EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Γιατί φλέγεται η Αίγυπτος; Το 40% "ζει" με 2 δολάρια τη μέρα!

Στην Αίγυπτο, οι πραγματικοί μισθοί συνεχίζουν να μειώνονται δραστικά και η ανεργία να αυξάνεται.

Από τα τέλη του 2004, η κοινωνική κατάσταση επιδεινώνεται, διαδηλώσεις και απεργίες αυξάνονται. Οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων αυξάνουν τις εντάσεις, και θέτουν τη χώρα σε αναταραχή.Μόνο τώρα που οι ταραχές ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας εμείς οι Ευρωπαίοι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στη χώρα των Φαραώ.

Φλόγες πάνω από την πόλη.
"Οι δρόμοι κατακλύζονται από χιλιάδες διαδηλωτές που πετούν πέτρες, φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης, και αντιμετωπίζουν τα γκλομπς, τα δακρυγόνα και τα πραγματικά πυρά. Τι οδήγησε αυτό το πλήθος στους δρόμους και στη βία;

Ο Γαλλικός Le Monde Diplomatique,επιχειρεί να δώσει μία εξήγηση και αποδεικνύει ότι στην Αίγυπτο το καζάνι βράζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας η καθημερινότητα των Αιγυπτίων πολιτών έχει γίνει δραματική εδώ και πολλά χρόνια.....


Οι αυξήσεις στα τρόφιμα; 30% πάνω το κρέας και μέχρι 146% το κοτόπουλο!

Οι μισθοί “παγωμένοι” εδώ και χρόνια,με τον κατώτατο να μην ξεπερνάει τις 115 αιγυπτιακές λίρες,δηλαδή περίπου 13 ευρώ!

Ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού έφθασε το 15,8% ! Σοβαρές ελλείψεις παρατηρήθηκαν στην επιδότηση του ψωμιού, που αποτελεί και τη κύρια πηγή θερμίδων για τους περισσότερους Αιγύπτιους. Η μαύρη αγορά στο αλεύρι ανθεί.Στις ουρές έξω από φούρνους, έχουν καταγραφεί βίαιες συγκρούσεις στις οποίες πολλοί τραυματίστηκαν ,κάποιοι σκοτώθηκαν.

Μια εκδήλωση που διοργανώθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 2004 σηματοδότησε την αρχή μιας περιόδου πολιτικής αναταραχής . Σε αντίθεση με την παράδοση, οι διαδηλωτές επιτέθηκαν ευθέως στο πρόσωπο του Προέδρου Μουμπάρακ. Ζητούσαν να μην θέσει υποψηφιότητα για την επανεκλογή του το 2005 (όπως έκανε), να μην επιβάλει το γιο του ως και να μειώσει τις εξουσίες της προεδρίας ,τις οποίες όμως εκείνος αύξησε με συνταγματικές τροποποιήσεις το 2007...

...Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο είναι σε μεγάλο βαθμό μια αντίδραση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, κατά της δημιουργίας μιας νέας Αιγύπτου, η οποία θα περιλαμβάνει μόνο το 10% του πληθυσμού και προβλέπει δραματική μείωση των δημοσίων υπαλλήλων.. Μετά τις συμφωνίες με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τη Παγκόσμια Τράπεζαςγια τη μεταρρύθμιση και τη διαρθρωτική προσαρμογή της οικονομίας, και η μετάφρασή τους σε νόμο το 1991, τριακόσιες δεκατέσσερις επιχειρήσεις του δημοσίου είναι υποψήφιες για ιδιωτικοποίηση.
Δέκα χρόνια αργότερα, εκατόν ενενήντα από αυτές πουλήθηκαν στον ιδιωτικό τομέα. ...
Τον Ιούλιο του 2004 μια νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον κ. Nazif ανέλαβε τα καθήκοντά της. Στενοί συνεργάτες και επιχειρηματίες που βρίσκονταν κοντα στον υιό Μουμπάρακ ,τον Γκαμάλ εξαπέλυσαν ένα δεύτερο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Σ΄ένα μόνο χρόνο ιδιωτικοποίησαν 17 δημόσιες επιχειρήσεις.

Ο φόβος της ανεργίας αυξήθηκε, και οι ιδιώτες επενδυτές ολοένα και περισσότερο ήταν απρόθυμοι να πληρώσουν τα καθυστερημένα χρέη τους, όπως, για παράδειγμα, τα πληρωτέα μερίσματα στους μετόχους τους εργαζομένους ή τις εργοδοτικές εισφορές σε συνταξιοδοτικά ταμεία που για ορισμένους τους δημόσιους λειτουργούς δεν είχαν καταβληθεί για δέκα χρόνια! Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν δραστικά βάθυνε το κοινωνικό χάσμα. Οι υπολογισμοί της γραμμής φτώχειας διαφέρουν, αλλά κατά μέσο όρο, εκτιμάται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα!!!

Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν ως εκ τούτου, από το 2004, σ΄ ένα κύμα απεργιών και σε πρωτόγνωρη συλλογική δράση των εργαζομένων.
. Κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2004, εβδομήντα τέσσερα απεργιακές κινητοποιήσεις έγιναν , αλλά μετά την ανάληψη των καθηκόντων από τον Nazif, ο αριθμός αυτός θα τριπλασιαστεί, φθάνοντας εκατόν ενενήντα μία ...

Η πιο μαζική δράση έλαβε χώρα το Δεκέμβριο του 2007, με την απεργία πενήντα πέντε χιλιάδων υπαλλήλων που είναι υπεύθυνοι για τη συλλογή τοπικών φόρων επί των ακινήτων. Μετά από ένα μήνα διαδηλώσεων, που κήρυξαν απεργία για δέκα ημέρες και έλαβαν ίδιες αμοιβές με τους ομολόγους τους που απασχολείται άμεσα από το Υπουργείο Οικονομικών.

Το εργατικό κίνημα έχει πια αναπτυχθεί στην Αίγυπτο έχοντας διαδώσει τον “πολιτισμό της διαμαρτυρίας “.Έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας συνείδησης του πολίτη. Όλο και περισσότεροι πια φαίνεται ότι θα ζητούν το τέλος του καθεστώτος Μουμπάρακ
ostria-gr
Read more...

Δουλεμπορικό καράβι ήρθε από την Τουρκία, φόρτωσε λαθρομετανάστες στον Ασπρόπυργο, και σάλπαρε για Ιταλία!

Ένα ολόκληρο δουλεμπορικό καράβι ήρθε από την Τουρκία, φόρτωσε λαθρομετανάστες στον Ασπρόπυργο (!) και σάλπαρε για Ιταλία χωρίς κανένας και ποτέ να το ενοχλήσει ή να ρωτήσει που πάει και ποιο είναι, όπως αναφέρουν στο defencenet.gr ασφαλείς πηγές των ελληνικών υπηρεσιών ασφαλείας! Πρόκειται για το τουρκικό δουλεμπορικό που προκάλεσε το τραγικό ναυάγιο που συνέβη 30 μίλια δυτικά της Κέρκυρας το Σάββατο το βράδυ 15 Ιανουαρίου και αναδεικνύει τα προβλήματα του ανύπαρκτου μηχανισμού επιτήρησης του ελληνικού θαλασσίου χώρου.

Με βάση τις πληροφορίες το τουρκικό πλοίο που μετέφερε τους λαθρομετανάστες είχε νοικιαστεί από δουλεμπορικά κυκλώματα στην Ελλάδα.

kkoolook

Το πλοίο «Χασάν Ρέις» με το τουρκικό πλήρωμα ταξίδεψε από την Τουρκία προς την Ελλάδα διασχίζοντας το Αιγαίο και εισήλθε τις πρώτες πρωινές ώρες στο Σαρωνικό. Χωρίς να υπάρξει κάποιος έλεγχος από το Λιμενικό Σώμα το συγκεκριμένο πλοίο κατάφερε να προσεγγίσει την ακτή μεταξύ της Αττικής και της Κορίνθου κάπου στον Ασπρόπυργο, περνώντας "μια ανάσα" από τον ναύσταθμο όπου ελλιμενίζεται ο Στόλος και "έδεσε" στην "καρδιά" της βιομηχανική περιοχής της χώρας, όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα διϋλιστήρια της χώρας η 2η ΜΑΛ κλπ. χωρίς την παραμικρή ενόχληση!

