Η Γερμανία έχει ανακοινώσει 3 βασικούς όρους για να συναινέσει σε οποιαδήποτε βοήθεια προς την Ελλάδα.Πρώτον, θα πρέπει να έχει εξαντλήσει η Ελλάδα την δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων από την αγορά. Είναι κάτι που δεν θέλει η Αθήνα, διότι δεν βοηθάει καθόλου το τωρινό πρόβλημα που είναι ο ακριβός δανεισμός. Η Αθήνα θέλει η Ευρώπη να παρέμβει στην αγορά ομολόγων με σκοπό να μειωθεί το spread. Κάτι τέτοιο από ότι δείχνουν τα πράγματα δεν θα γίνει.
Δεύτερον, το ΔΝΤ θα πρέπει να συνεισφέρει ένα σεβαστό πόσο όταν και άμα το χρειαστεί η Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι τελικά το ΔΝΤ θα μπει από την Κερκόπορτα. Οι Γερμανοί δεν θέλουν να αναλάβουν εξολοκλήρου την ευθύνη και το ντάντεμα της Ελλάδος όσο αναφορά την τήρηση των όρων δημοσιονομικής πειθαρχίας και θέλει να μπει το ΔΝΤ στη μέση σαν μια εγγύηση ότι θα συμμορφωθούμε με τους όποιους όρους μας θέσουν.
"Οι πιθανοί όροι του ΔΝΤ " που αναφέραμε πρόσφατα (η ένα μέρος αυτών) μάλλον θα μπουν σε ισχύ. Και λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργείου οικονομικών ότι θα μειωθούν οι συντάξεις πάνω από 800 ευρώ, η εμπλοκή του ΔΝΤ κατά πιθανότητα θα χτυπήσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τους συνταξιούχους αυτής της κατηγορίας ... δηλαδή τους συνταξιούχους του δημοσίου. Οι συντάξεις κάτω από αυτό το όριο λογικά θα επηρεαστούν ελάχιστα.
Τρίτον, η Γερμανία θέλει να αλλάξουν οι κανόνες εντός της ΕΕ έτσι ώστε, τα όργανα της ΕΕ να έχουν δυνατότητα παρέμβασης στα των εσωτερικών των χωρών της κοινότητας (δηλαδή της Ελλάδος), σε περίπτωση που μια χώρα δεν εφαρμόσει στο ακέραιο το σύμφωνο σταθερότητας από δω και μπρος. Εδώ είναι ένα μεγάλο θέμα, διότι πράγματι η ΕΕ δεν έχει την δικαιοδοσία να μπορεί να επιβάλει σε χώρες μέλη τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα των κεντρικών οργάνων της κοινότητας. Εν ολίγοις, η Γερμανία δεν θέλει να δει καμία χώρα από δω και μπρος να πάρει λεφτά και μετά να μην κάνει τίποτα (take the money and run).Από μια μεριά της η Γερμάνια δεν έχει και άδικο, διότι η Ελλάδα έχει μάθει να ξοδεύει χωρίς να γνωρίζει πόσο γράφει η μεταχρονολογημένη επιταγή που υπογράφει. Η δε Γερμανίδα καγκελάριος είπε πρόσφατα ότι, “τι νόημα έχουν τα πρόστιμα σε χώρες μέλη που δεν συμμορφώνονται με τις οδηγίες της ΕΕ, όταν οι χώρες αυτές δεν έχουν να πληρώσουν”. Προφανώς αναζητούν κάποιο άλλο τρόπο να τηρούνται αυτά που ο κάθε ένας έχει υπογράψει.
Με τους όρους αυτούς η Γερμανία (ίσως κρυφά και η υπόλοιπη Ευρώπη) θέλουν να επιβάλουν στην Ελλάδα τις διαρθρωτικές και δημοσιονομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν με αναγκαστικούς μηχανισμούς που θα τεθούν υπόψη. Ποιο θα είναι αυτοί οι μηχανισμοί και αν θα τους δεχτεί η Αθήνα είναι ένα μεγάλο αίνιγμα. Αν και χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι η κυβέρνηση θα δεχτεί τη διπλή λύση ΕΕ & ΔΝΤ, πολλοί αμφιβάλουν για τις προθέσεις αλλά και την ικανότητα της Ελληνικής κυβέρνησης να μπορεί να επιβάλει αυτές τις αλλαγές.
Άλλο ένα πρόβλημα που έχει ο πρωθυπουργός είναι αυτό του εσωκομματικού ελέγχου. Εσωτερικά ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ βράζει. Το πως θα αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός το κόμμα του και τους ψηφοφόρους του όταν, προεκλογικά τους είχε τάξει λαγούς με πετραχήλια είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Η περίφημη φράση, “λεφτά υπάρχουν” και οι υποσχέσεις ότι δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ, οι φόροι, τα όρια συνταξιοδότησης και ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις είναι ακόμα νωπές και εμπεδωμένες στο μυαλό του μέσου Έλληνα για να ξεχαστούν (και να συχωρεθούν) τόσο γρήγορα.
Το να αποφύγει η Ελλάδα όμως να προσαρμοστεί στις επιθυμίες της Γερμανίας ενέχει επίσης έναν άλλο κίνδυνο. Είναι γνωστό τώρα και μερικές εβδομάδες ότι η Γερμανία θα θέσει θέμα στη σύνοδο κορφής μηχανισμού εξόδου μιας χώρας από το ευρώ, όταν αυτή δεν θα αντέχει δημοσιονομικά. Η Γερμανία είναι δεδομένο ότι θα βρει συμμάχους να την στηρίξουν σε αυτή τη αλλαγή των κανόνων. Η Ελλάδα λοιπόν θα βρεθεί προ των ευθυνών της σε περισσότερα μέτωπα από ότι ο Γ. Παπανδρέου φαντάζεται. Και αν δεν προσέξει πάρα πολύ καλά από δω και πέρα το τι κάνει και το τι λέει (και αν δεν κλείσει το στόμα του ο κ. Πάγκαλος), τότε οι φήμες ότι το εθνικό τυπογραφείο τυπώνει δραχμές δεν θα αργήσουν να επιβεβαιωθούν.
Οι επιλογές που έχει πλέον ο κύριος πρωθυπουργός είναι μηδενικές. Μπρος είναι οι αγορές που θα μας φάνε λάχανο, ζητώντας συνέχεια αυξημένο επιτόκιο και πίσω είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές που θα αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να κάνει, αν θέλει η Ελλάδα να βρει χρηματοδότηση αυτή τη δύσκολη περίοδο. Σαν να μην έφταναν όμως αυτά, έχει και την αντιπολίτευση εκ των έσω να λογαριάσει. Και αυτός ο εσωτερικός εχθρός ίσως αποδειχτεί σε λίγο καιρό πολύ καλύτερος παίχτης από ότι ο κ. Παπανδρέου φαντάζεται.
Η κατάληξη είναι ότι η παρτίδα poker τελικά χάθηκε, διότι οι εκβιαστικές μεθόδους του πρωθυπουργού αποδείχτηκαν πολύ αδύναμες για να κερδίσουν το γύρο, αφού η Γερμανία που δεν ενέδωσε στη μπλόφα και ακολούθησε τον πρωθυπουργού μέχρι το τέλος, αποδείχτηκε ότι έχει καλύτερα χαρτιά.
Read more...
