Τα μέλη της αποστολής του Στόλου της Ελευθερίας δήλωσαν στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Παρασκευή το πρωί στο Πολυτεχνείο ότι είναι έτοιμοι να ξαναφύγουν για τη Γάζα οποιαδήποτε στιγμή, καθώς στόχος παραμένει η άρση του αποκλεισμού. Οι τοποθετήσεις τους είχαν λιγότερο να κάνουν με το τι πέρασαν κατά κράτησή τους στο Ισραήλ και περισσότερο με τους τρόπους που πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια από εδώ και στο εξής.Στην αρχή έγινε ενημέρωση για το πλοίο «Rachel Corrie», το μοναδικό που έχει απομείνει από το στόλο και κατευθύνεται προς τη Γάζα. Την ώρα της συνέντευξης Τύπου, οι πληροφορίες το ήθελαν να πλέει προς την Κρήτη και για να ενισχυθεί η αποστολή του είχαν οργανωθεί τρία φουσκωτά, στα οποία επέβαιναν και πολλοί δημοσιογράφοι. Αυτήν τη στιγμή γίνεται γνωστό ότι το Rachel Corrie αντιμετωπίζει βλάβη στις επικοινωνίες του σκάφους, γεγονός που σημαίνει ότι δεν μπορεί να ειδοποιηθεί για τα τρία διαθέσιμα φουσκωτά, όπως επίσης και -σημαντικότερο- ότι συνεχίζει την πορεία του χωρίς να μπορεί να λάβει ή να εκπέμψει οποιαδήποτε πληροφορία. Αναφέρθηκε επίσης ότι η ισραηλινή κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι όντως πράκτορες της Μοσάντ σαμποτάρισαν τα δύο «Challenger» στα οποία προκάλεσαν σοβαρές μηχανικές βλάβες και δεν αποκλείεται η κατάρρευση του συστήματος επικοινωνιών του «Rachel Corrie» να οφείλεται επίσης σε σαμποτάζ.
Οι ομιλητές έδωσαν νέα στοιχεία για τις συνθήκες κράτησής τους. Μεταφέρονταν με σιδερόφραχτες, σκοτεινές κλούβες, μέσα στις οποίες δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν ενώ κάποιες ήταν γεμάτες κατσαρίδες. Το φαγητό ήταν ελάχιστο και σε περιπτώσεις δεν έφτανε για όλους, ενώ το νερό στα κελιά ήταν τόσο ζεστό που μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα σε όποιον προσπαθούσε να πλυθεί. Για τις γυναίκες η μόνη καλύτερη μεταχείριση ήταν ότι τους επιτράπηκε να κάνουν ένα τηλεφώνημα ενός λεπτού στα αγγλικά. Οι ακτιβιστές ζήτησαν να αποκατασταθεί ο ρόλος του Έλληνα Πρέσβη, ο οποίος έκανε μεγάλες προσπάθειες για να επικοινωνήσει με τους κρατούμενους και αυτό τελικά επετεύχθη τη δεύτερη ημέρα κράτησής τους. Ένα σοβαρό ζήτημα που παραμένει, είναι η κράτηση 15 διαβατηρίων Ελλήνων από τις αρχές του Ισραήλ.
Ο Βαγγέλης Πισσίας, όπως και άλλοι ομιλητές, επισήμαναν τη στρατιωτικοποίηση του κράτους του Ισραήλ, το γεγονός ότι ενεργεί πέρα από κάθε ανθρώπινη αξία, καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και –τουλάχιστον μέχρι σήμερα- απολαμβάνει διεθνή ασυλία.
Ενδιαφέρον έχουν και οι γεωπολιτικές προεκτάσεις που συνοδεύον το γεγονός. Ο ρόλος που θέλει να παίξει η Τουρκία στην περιοχή με τις πρόσφατες κινήσεις της από τη μια και οι «ανερμάτιστες κυβερνήσεις» του Ισραήλ από την άλλη, αναγάγουν τη Λωρίδα της Γάζας σε πεδίο αναδιάταξης του διεθνούς γεωπολιτικού χώρου. Η προσπάθεια αποφυγής εμπλοκής των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού, η οποία υπαγόρευσε την απαράδεκτη στάση της κυπριακής κυβέρνησης όσον αφορά την απαγόρευση εισόδου του Στόλου της Ελευθερίας στα κυπριακά λιμάνια, είναι θέμα το οποίο θα συζητηθεί σε ειδική συνάντηση εκπροσώπων της Πρωτοβουλίας «Ένα καράβι για τη Γάζα» που προγραμματίζει με την κυπριακή κυβέρνηση.
Ο Αμερικανός ακτιβιστής Πολ Λαρούντι ανέδειξε μια διαφορά σε σχέση με το παρελθόν για το πώς αντιμετώπισαν τα ΜΜΕ το θέμα στις ΗΠΑ. Μέχρι τώρα, οτιδήποτε αφορούσε την Παλαιστίνη απλά δεν αποτελούσε είδηση για τις ΗΠΑ. Μετά τη δολοφονική επίθεση στο «Μavi Marmara» δεν συνέβη το ίδιο, πράγμα που αποτελεί για τον Λαρούντι στοιχείο ότι ίσως κάτι να αλλάζει στη χώρα του, περιμένοντας ακόμη και οι ΗΠΑ να συνταχθούν με τα υπόλοιπα κράτη στην καταδίκη στου Ισραήλ.
Τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στηλίτευσαν για μια ακόμη φορά οι ακτιβιστές. Ο Χρήστος Τσιγαρίδας τη θεωρεί συνένοχη με αυτήν του Ισραήλ, αφού κατά την προετοιμασία της αποστολής προέβαλλε τόσα εμπόδια για να μην πραγματοποιηθεί ο απόπλους από τον Πειραιά, ενώ οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες διακόπηκαν, άλλαζαν συνεχώς ημερομηνίες διεξαγωγής έως ότου συνέπεσαν με την αρχή του ταξιδιού του Στόλου.
Ο Θοδωρής Μπούκας είναι ο καπετάνιος του πλοίου «Σφενδόνη» και χειροκροτήθηκε θερμά κατά την αναγγελία του. Στην ομιλία του ανέδειξε ότι ο Στόλος της Ελευθερίας αποτελεί παράδειγμα για το πώς μπορούν άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές, πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, να συμπράξουν για ένα κοινό στόχο. Αυτό συμπληρώνουν και οι ομιλίες των άλλων ακτιβιστών, ότι δηλαδή πέρα από τις επίσημες πολιτικές των κρατών ζητούμενη είναι η κοινή συνεργασία ανθρώπων από την Ελλάδα, την Τουρκία, το Ισραήλ και τις υπόλοιπες χώρες, να διευρυνθεί η διεθνής συμμετοχή και το κίνημα αλληλεγγύης.
thepressproject.gr
Read more...