Εκεί νωρίς το πρωί του Σαββάτου επιβιβάστηκαν αρκετές εκατοντάδες λαθρομεταναστών και αναχώρησε για τον προορισμό του που ήταν οι ακτές της Ιταλίας. Με βάση το γεγονός ότι το ατύχημα συνέβη το Σάββατο το βράδυ εκτιμάται ότι το πλοίο θα πρέπει να διέσχισε την διώρυγα της Κορίνθου για να βρεθεί τόσο σύντομα στην περιοχή του Ιονίου.

Όπως γίνεται αντιληπτό ένα πλοίο αγνώστου ταυτότητας προερχόμενο από την Τουρκία κατάφερε να πλησιάσει την ηπειρωτική Ελλάδα χωρίς να κινήσει την υποψία πρώτα από όλα του Ναυτικού και των παρατηρητηρίων αυτού, ενώ ακολούθως εισήλθε στο Σαρωνικό.

Ακόμα και το γεγονός ότι στην περιοχή αυτή υπάρχει αριθμός περιπολικών σκαφών δεν υπήρξε κάποια κινητοποίηση των αρχών όταν φάνηκε ότι το πλοίο δεν πήγαινε προς κάποιο γνωστό λιμάνι. Αντιθέτως το τουρκικό πλοίο κινήθηκε προς την ακτή σε περιοχή που δεν υπήρχαν κάποιες λιμενικές εγκαταστάσεις ή κάποιο αλιευτικό καταφύγιο πλησίον εγκαταστάσεων στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα όπως τα διυλιστήρια, η 2ης Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, ο ναύσταθμος και η βάση ελικοπτέρων των Μεγάρων.

Δυστυχώς ακόμα και κατά τη διάρκεια της επιβίβασης των εκατοντάδων λαθρομεταναστών που λογικά θα χρειάστηκε αρκετό χρόνο δεν υπήρξε κινητοποίηση των αρχών. Το ερώτημα που τίθεται μετά από όλα αυτά είναι, πως κατάφερε το τουρκικό πλοίο αυτό να εισέλθει στον Σαρωνικό και να προσεγγίσει την ακτή κοντά σε μία ευρύτερη περιοχή που θεωρείται υψίστης σημασίας για το ελληνικό κράτος. Τι θα συνέβαινε αν το τουρκικό πλοίο αυτό δεν ήταν δουλεμπορικό αλλά μετέφερε ειδικές δυνάμεις των γειτόνων μας οι οποίες θα ήθελαν να έχουν μία καλύτερη άποψη των εγκαταστάσεων της περιοχής.

Πόσο θα απειλείτο η εθνική ασφάλεια αν το πλοίο αυτό ξεφόρτωνε οπλισμό και λοιπό οπλισμό που θα μπορούσε να προαποθηκευτεί για την πραγματοποίηση μελλοντικών υπονομευτικών δράσεων στην βιομηχανική περιοχή της Αν. Αττικής και της Κορίνθου. Γιατί τόσα χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί το σύστημα VTMIS που καλύπτει το Αιγαίο μετά από μία σχεδόν δεκαετία που ξεκίνησε το πρόγραμμα.

Φτάσαμε εν έτει 2010 και απουσιάζει από μια θάλασσα όπως το Αιγαίο ολοκληρωμένο δίκτυο επιτήρησης του θαλασσίου χώρου του Αιγαίου το μόνο που μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή αυτών των καταστάσεων. Πότε επιτέλους θα ασχοληθούμε σοβαρά με την οργάνωση της στοιχειώδους υποδομής ασφαλείας της χώρας. Ίσως τελικά όλα θα πρέπει να γίνονται κατόπιν εορτής με μεγαλύτερο κόστος όχι μόνο οικονομικό αλλά και για την ασφάλεια των πολιτών της χώρας.

Read more...

62 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗ, 62 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΡΜΑΝ ΦΙΝΚΕΛΣΤΙΙΝ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου η εκδήλωση της Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, υπό τον γενικό τίτλο "62 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗ, 62 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ", με καλεσμένο τον Νόρμαν Φινκελστίιν. Εκ μέρους της Δικτύωσης άνοιξε τη συζήτηση ο Κ. Κολοβός ακολούθησε ο George Mehrabian από τον Σύλλογο Al Awda και στη συνέχεια ακολούθησε ο γνωστός συγγραφέας. Το αμφιθέατρο του Κτ. Γκίνη αποδείχθηκε πολύ μικρό καθώς γέμισε ασφυκτικά απο κόσμο. Η συζήτηση μαζί με τις ερωτήσεις και τις τοποθετήσεις από το κοινό ήταν πολύ πλούσια και κράτησε σχεδόν 3,5 ώρες. Ακολουθούν φωτογραφίες και σε λίγες ημέρες και σχετικό βιντεο.
palestineresist.gr


Read more...

Ανοιχτή Συνέλευση Επιτροπών Αγώνα ενάντια στα διόδια στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλμυρού (pics & vid)

Χθες Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλμυρού, η ανοιχτή συνέλευση των Επιτροπών Αγώνα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων Μαγνησίας ενάντια στα διόδια.

Έγινε ενημέρωση για το Κίνημα κατά των διοδίων, μοιράστηκε έντυπο ενημερωτικό υλικό στους παρευρισκόμενους και πραγματοποιήθηκε συν τοις άλλοις μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Στο τέλος, με πρωτοβουλία του κ. Δημήτρη Ξυφάρη, αποφασίστηκε η δημιουργία Επιτροπής Αγώνων Αλμυρού ενάντια στα διόδια.

Δείτε το σχετικό βίντεο....

περισσότερες φώτο. στο almyrosinfo.gr
Read more...

Aνοιχτή συνέλευση στον Αλμυρό, Κυριακή16/1/11 - 10.30 πμ με τα μέλη επιτροπών κατοίκων,πολιτών εργαζομένων Μαγνησίας ενάντια στα διόδια

ΑΛΜΥΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ- ΚΥΡΙΑΚΗ 16/1/11, 10.30 πμ
epitropesdiodiastop
Read more...

Αντιρατσιστικό - αντιφασιστικό συλλαλητήριο το Σάββατο 15 Γενάρη

Αντιρατσιστικό αντιφασιστικό συλλαλητήριο στα Προπύλαια στις 2μμ και συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα στις 4μμ θα γίνει το Σάββατο 15 Γενάρη ως απάντηση στην κυβέρνηση που μαζί με το Μνημόνιο της λιτότητας και των περικοπών στους μισθούς, τις συντάξεις, την παιδεία και την υγεία προχωράει στο «Μνημόνιο» του ρατσισμού με το φράχτη στον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την επίθεση στο δικαίωμα στο άσυλο αλλά και στους μετανάστες με το σταμάτημα των νομιμοποιήσεων και τις απελάσεις. Την ίδια ώρα περιοχές του κέντρου επιχειρείται να μετατραπούν σε γκέτο της ΕΛΑΣ και των φασιστικών συμμοριών που επιτίθενται ανοιχτά σε αριστερούς και μετανάστες με τραμπούκικες μεθόδους τρομοκράτησης, όπως πρόσφατα στη Πλατεία Αττικής κατά της Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας και της Εργατικής Αλληλεγγύης που καλούσαν στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο αλλά και σε συμπαράσταση στον αγώνα των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες.
Στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο και την συναυλία καλούν η ΑΔΕΔΥ, η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, η Ένωση Μεταναστών Εργατών, οι ΕΛΜΕ του Κέντρου της Αθήνας (Α,Β,Γ και Ε), Διδασκαλικοί Σύλλογοι, Φοιτητικοί Σύλλογοι και μαθητές σχολείων της Αθήνας και του Πειραιά.Καλούν οι επιτροπές Ιρανών, Αφγανών και Παλαιστίνιων προσφύγων που κινητοποιούνται για το άσυλο και δέχτηκαν τις βάρβαρες επιθέσεις των ΜΑΤ του Παπουτσή έξω από την πόρτα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και τα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Καλούν το Σωματείο Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος η «Ενότητα». Καλεί η Πρωτοβουλία Καλλιτεχνών.(Στη περιοχή άλλωστε εκατοντάδες καλλιτέχνες πήραν πρωτοβουλία να υπογράψουν κείμενο κατά του παρακράτους της Χρυσής Αυγής).
Στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο καλεί η ΟΛΜΕ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, η ΠΟΕΔΗΝ, το Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, η Πολιτιστική Ομάδα Πετραλώνων. Συλλαλητήρια και εκδηλώσεις πραγματοποιούνται επίσης σε αρκετές πόλεις σε όλη τη Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τη Πάτρα κα.

