Σ. του ΟΤΕ για το θέμα, την απέστειλε στον πρόεδρο της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση της Siemens Σήφη Βαλυράκη ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ Παναγής Βουρλούμης. Φέρει ημερομηνία 26/3/2010 και ασφαλώς υπογράφεται μετά τιμής.

Η επιστολή

Ο πρόεδρος λοιπόν του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης, μετά την αμφίθυμη, με ανακρίβειες και ολίγον με «αμνησία» κατάθεσή του (δις) ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής, γράφει στον Σ. Βαλυράκη:

«Στο διοικητικό συμβούλιο της 24/3/2010 πρότεινα τη διενέργεια κοστολογικού επανελέγχου των προγραμματικών συμφωνιών 8002 και 8004 από ανεξάρτητο ελεγκτικό οίκο με έξοδα του ΟΤΕ. Το διοικητικό συμβούλιο απέρριψε την πρότασή μου, με το σκεπτικό ότι αφού αμφισβητήθηκαν τα αποτελέσματα των προηγούμενων ελέγχων από την επιτροπή σας, δεν υπάρχει καμιά διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνει το ίδιο και με τον επανέλεγχο, εφ' όσον επιλέγει και πληρώνει ο ΟΤΕ.
citypress-gr μέσω exomatiakaivlepo
Αποφάσισαν να προτείνουν στην επιτροπή να ορίσει και πληρώσει εκείνη ελεγκτή της αρεσκείας της, με τη διαβεβαίωση ότι ο ΟΤΕ θα του παράσχει κάθε δυνατή διευκόλυνση».

Οι «άλλοι»


Από την περασμένη Τρίτη, μόλις έγινε γνωστό το «όχι» του Δ.Σ. του ΟΤΕ, άρχισαν και οι «εκρήξεις» αρχικά εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου, έγιναν διαβήματα στο Μαξίμου με το ερώτημα, επιτέλους, ποιος διοικεί τον ΟΤΕ; Για να δοθεί η απάντηση... οι άλλοι. Δηλαδή οι Γερμανοί και οι φίλοι του κ. Βουρλούμη. Δηλαδή τα τέσσερα πρόσωπα της Deutshe Telekom. (Copp Kevin, Rainer Rathgeber, Guido Kerkhoff και Λεωνίδας Ευαγγελίδης), ο κοινής αποδοχής Π. Βουρλούμης, ο Χαράλαμπος Δημητρίου (νομικός σύμβουλος του Γ. Αλογοσκούφη), ο Παναγιώτης Ταμπούρλος (πρόσωπο της επιλογής του προέδρου του ΟΤΕ διαχρονικά), ο Κωνσταντίνος Μίχαλος (πρόεδρος του ΕΒΕΑ και πρώην στέλεχος του επιτελείου Αλογοσκούφη), ο Ιωάννης Μπενόπουλος (πρώην γεν. γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης και πρόεδρος της Olympic και της Pantheon) και ο Ιορδάνης Αϊβάζης (ανώτατο στέλεχος του ΟΤΕ που κάνει λαμπρή καριέρα μετά την πρόσληψή του από τον αποδιοπομπαίο -τώρα- Γ. Σκαρπέλη).

Το σύστημα που διοικεί τον ΟΤΕ δεν θέλησε να θίξει κατά κανέναν τρόπο τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν σε σχέση με τις προγραμματικές συμφωνίες και κυρίως να ανοίξει θέμα με τις έξι εκτελεστές που έλαβαν χώρα.

Τι κατέθεσε


Αρχικά ο κ. Βουρλούμης υποστήριξε ότι δεν έχει σχέση με τις προγραμματικές συμφωνίες, στη συνέχεια είπε στην επιτροπή ότι επί εποχής του έγινε κοστολογικός έλεγχος και ότι ο ΟΤΕ κέρδισε 10 εκατ. ευρώ από τη Siemens, από τις διαφορές τιμών που ανέκυψαν. Ωστόσο, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ο ΟΤΕ -διαχρονικά- δεν ζήτησε ανταγωνιστική προσφορά για να δει πόσο αγοράζουν οι ομόλογοι οργανισμοί τα ίδια υλικά, κάτι που σημαίνει ότι από τέσσερις διαφορετικές διοικήσεις απεμπολήθηκε βασικός όρος των προγραμματικών, που αν τηρούνταν, θα διασφάλιζε τα συμφέροντα του Οργανισμού. Ο τελευταίος είχε συνομολογήσει το 1997 με τους εθνικούς προμηθευτές τιμήματα ανώτατα προσωρινά, τα οποία λογικά θα έπρεπε να πέφτουν από το έτος βάσης που ήταν το 1994 (έτος προμήθειας του 1 εκατομμυρίου ψηφιακών παροχών), άρα και το πλαφόν των συμφωνιών-πλαίσιο.

Παρά ταύτα, οι εθνικοί προμηθευτές έφτασαν στα ύψη τις προγραμματικές, με την Intracom να παίρνει 1,1 δισ. ευρώ (περίπου 375 δισ. δρχ.) την περίοδο 1998-2002 αντί των 222,7 δισ. δρχ. που είχαν εγκριθεί το 1997 και τη Siemens 885 εκατ. ευρώ (κάτι παραπάνω από 300 δισ. δρχ.) αντί των 158 δισ. δρχ. Η τελευταία μάλιστα στα εσωτερικά της σημειώματα ομολογεί ότι πληρώναμε για τις εκτελεστές, για να απεμπολούν οι διοικήσεις του ΟΤΕ τις ρήτρες για τους κοστολογικούς ελέγχους και για να μην ψάχνουν πόσο αγοράζουν τα ίδια οι άλλοι ΟΤΕδες.

Μ' ένα λόγο, μια έντιμη πραγματογνωμοσύνη από ανεξάρτητους ελεγκτές, αυτή που απέρριψε ο ΟΤΕ, θα αποδείξει πολλά χρήσιμα και για την ποινική διαδικασία. Ετσι και αλλιώς, οι ειδικοί ανακριτές αναζητούν εμπειρογνώμονες γι' αυτόν τον λόγο, όμως με δυσκολία θα βρουν ανεξάρτητους και μη διαβλητούς. Η εξεταστική προς το παρόν έμεινε με το «όχι» του ΟΤΕ και η κυβέρνηση «χαίρεται» τη σηματοδοσία της απόφασης του Δ.Σ. του ΟΤΕ.
Read more...
free counters