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΥΨΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΔΝΤ, ΤΡΟΪΚΑ, ΕΕ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΝΟΜΙΜΟΙ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ,ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και την FRONTEX
Προμηθευτείτε το ημερολόγιο, αφίσες,προκηρύξεις, αυτοκόλλητα. Τηλ. 2103220221, ΣΤΕΙΛΤΕ email antiracismfascism@yahoo.gr
antiracismfascism.org
Read more...

Να σταματήσει το έγκλημα των σκουπιδιών στην Αττική, ζητά η Greenpeace

Η περιβαλλοντική ΜΚΟ Greenpeace καταγγέλλει με δελτίο τύπου ότι με την πρόσφατη έκδοση των περιβαλλοντικών όρων του υπουργείου Περιβάλλοντος, προωθείται η πιο ακριβή διεθνώς επιλογή για την διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής, αυτοί της βιοξήρανσης και της συνόδου θερμικής επεξεργασίας, που όμως είναι άκρως επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, την οικονομία και το περιβάλλον.
Επανειλημμένα έχει γίνει λόγος από πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, το Δίκτυο Μεσόγειος SOS, την Greenpeace και το WWF Ελλάς, για τα κόστη που επιφέρουν οι τεχνολογίες είτε της βιοξήρανσης – θερμικής επεξεργασίας, είτε μόνο της θερμικής επεξεργασίας των απορριμμάτων. Με τα σημερινά δεδομένα και σύμφωνα με τις ΜΚΟ, αυτές είναι ασύμφορες τόσο για τη δημόσια τσέπη όσο και για την υγεία μας και δεν πρέπει να επιλεγούν.

Συγκεκριμένα, το επενδυτικό και λειτουργικό κόστος είναι πολύ υψηλό (συγκριτικά με ανακύκλωση –κομποστοποίηση – ΧΥΤΥ), ενώ οι εκπομπές επικίνδυνων αερίων και παραγωγή τοξικής στάχτης δημιουργούν μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα. Τέλος, με τη δέσμευση των ΟΤΑ για σταθερή παροχή μεγάλων ποσοτήτων απορριμμάτων (συμπεριλαμβανομένων και ανακυκλώσιμων) προς καύση για μερικές δεκαετίες, υποσκελίζεται έτσι κάθε προσπάθεια για περαιτέρω αύξηση της ανακύκλωσης.

«Το έγκλημα (και το οικονομικό σκάνδαλο) με τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα μετρά ήδη πάνω από 15 χρόνια» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο δελτίο τύπου. Οι ΜΚΟ έχουν καταθέσει διάφορες προτάσεις για οικονομική και ασφαλή για το περιβάλλον διαχείριση των απορριμμάτων, ενώ κάνουν έκκληση στους πολιτικούς φορείς να προωθήσουν τη μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων, την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση αντί της βιοξήρανσης και στη συνέχεια της θερμικής επεξεργασίας, όχι μόνο στην Αττική αλλά και σε όλη την Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη «θερμική επεξεργασία» συμπεριλαμβάνονται κυρίως οι τεχνολογίες καύσης, πυρόλυσης και αεριοποίησης των σύμμεικτων απορριμμάτων ή των καύσιμων υλικών, που παράγονται από τις μονάδες βιοξήρανσης, μηχανικού διαχωρισμού και Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Στις μονάδες «βιοξήρανσης ή βιολογικής ξήρανσης» γίνεται μηχανική επεξεργασία των σύμμεικτων απορριμμάτων, όπου ανακτώνται μέταλλα και γυαλί και τα υπόλοιπα (κυρίως χαρτί, πλαστικά & οργανικά) μετατρέπονται σε ομογενοποιημένο καύσιμο υλικό, που λέγεται SRF, το οποίο θα πρέπει να οδηγηθεί σε θερμική επεξεργασία σε ειδικές μονάδες καύσης ή πυρόλυσης ή αεριοποίησης.

tvxs.gr
Read more...

Αγνοείται 1 στα 4 ακίνητα του Δημοσίου

Καθεστώς απόλυτου χάους επικρατεί όσον αφορά τα 71.000 κάθε μορφής ακίνητα που έχει στην κατοχή του το ελληνικό δημόσιο. Συνολική καταγραφή της ακίνητης περιουσίας δεν υπάρχει και μόλις 720 ακίνητα, ποσοστό που δεν ξεπερνά το 1% των ακινήτων του Δημοσίου είναι καταχωρισμένα ως μισθωμένα. Την ίδια ώρα είναι ελάχιστα γνωστό πως η αξιοποίηση μόλις 100 ακινήτων μπορεί να αποτελεί έναν «φιλόδοξο» στόχο.

Σε έρευνα που παρουσίασε το ΙΣΤΑΜΕ διαπιστώθηκε πως σε ποσοστό 14% τα ακίνητα (9.600) προβάλλονται ως ελεύθερα, κάτι που δεν προκύπτει από άλλα διαθέσιμα στοιχεία των κτηματικών υπηρεσιών. Τυχαία και ενδεικτική χαρακτηρίζεται στην ίδια μελέτη η αποτίμηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας στα 272 δισ. ευρώ που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.


Αυτό δείχνει ότι η προοπτική αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, στην οποία βασίστηκε εν πολλοίς το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για την είσπραξη επιπλέον πόρων, είναι ομιχλώδης. Κατά συνέπεια ο κυβερνητικός στόχος παραμένει μακροπρόθεσμος ως προς την εξασφάλιση εσόδων από την αξιοποίηση των ακινήτων, καθώς είναι τεράστιες οι παραλείψεις που καταγράφονται και επισημαίνονται επί δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα. Άλλωστε δεν υπήρξε μέχρι πρότινος κάποια ενθαρρυντική εξέλιξη μετά την υπογραφείσα σύμβαση μεταξύ ΚΕΔ, Ένωσης Εταιρειών Ακινήτων, Planet AE και Savills Hellas.

Τα εκκρεμή τεχνικά και νομικά ζητήματα και οι πολλαπλές νομοθετικές ρυθμίσεις που απαιτούνται, κάνουν επιφυλακτικούς και τους πλέον αισιόδοξους στην αγορά του real estate. Όταν προ μηνών μεσιτικοί κύκλοι έκαναν λόγο για ξεκάθαρη πολιτική βούληση αναφορικά με την ταχύτητα αξιοποίησης των ακινήτων του Δημοσίου, λίγοι γνώριζαν ότι παραμένει «ανεκτίμητη» η αξία της ακίνητης περιουσίας που αυτό έχει στην κατοχή του.

Είναι ελάχιστα γνωστό πως από τα 71.000 ακίνητα, η αξιοποίηση μόλις 100 αποτελεί άκρως φιλόδοξο στόχο. Η πρόσφατη αποτίμησή της στα 272 δισ. ευρώ χαρακτηρίζεται αναξιόπιστη. Πρόκειται για πρόχειρη εκτίμηση, διότι το συγκεκριμένο ποσό δεν υπολογίστηκε με βάση αγοραίες τιμές. Προέκυψε από απλό πολλαπλασιασμό «ποσοτήτων» επί μια τυχαία ενδεικτική τιμή.

Σε μία πρώτη προσπάθεια υπολογισμού τα οικονομικά επιτελεία των τελευταίων κυβερνήσεων πρόβαλαν εξωπραγματικά μεγέθη, αποβλέποντας σε έσοδα της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ (μόνο από την πώληση και επαναμίσθωση δημοσίων κτιρίων σε εμπορικές περιοχές ανά τη χώρα). Με στόχο την παραγωγική εκμετάλλευση της περιουσίας αυτής έχει προταθεί από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 να αξιοποιηθούν τουριστικά είτε επενδυτικά ακόμη και τα 598 νησιά πλήρους κυριότητας του Δημοσίου. Μόνο που ουδείς γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος και την ακριβή αξία της δημόσιας περιουσίας που διέπεται από ένα ασαφές νομικό καθεστώς (καταπατήσεις, διεκδικούμενα), είναι ελλιπώς χαρτογραφημένη και υπάρχει γι’ αυτήν μια αναξιόπιστη βάση δεδομένων.

* 1990: Προωθείται ανεπιτυχώς ο θεσμός των κτηματικών ομολόγων βασισμένων σε μελέτες αξιοποίησης ακινήτων εξαιτίας πολιτικών αντιδράσεων.
* 1992: διαγωνισμός μακροχρόνιας μίσθωσης άγονων νησιών χωρίς επιτυχή έκβαση εξαιτίας πολιτικών αντιδράσεων.
* 2002: Άγονος ο διαγωνισμός μίσθωσης νήσων Νέα Στύρα Εύβοιας για ανάπτυξη τουριστικών εγκαταστάσεων ενόψει Ολυμπιάδας 2004.
* 2005: Αποτυχημένη απόπειρα εισαγωγής της πρώτης δημόσιας ΑΕΕΑΠ στο Χρηματιστήριο εξαιτίας της προσπάθειας να ιδιωτικοποιηθούν μερίδια χωρίς προϋποθέσεις και σχέδιο ανάπτυξης.
* 2010: Στα χαρτιά παραμένει η αξιοποίηση του ακινήτου 223 στρεμμάτων στο Αντίρριο για την εκμετάλλευση του οποίου αναγκαία θεωρείται και η διαβούλευση με τοπικούς φορείς.
* Επιπλέον σημαντικό εμπόδιο έχουν αποτελέσει κατά καιρούς και οι τοπικοί φορείς (ΟΤΑ) που αντιτάσσονται στην λογική της κεντρικής αξιοποίησης. Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι οι φορείς αυτοί λειτουργούν με πολιτικοκοινωνικά κριτήρια και όχι με οικονομικά, είτε υπάρχει στασιμότητα όπως στην περίπτωση του δήμου Ταμυναίων στο Αλιβέρι.

Αδυναμίες

Τα προβλήματα διαχείρισης των ακινήτων εξακολουθούν να εντοπίζονται κυρίως:
* στην έλλειψη ενιαίας καταγραφής των ακινήτων εξαιτίας των πολλών φορέων (Υπουργεία, ΔΕΚΟ, Ταμεία) που τα δια- χειρίζονται,
* στη μεγάλη διασπορά διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας- ΚΕΔ, ΕΤΑ, ΔΕΠΟΣ, ΤΕΘΑ, Ολυμπιακά Ακίνητα,
* στην πολυδιάσπαση του Μητρώου ακινήτων σε δεκάδες φορείς και Υπουργεία με συνέπεια να καταπατούνται χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο, lστην έλλειψη επικαιροποιημένων γεωγραφικών δεδομένων (τοπογραφικοί χάρτες),
* στην αποσπασματική πολιτική αξιοποίησης χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό.

Φιλόδοξη, αλλά ημιτελής η στρατηγική σύμπραξης με ιδιώτες επενδυτές

Η παρούσα οικονομική συγκυρία θα φέρει αντιμέτωπες την ιδιωτική με τη δημόσια ακίνητη περιουσία, δίνοντας την «ευκαιρία» στους επενδυτές να τοποθετηθούν όπου τους συμφέρει. Καταπατημένες εκτάσεις που υπολογίζονται στο 45% του συνόλου της περιουσίας του Δημοσίου, αυθαίρετα κτίσματα τρίτης γενιάς, απουσία κτηματολογίου είναι ορισμένα από τα εκκρεμή ζητήματα που χρονίζουν. Συνεπώς, η στρατηγική εκμετάλλευσης των κρατικών ακινήτων σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς εκποίηση και παραχώρηση, είναι φιλόδοξη, αλλά ημιτελής, επισημαίνουν σύμβουλοι και εκτιμητές ακινήτων.

Επιθυμητή είναι και η εφαρμογή σύγχρονων χρηματοδοτικών μεθόδων πώλησης και ταυτόχρονης μίσθωσης ακινήτων του Δημοσίου (sale & leaseback, sale construct, leaseback operating leasing). Από την πλευρά των επενδυτών γίνεται λόγος για απουσία στρατηγικής και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού ως προς την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας. Η αγορά επαγγελματικών ακινήτων γνωρίζει μεγάλη κάμψη την τελευταία διετία. Ο αριθμός των αδιάθετων επαγγελματικών χώρων βαίνει αυξανόμενος. Και οι επενδυτές στο real estate σαφώς κυνηγούν τις ευκαιρίες. Τα μεγάλα διεθνή κτηματομεσιτικά γραφεία προετοιμάζονται να πάρουν θέσεις στην ελληνική αγορά με την προοπτική ευκαιριών σε βιομηχανικά κτίρια και γραφεία, ενώ μέχρι και τον περασμένο Νοέμβριο γινόταν λόγος για την δημιουργία και νέας ΑΕΕΑΠ από μέρους ιδιωτών που τοποθετούνται σε ακίνητα-φιλέτα, στην ελληνική αγορά.

http://almyrosinfo.gr/img/7de904cde4fa8a64f25573759fca404fakinita1.JPGhttp://almyrosinfo.gr/img/7de904cde4fa8a64f25573759fca404fakinita2.jpghttp://almyrosinfo.gr/img/7de904cde4fa8a64f25573759fca404fakinita2.jpg
almyrosinfo
Read more...

Φτιάχνουν νόμο για να καταδικάζουν όσους δεν πληρώνουν διόδια!

Εδώ και μήνες οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα έργα και εκμεταλλεύονται τα διόδια αναζητούν μια... λύση απέναντι στο κύματων πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν επικαλούμενοι τη διεθνή και την... εγχώρια νομοθεσία αλλά και την κοινή λογική που λέει “δεν πληρώνω για δρόμο που δεν υπάρχει”.

Οι φήμες οργιάζουν, γίνεται λόγος για άδεια από την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων ώστε να μπορούν οι εταιρείες να χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των σταθμών διοδίων ως αποδεικτικό για να υποβάλουν αγωγές κατά όσων δεν πληρώνουν, όμως η Αρχή φαίνεται πως έχει δώσει άδεια μόνο χρήση που αφορά στην ασφάλεια.

Η σύμβαση που έχουν υπογράψει οι εταιρείες με το δημόσιο προβλέπει σαφώς ότι τα έσοδα από τα διόδια δεν αποτελούν Δημόσιο Έσοδο και έτσι το Κράτος δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν.
Ωστόσο την ώρα που το κύμα “δεν πληρώνουμε” τείνει να γίνει ... τσουνάμι φαίνεται ότι κάποιοι... βρήκαν τη λύση ώστε το κράτος να μπορεί να παρέμβει και να κυνηγήσει τους άτακτους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν για τους δρόμους-εργοτάξια!

Στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο αναμένεται να προσδιοριστεί ως φορολογική παράβαση η μη καταβολή διοδίων και αυτό καθώς το Δημόσιο χάνει έσοδα από την μη καταβολή του ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονται τα διόδια!

Έτσι μπαίνει στο παιχνίδι το Κράτος! Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διεκδικεί τον φόρο από τους οδηγούς που δεν πληρώνουν το αντίτιμο.

Πληροφορίες μιλούν μάλιστα ακόμη και για θέσπιση νέων ειδικών προστίμων!

Υ.Γ.
Πως το έλεγε παλιά ο Ανδρέας; Αναδιανομή του πλούτου;
Ιδού η αναδιανομή, τα λεφτά του φτωχού στους εργολάβους!

newsinnews.gr
Read more...

Οι μυστικές διαδρομές του κεφαλαίου…

Η ευρηματική δημιουργία του χρήματος, η ιδιάζουσα λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κλάδου, οι τραπεζικές επιδρομές, η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών και η ενδεχόμενη χειραγώγηση της τιμής του χρυσού, από την τραπεζική ναυαρχίδα

«Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο M.A. Rothschild, επιφανές μέλος της ομώνυμης ευρωπαϊκής (γερμανικής) ιουδαϊκής οικογένειας, η οποία ίδρυσε στα τέλη του 18ου αιώνα τα γνωστά τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ο δε αμερικανοκαναδός οικονομολόγος J.K. Galbraith, γνωστός υπέρμαχος του φιλελευθερισμού, είχε τονίσει ότι, «Η διαδικασία, με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν νέο χρήμα, είναι τόσο απλή, που το μυαλό αηδιάζει».

Αναλυτικότερα, με τη διαδικασία της «δημιουργίας» χρήματος «κατασκευάζεται» ουσιαστικά το «λογιστικό χρήμα», το οποίο στη συνέχεια «διοχετεύεται» στο κυκλοφοριακό σύστημα της Οικονομίας. Το γεγονός αυτό δεν συμβαίνει βέβαια με την εκτύπωση χρημάτων, αλλά με την λήψη δανείων εκ μέρους του δημοσίου, των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, από τις εμπορικές τράπεζες – επίσης, με τη δανειοδότηση των ιδιωτικών τραπεζών από τις εκάστοτε κεντρικές τους, ή από την αντίστοιχη μεταξύ τους, στη διατραπεζική αγορά.

Για παράδειγμα, όταν μία εταιρεία (ιδιώτης, δημόσιο) δανείζεται από μία εμπορική τράπεζα, «δημιουργούνται» αυτόματα νέα χρήματα – όπως και όταν η ιδιωτική τράπεζα δανείζει κάποια άλλη ή δανείζεται από την κεντρική. Εκτός αυτού, δημιουργούνται επίσης νέα χρήματα από τις ιδιωτικές τράπεζες, όταν αγοράζουν στοιχεία του Ενεργητικού τους (αξιόγραφα, ακίνητα κλπ), ανοίγοντας πιστωτικό λογαριασμό (όψεως) στον πωλητή, με τον οποίο συναλλάσσονται.

Έτσι λοιπόν, η «δημιουργία» του νέου χρήματος είναι συνδεδεμένη με τη δημιουργία πιστώσεων, ενώ η εξόφληση των πάσης φύσεως δανείων, ή η πώληση των στοιχείων του ενεργητικού από τις τράπεζες «καταστρέφει», περιορίζει δηλαδή, την υφιστάμενη ποσότητα χρημάτων. Τα «άϋλα» χρήματα δε που «παρασκευάζονται» ή «καταστρέφονται» με αυτόν τον τρόπο, ονομάζονται, σε αντίθεση με αυτά που προέρχονται από τα ευγενή μέταλλα, «Fiat Money» - από το λατινικό «fiat», το οποίο μεταφράζεται ως «δημιουργία» (στην προκειμένη περίπτωση, χρήματα που δημιουργούνται από το τίποτα.

Είναι ίσως σκόπιμο να προσθέσουμε εδώ ότι, τα χρήματα που δημιουργούνται με αυτή τη «μαγική» διαδικασία, αντιπροσωπεύουν πραγματικές αξίες (ΑΕΠ), εφόσον δανείζονται έναντι υλικών αξιών (ακίνητα, αξιόγραφα, μετοχές κλπ), οι οποίες «δεσμεύονται» από τις τράπεζες σαν εγγυήσεις. Όταν όμως οι υλικές αυτές αξίες είναι υπερτιμημένες, όπως στο παράδειγμα των Subprimes (Η.Π.Α., Ισπανία, Ιρλανδία κλπ), όταν δηλαδή υπάρχουν «στρεβλώσεις» στις αγορές, τότε τα χρήματα που δημιουργούνται με το συγκεκριμένο αντίκρισμα είναι εντελώς αδικαιολόγητα – με αποτέλεσμα να «εκβάλλουν» στις γνωστές μας χρηματοπιστωτικές κρίσεις, όπου «καταστρέφονται» (διαγράφονται) στην πραγματικότητα οι υπερβάλλουσες ποσότητες.

Οφείλουμε να σημειώσουμε επίσης ότι, οι εμπορικές τράπεζες επιτρέπεται να δανείζουν στους καταναλωτές (επιχειρήσεις και ιδιώτες), ένα συγκεκριμένο πολλαπλάσιο ποσόν των συναλλαγματικών αποθεμάτων τους (καταθέσεων), στην εκάστοτε κεντρική τράπεζα. Στην Ευρώπη (ΕΚΤ) είναι υποχρεωμένες να διαθέτουν ένα ελάχιστο απόθεμα καταθέσεων (ρεζέρβα) ύψους 2% - γεγονός που σημαίνει ότι μπορούν να δανείζουν το 50πλάσιο των καταθέσεων που διατηρούν στην κεντρική τράπεζα, με τη μορφή λογιστικών χρημάτων (θα αλλάξει στο 33πλάσιο, με βάση τη συνθήκη της Βασιλείας ΙΙΙ, αλλά από το 2018 – τόσος ήταν ο «πολλαπλασιαστής» κεφαλαίων στη Lehman Brothers, όταν χρεοκόπησε).

Σε ορισμένες χώρες (Καναδάς, Σουηδία, Μ. Βρετανία) δεν είναι υποχρεωμένες οι ιδιωτικές τράπεζες να διαθέτουν ελάχιστα αποθέματα στις κεντρικές. Φυσικά τηρούνται παράλληλα ορισμένοι άλλοι κανόνες, όπως το ύψος των καταθέσεων σε σχέση με την εκχώρηση δανείων, έτσι ώστε να υπάρχει κίνητρο για τις τράπεζες, η «διαχείριση» των αποταμιεύσεων και διάφοροι άλλοι, στους οποίους θα αναφερθούμε εκτενέστερα στο μέλλον. Ειδικά όσον αφορά τα μετρητά χρήματα, η δημιουργία τους είναι αποκλειστικό «προνόμιο» της εκάστοτε κεντρικής τράπεζας – αν και αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος (περί το 3%), της συνολικής ποσότητας χρήματος, ενώ βαίνουν συνεχώς μειούμενα.

Η αιτία της μείωσης των μετρητών χρημάτων, ανεξάρτητα με τα όσα συνήθως λέγονται, είναι η περιορισμένη ωφέλεια (κερδοφορία) των τραπεζών, αφού δεν μπορούν να 50πλασιαστούν ανάλογα - παράλληλα με το ότι απαιτούνται ίσου ύψους καταθέσεις των εμπορικών, στις κεντρικές τράπεζες. Αυτός είναι ουσιαστικά ο κύριος λόγος, για τον οποίο οι συναλλαγές με μετρητά χρήματα περιορίζονται συνεχώς, ακόμη και νομοθετικά, αντικαθιστάμενες με το «πλαστικό χρήμα», με τη χρήση επιταγών ακόμη και για μικρά ποσά κλπ. Οι τράπεζες αντιπαθούν λοιπόν τις συναλλαγές με μετρητά, επειδή διαθέτουν συνήθως πολύ περιορισμένα αποθέματα πραγματικών χρημάτων – για κανέναν άλλο λόγο.

Συνεχίζοντας, από τα παραπάνω τεκμηριώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η «τοκογλυφική» λειτουργία των τραπεζών, η οποία δεν είναι «σχήμα λόγου», αλλά απτή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, όταν μία τράπεζα διαθέτει καταθέσεις ενός εκατομμυρίου στην κεντρική μπορεί, σύμφωνα με όσα έχουμε αναφέρει, να δανείζει 50 εκατομμύρια – δηλαδή, 49.000.000 περισσότερα από αυτά που διαθέτει. Εάν χρεώνει λοιπόν επιτόκιο 5%, κερδίζει ετήσια 2.500.000, διαθέτοντας καταθέσεις ύψους 1.000.000. Επομένως, κερδίζει 250% ετησίως στο ποσόν που πραγματικά «επενδύει» - ένα εξόφθαλμα τοκογλυφικό επιτόκιο, άνω του 20% μηνιαία (οι τοκογλύφοι κερδίζουν πολύ λιγότερα).

Εάν συμπληρώσουμε δε ότι οι τράπεζες, με διάφορα τεχνάσματα πολλαπλασιάζουν ακόμη περισσότερο τον «αέρα» που δανείζουν (για παράδειγμα, όταν ασφαλίζουν τα δάνεια τους, θεωρούνται σαν να μην υπάρχουν – έτσι λειτούργησαν οι τράπεζες με τα γνωστά μας πια CDS, τα Credit Default Swaps), τότε τα επιτόκια που απολαμβάνουν στο αρχικό τους εγγυητικό κεφάλαιο του 1.000.000, ξεπερνούν κατά πολύ το 500% ετησίως.

Επίσης από εδώ διαπιστώνεται το τεράστιο πρόβλημα που θα δημιουργούταν στις τράπεζες των χωρών που έχουν δανείσει τη χώρα μας (κάτι ανάλογο συνέβη με την πτώχευση της Lehman Brothers), στην περίπτωση μίας ενδεχόμενης χρεοκοπίας της. Στον Πίνακα Ι φαίνεται, για παράδειγμα, ότι, οι Γαλλικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει στην Ελλάδα 75 δις $, είχαν καταθέσεις στην ΕΚΤ, για το συγκεκριμένο βέβαια δάνειο, το πολύ 1,5 δις $ - με υποθετικό πολλαπλασιαστή (leverage – ξεπερνάει συχνά το 100πλάσιο) μόλις 50πλάσιο:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου σε εκ. δολάρια, καταθέσεις χρημάτων στην εκάστοτε κεντρική τράπεζα, σε εκ. δολάρια

ΧΩΡΑ

Ομόλογα

Καταθέσεις στις κεντρικές τράπεζες

Γαλλία

75.452

1.509,04

Ελβετία

63.966

1.279,32

Γερμανία

43.236

864,72

Η.Π.Α.

16.411

328,22

Μ. Βρετανία

12.342

246,84

Ολλανδία

11.849

236,98

Πορτογαλία

10.317

206,34

Ιρλανδία

8.506

170,12

Ιαπωνία

8.447

168,94

Ιταλία

8.381

167,62

Υπόλοιπες χώρες

43.693

873,86

Γενικό σύνολο

302.600

6.052

Πηγή: Αναφορά τρίτου τετραμήνου 2009 της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS).

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Από τον Πίνακα Ι διαπιστώνεται ότι, υποθέτοντας πως όλες οι ξένες τράπεζες δάνεισαν τη χώρα μας μόνο με το 50πλάσιο των καταθέσεων τους στην εκάστοτε κεντρική τους, διέθεσαν μόλις 6,052 δις $ - για συνολικά δάνεια 302.600 εκ. $. Εάν όμως η Ελλάδα χρεοκοπούσε, θα ήταν υποχρεωμένες να καταθέσουν τα υπόλοιπα 296,548 δις $ στην κεντρική τράπεζα – ένα πραγματικά τεράστιο ποσόν (το 50πλάσιο), το οποίο θα οδηγούσε ίσως κάποιες από αυτές επίσης στη χρεοκοπία (ένα από τα σημαντικότερα «διαπραγματευτικά χαρτιά», το οποίο φαίνεται ότι δεν χρησιμοποίησε η κυβέρνηση μας, για λόγους που μόνο η ίδια γνωρίζει).

Ένα επόμενο συμπέρασμα είναι το ότι, μας δάνεισαν 6,52 δις $ πραγματικά χρήματα, εισπράττοντας «τοκογλυφικούς τόκους» για 302.600 δις $ λογιστικό χρήμα (το ίδιο συμβαίνει προφανώς και με τις Ελληνικές τράπεζες, όσον αφορά τα δάνεια τους στο δημόσιο). Το τι θα σήμαινε μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ιρλανδίας, η οποία οφείλει πάνω από 730 δις $ στις τράπεζες (εξ αυτών, τα 508,6 δις $ στις ευρωπαϊκές), είναι τουλάχιστον «ανατριχιαστικό». Πόσα κερδίζουν βέβαια οι νέοι δανειστές μας, από το «πακέτο» στήριξης της οικονομίας μας, με το «ψηφιακό ποσόν» των 110 δις € που μας δανείζουν πλέον ενυπόθηκα, με «δόσεις υποτέλειας», είναι αρκετά εμφανές – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν θα έχουν την παραμικρή διάθεση να μας «επιτρέψουν» (επιστρέψουν) την Εθνική μας κυριαρχία.

Ο κίνδυνος τώρα των μαζικών αναλήψεων των καταθετών από τις τράπεζες (επιδρομή στις τράπεζες - Bank run) οφείλεται στο ότι, οι τράπεζες διαθέτουν μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των καταθέσεων σε μετρητά, της τάξης του 3%. Εάν λοιπόν ένας μεγαλύτερος αριθμός καταθετών θελήσει να αποσύρει τα χρήματα του, οι τράπεζες αδυνατούν να τα διαθέσουν. Έτσι συνέβη σε γενικές γραμμές στην κρίση του 1930 - κάτι που τελικά επιλύθηκε αργότερα, ως ένα βαθμό, με τη βοήθεια της ίδρυσης των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες καλύπτουν (εν μέρει φυσικά), τέτοιου είδους ενδεχόμενα (Bank run).

Αυτό που επίσης συνέβη στην ίδια κρίση (1930), ήταν η μανία «αποχρέωσης» των νοικοκυριών (επιστροφή παλαιών δανείων, κανένας νέος δανεισμός) – γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα, αφενός μεν την «καταστροφή» μεγάλων ποσοτήτων χρήματος, αφετέρου το μηδενισμό της δημιουργίας νέων (μία από τις σημαντικότερες «παρενέργειες» του φαινομένου του «στασιμοπληθωρισμού», από τον οποίο κινδυνεύει τα μέγιστα σήμερα η χώρα μας, λόγω της ΔΝΤ-πολιτικής, στην οποία «σέρνεται» κυριολεκτικά η κυβέρνηση μας).

Χωρίς να επεκταθούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες, αφού ο σκοπός του κειμένου μας είναι διαφορετικός (θα επανέλθουμε με ιδιαίτερο άρθρο μας), δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί, ποια είναι η τελική πηγή των χρημάτων – κάτι αντίστοιχο δηλαδή, με την αναζήτηση της αρχής του σύμπαντος και του δημιουργού του.

Ψάχνοντας την απάντηση, καταλήγει εύκολα στην Τράπεζα των Τραπεζών – στην «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών» δηλαδή (Bank for International Settlements ή BIS) η οποία, με έδρα τη Βασιλεία, λειτουργεί ουσιαστικά σαν την κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών. Η πόλη αυτή της Ελβετίας είναι γνωστή από τους κανόνες που θεσπίζονται για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, με την ονομασία Βασιλεία Ι, Βασιλεία ΙΙ κλπ. Επίσης, από την εντυπωσιακά μεγάλη έκθεση χρυσού και πολυτίμων λίθων, στην οποία πρωτοστατούν οι Εβραίοι.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ BIS

Η «κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών» (BIS) είναι μία διεθνής οργάνωση του χρηματοπιστωτικού κλάδου, η οποία διαχειρίζεται ένα μέρος των διεθνών συναλλαγματικών αποθεμάτων. Ιδρύθηκε το 1930 από τις κεντρικές τράπεζες του Βελγίου, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας και της Ιταλίας, καθώς επίσης από δύο ομίλους ιδιωτικών τραπεζών των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας. Ο αρχικός σκοπός της ίδρυσης της ήταν η εξασφάλιση της ικανότητας αποπληρωμής των πολεμικών αποζημιώσεων του 1ου παγκοσμίου πολέμου από τη Γερμανία, σε συνδυασμό με το Young-Plan (συμφωνία αποζημιώσεων και προγραμματισμός της πληρωμής τους, η οποία γράφτηκε το 1929 και υιοθετήθηκε το 1930).

Ήδη όμως από το 1931, όπου σταμάτησε η πληρωμή των αποζημιώσεων εκ μέρους της Γερμανίας, λόγω της παγκόσμιας τότε χρηματοπιστωτικής κρίσης, έπαψε να υφίσταται ο λόγος, για τον οποίο ιδρύθηκε η τράπεζα. Εν τούτοις, συνέχισε τη λειτουργία της, αφού μετατράπηκε στην κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η οποία συνέβαλλε στη στενότερη συνεργασία των κεντρικών τραπεζών μεταξύ τους - ενώ προσέφερε δυνατότητες νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (businesses).

Στην BIS αντιπροσωπεύονταν κυρίως τα ηγετικά αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (JP Morgan Chase & Co, Morgan Stanley, Chase National Bank of Rockefeller, Dillon-Read Group, Bank house J.Henry Schroeder New York), τα οποία ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για «επιχειρηματικές συνεργασίες» με τη Γερμανία. Από γερμανικής πλευράς, συμμετείχε κυρίως ο Kurt von Schroeder, ένας από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του Hitler.

Στην περίοδο του Εθνικοσοσιαλισμού (1933-1945), η BIS θεωρούταν ιδιαίτερα «φιλοναζιστική», με μία εξαιρετικά μεγάλης επιρροής γερμανική ομάδα εντός της. Για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας του 3ου Ράιχ ήταν ένας από τους προέδρους της BIS. Το 1938, μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, η BIS ανέλαβε τον αυστριακό χρυσό, ενώ «βοήθησε» στην αποστολή μέρους του τσεχικού χρυσού, προς όφελος των ναζί, μετά την κατάληψη της Τσεχίας (1939). Τότε, ο βρετανός λόρδος Montagun Norman, ένας από τους προέδρους της BIS και ταυτόχρονα διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, δεν εμπόδισε τη μεταφορά του τσεχικού χρυσού, προς όφελος των ναζί.

Τον Απρίλιο του 1939 ανέλαβε επίσημα πρόεδρος της BIS ο αμερικανός δικηγόρος Thomas Mc Kittrick, ο οποίος εκπροσωπούσε παράλληλα τα συμφέροντα των Rockefellers, ενώ κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου, η BIS διακανόνιζε όλες τις απαιτούμενες συναλλαγματικές δραστηριότητες του 3ου Ράιχ – όπως, για παράδειγμα, τις «συναλλαγές» με τον κλεμμένο χρυσό των κεντρικών τραπεζών των χωρών που είχαν καταληφθεί από τη ναζιστική Γερμανία. Το ίδιο χρονικό διάστημα, η τράπεζα ήταν ο μυστικός τόπος συνάντησης γερμανών, ηγετικών στελεχών του Hitler, με διεθνείς τραπεζίτες - καθώς επίσης, με τον αρχηγό της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας στην Ελβετία.

Το 1943, οι προσπάθειες του τότε υπουργού οικονομικών των Η.Π.Α., καθώς επίσης της εξόριστης νορβηγικής κυβέρνησης να πάψει η λειτουργία της BIS, λόγω της ναζιστικής της «καταγωγής», δεν ευοδώθηκαν – μεταξύ άλλων, ο Keynes ήταν υπέρ της διατήρησης της, τεκμηριώνοντας τη θέση του με το ότι, η BIS θα φαινόταν χρήσιμη για την «επανόρθωση» της οικονομίας μετά τον πόλεμο. Μέχρι το 1990 δε έγιναν μεγάλες προσπάθειες για να διατηρηθεί κρυφό το ναζιστικό παρελθόν της BIS - παρά το ότι το 1952 είχε γραφεί ένα βιβλίο για την ιστορία της, από το Δανό K.Moltke.

Το βιβλίο αναφερόταν ουσιαστικά στην «υπόγεια» σχέση και στη στενή συνεργασία του αμερικανικού με το γερμανικό Καρτέλ, με συνδετικό κρίκο την τράπεζα των τραπεζών – κάτι που ενδεχομένως συνεχίζει να συμβαίνει, ειδικά όσον αφορά τα δύο αυτά ηγετικά Καρτέλ των πολυεθνικών. Πρόκειται λοιπόν για τη «φωλιά του κτήνους», όπως χαρακτηρίζουν το αιμοβόρο, αδρανές κερδοσκοπικό κεφάλαιο πολλοί οικονομολόγοι, η οποία (φωλιά) είναι ταυτόχρονα η «σκοτεινή σπηλιά» συνάντησης και συντονισμού του γερμανικού με το αμερικανικό, αλλά και με τα υπόλοιπα «δυτικά» Καρτέλ (των εντολοδόχων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας δηλαδή).

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ BIS

Η τράπεζα των τραπεζών άρχισε να λειτουργεί κανονικά το 1945, αφού άλλαξε το καταστατικό της - έτσι ώστε όλες οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, επίσης οι σοσιαλιστικές (με εξαίρεση τη Σοβιετική Ένωση και την Α. Γερμανία), να είναι μέλη της. Μεταξύ των ετών 1962 και 1971, το κεντρικό βάρος των δραστηριοτήτων της ήταν η καταπολέμηση των συναλλαγματικών κρίσεων, σε στενή συνεργασία με τους G10, όπου εκπροσωπούνταν οι κεντρικές τράπεζες των δέκα σημαντικότερων μελών του ΔΝΤ και της Ελβετίας (δεν ήταν τότε μέλος του Ταμείου). Από το 1971, μετά το χρονικό σημείο δηλαδή που έπαψε να ισχύει ο κανόνας του χρυσού και η σύνδεση των νομισμάτων με το δολάριο, οι δραστηριότητες της BIS αφορούσαν κυρίως τις ευρωπαϊκές αγορές συναλλάγματος, την επίβλεψη των τραπεζών, καθώς επίσης των ασφαλιστικών εταιρειών.

Ουσιαστικά η BIS είναι μία διεθνής «οργάνωση», η οποία «ορίζεται» από το ιδιαίτερο status μίας ανώνυμης εταιρείας «εξειδικευμένου Δικαίου», με έδρα τη Βασιλεία και δύο υποκαταστήματα – στην πρωτεύουσα του Μεξικού και στο Χονγκ Κονγκ. Τα ίδια κεφάλαια της ήταν αρχικά 1,5 δις «χρυσά φράγκα», χωρισμένα σε 600.000 μετοχές, αξίας 2.500 «χρυσά φράγκα» η κάθε μία (ένα «χρυσό φράγκο» αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από 0,29 γραμμάρια καθαρού χρυσού).

Κατά τον επίσημο ισολογισμό της από τις 31.10.2010, το μετοχικό κεφάλαιο είναι χωρισμένο σε 547.125 μετοχές, αξίας 5.000 SDR (Special Drawing Right) εκάστης. Το SDR είναι μία ειδική μονάδα μέτρησης, ένα ειδικό, δικό τους νόμισμα δηλαδή («Θεϊκό»), το οποίο χρησιμοποιεί το ΔΝΤ – στις 31.03.2009 το 1 SDR αντιστοιχούσε με 1,493 $, ενώ υπολογίζεται σε σχέση με ένα ειδικό καλάθι διαφόρων ισχυρών νομισμάτων (η στενή σχέση της τράπεζας των τραπεζών με το ΔΝΤ, τον εντολοδόχο του Καρτέλ, καθώς επίσης οι ειδικοί μέθοδοι μέτρησης/αξιολόγησης που χρησιμοποιούνται από το Βατικανό του Κεφαλαίου, όπως αποκαλείται από κάποιους η BIS, είναι φανερή).

Οι μέτοχοι της είναι κεντρικές τράπεζες ενώ, παρά το καινούργιο καταστατικό της, υπάρχουν ακόμη μερικοί ιδιώτες-μέτοχοι, οι οποίοι δεν θέλουν να αποκαλυφθούν τα στοιχεία τους και δεν τους γνωρίζει κανένας «θνητός». Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί, αναφέρεται στα εξαιρετικά κερδοφόρα, στα εμφανή βέβαια αποτελέσματα της BIS, για το έτος χρήσης της που έληξε την 31.03.2010:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Αποτελέσματα χρήσεως 31.03.2009 – 31.03.2010, σε εκ. SDR

Στοιχεία

31.03.2010

31.03.2009

Σύνολο Ενεργητικού

*258.893,30

255.386,70

Καταθέσεις σε συνάλλαγμα

195.755,10

197.222,10

Καταθέσεις σε χρυσό

32.064,10

23.052,10

Ίδια Κεφάλαια

683,10

683,10

Καθαρό Κέρδος

**1.859,80

446,10

Κέρδος ανά μετοχή σε SDR

***3.405,40

816,80

* Περίπου 258 δις SDR, ήτοι 384 δις $

** Περίπου 1,8 δις SDR. ήτοι 2,68 δις $

*** 3.405 SDR ή 5.083 $

Πηγή: Ισολογισμός BIS

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Στη Γενική Συνέλευση, στο ανώτατο όργανο της τράπεζας, συμμετείχαν το 2001 συνολικά 49 κεντρικοί τραπεζίτες με δικαίωμα ψήφου. Εκτός από τις χώρες των G10, μέλη είναι η ΕΚΤ (1999), οι κεντρικές τράπεζες όλων των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, αρκετές της Α. Ευρώπης και οι σημαντικότερες ασιατικές χώρες – περαιτέρω, οι μεγαλύτερες λατινοαμερικανικές τράπεζες, καθώς επίσης οι κεντρικές τράπεζες της Κίνας, της Ινδίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Ν. Αφρικής.

Η BIS διαχειρίζεται, από τη θέση της σαν κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, ένα μέρος των συναλλαγματικών αποθεμάτων πάρα πολλών κρατών, καθώς επίσης χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Τέλη του 2000, τα συναλλαγματικά αποθέματα που διατηρούνταν εκεί ήταν της τάξης του 7% των παγκοσμίων αποθεμάτων, με πελάτες της 120 κεντρικές τράπεζες.

Τα χρηματικά αποθέματα διατηρούνται σε κατάσταση «υψηλής ρευστότητας», έτσι ώστε να διατίθενται αμέσως, όταν χρειαστούν. Η BIS λειτουργεί επίσης σαν επενδυτική τράπεζα (Investment Bank) των κεντρικών τραπεζών, με στόχο την αύξηση των αποδόσεων τους από τα συναλλαγματικά τους αποθέματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις δε εκχωρεί βραχυπρόθεσμες «διευκολύνσεις», ενώ χρηματοδοτεί συνήθως δάνεια, τα οποία εγγυάται η Παγκόσμια Τράπεζα ή το ΔΝΤ.

Περαιτέρω η BIS είναι, με βάση το καταστατικό της, ένα φόρουμ διεθνούς συνεργασίας για χρηματοοικονομικά θέματα, καθώς επίσης για τα θέματα του χρυσού. Συμμετέχει σε διαδικασίες στήριξης των ευρωπαϊκών νομισμάτων ενώ, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, όπου έχουν αυξηθεί οι διασυνοριακές ροές των χρημάτων σε μεγάλο βαθμό, «εποπτεύει» επίσημα τις κινήσεις τους (προφανώς, με τις πληροφορίες που κατέχει, μπορεί να κερδίζει απεριόριστες ποσότητες χρημάτων). Στον τομέα των ιδιωτικών τραπεζών, ασχολείται με τις συνθήκες εποπτείας τους (Βασιλεία Ι, ΙΙ, ΙΙΙ κλπ), όπως τα ελάχιστα ίδια κεφάλαια τους (8% του συνολικού τους ενεργητικού). Με τον τομέα των ασφαλιστικών εταιρειών ασχολείται η «διεθνής ένωση των Αρχών εποπτείας των ασφαλειών» (IAIS, μέλη 100 κράτη), η γραμματεία της οποίας έχει έδρα, από το 1988, στην BIS.

Ολοκληρώνοντας, η BIS ασχολείται με την έρευνα στους τομείς της πολιτικής χρήματος, εκδίδει μελέτες σε επιστημονικά έντυπα, καθώς επίσης γενικές οικονομικές αναλύσεις ανά τρίμηνο. Συγκεντρώνει στοιχεία από όλα τα μέλη της και τα εμφανίζει σε διεθνείς τραπεζικές στατιστικές, με ιδιαίτερη σημασία στην πρόβλεψη των κινδύνων υπερχρέωσης των κρατών, καθώς επίσης την έγκαιρη διαπίστωση μελλοντικών κρίσεων – σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Τέλος, πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν κατάφερε να προβλέψει έγκαιρα την παρούσα οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε (επίσημα) με την κατάρρευση της Lehman Brothers - παρά την οργάνωση, την ποιότητα και τις λεπτομερείς, παγκόσμιες πληροφορίες της. Άλλοι βέβαια πιστεύουν ακριβώς το αντίθετο:

Ότι δηλαδή η ίδια την προκάλεσε, συντονίζοντας τις δυνάμεις όλου του τραπεζικού συστήματος, στα πλαίσια της ολοκληρωτικής επίθεσης του Καρτέλ εναντίον των αδύναμων χωρών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων της «δύσης» - με στόχους είτε την υποδούλωση συγκεκριμένων χωρών (με τη βοήθεια της αποκρατικοποίησης της Πολιτικής), είτε την ήττα του κοινωνικού καπιταλισμού από τον μονοπωλιακό, είτε τη «λεηλασία» κάποιων επιχειρήσεων (ιδίως των κερδοφόρων κοινωφελών), είτε τη «συμπίεση» των αμοιβών των εργαζομένων (στο ύψος του κινεζικού «προτύπου»), είτε άλλους.

ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) είναι προφανώς το κέντρο, το «σημείο μηδέν» δηλαδή, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος – «η φωλιά του Κτήνους», η «ναυαρχίδα» των διεθνών τοκογλύφων καλύτερα, η οποία «απομυζά» το αίμα που ρέει στο κυκλοφοριακό σύστημα των αγορών. Η οργάνωση επιτυγχάνει ετήσια κέρδη δισεκατομμυρίων, χωρίς να πληρώνει ούτε στο ελάχιστο φόρους, όπως όλοι εμείς οι θνητοί. Οι ικανότατοι διαχειριστές της διαπραγματεύονται με αξιόγραφα, με χρυσό και με κάθε άλλου είδους εμπορεύματα (commodities), σε έναν δικό τους κόσμο χωρίς σύνορα – ενώ κανένα δικαστήριο και καμία κυβέρνηση δεν ελέγχει τις δραστηριότητες τους. Όποιος θελήσει να επισκεφθεί τα 18όροφα κεντρικά της, δίπλα από το σιδηροδρομικό σταθμό της Βασιλείας, οφείλει να γνωρίζει ότι εισέρχεται σε διεθνές έδαφος, αφού η Ελβετική αστυνομία δεν έχει καμία δικαιοδοσία (πηγή: Tagespiegel).

Οι συζητήσεις που γίνονται στις «οχυρωμένες», ασφαλείς εγκαταστάσεις της BIS είναι απόλυτα εμπιστευτικές – ενώ οι αίθουσες είναι μονωμένες, έτσι ώστε να μην μπορούν να ακουστούν αυτά που διαδραματίζονται εντός τους. Πέντε φορές ετήσια συναντώνται εδώ οι κυρίαρχοι των επιτοκίων και των ποσοτήτων χρημάτων που διατίθενται στις αγορές παγκοσμίως, για μυστικές ανταλλαγές απόψεων. Οι κεντρικοί τραπεζίτες των 56 χωρών-μελών της Γενικής της συνέλευσης σήμερα, αποφασίζουν στη Βασιλεία για τις πολιτικές αντιμετώπισης του χάους που βασιλεύει στις χρηματοπιστωτικές αγορές, καθώς επίσης για τα «πακέτα» στήριξης των χωρών που είναι αντιμέτωπες με οικονομικές κρίσεις – χωρίς κανένας να ενημερώνεται για το περιεχόμενο των άκρως απορρήτων συζητήσεων τους.

Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται το «Συμβούλιο της Βασιλείας για την εποπτεία των τραπεζών», καθώς επίσης το «Συμβούλιο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας» (Financial Stability Board) – εκείνες οι οργανώσεις δηλαδή, στις οποίες οι χρηματοπιστωτικοί «επόπτες» των 20 μεγαλυτέρων κρατών (G20) συμφωνούν μόνοι τους τα ελάχιστα «στάνταρντ» (συμφωνίες της Βασιλείας), για την προστασία του κλάδου του χρήματος. Η BIS, στην προκειμένη περίπτωση, δεν διαθέτει μόνο τους χώρους συνάντησης, αλλά τις ειδικές της γνώσεις, καθώς επίσης τα 550 άτομα του προσωπικού της.

Η βασική ασχολία όμως του προσωπικού της, είναι η διαχείριση ενός μέρους των αποθεμάτων (ρεζέρβες) της ΕΚΤ ή της Fed, με εντολή δική τους. Τα κέρδη από τη διαχείριση κεφαλαίων των κεντρικών τραπεζών, ύψους περί τα 300 δις €, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα (περί τα 2,68 δις $), ενώ καθιστούν ανεξάρτητη την BIS. Οι «κυρίαρχοι του παιχνιδιού» εδώ είναι οι διοικητές των κεντρικών τραπεζών και όχι οι εθνικές κυβερνήσεις - γεγονός που προστατεύει την τράπεζα από τις πολιτικές επιρροές. Όπως λέγεται δε, «Εδώ αποφασίζουν μόνο οι Bernanke οι Trichet αυτού του κόσμου, κανένας πολιτικός».

Ίσως το σημαντικότερο πρόσφατο γεγονός, ήταν η υποχρεωτική αύξηση των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζικών ιδρυμάτων, με βάση τα οποία προσφέρουν δάνεια έως και 50πλάσια των χρημάτων, τα οποία πραγματικά διαθέτουν – με αντίστοιχο πολλαπλασιασμό των ευκαιριών (κερδών), αλλά και του ρίσκου, στην περίπτωση που οι τοποθετήσεις τους (δάνεια, επενδύσεις) αποδειχθούν ζημιογόνες. Η μείωση του πολλαπλασιαστή αυτού στο 33 (50 σήμερα), από το 2018, η τοποθέτηση δηλαδή ενός ανωτάτου ορίου χρέωσης των τραπεζών, στο 33πλάσιο των καταθέσεων τους στις εκάστοτε κεντρικές τράπεζες, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στο διεθνές τραπεζικό λόμπυ.

Ο παγκόσμιος σύλλογος των μεγάλων τραπεζών (Institute of International Finance), πρόεδρος του οποίου είναι ο κ. J. Ackerman της Deutsche Bank (μάλλον εβραϊκής καταγωγής), προειδοποίησε την επιτροπή (BIS), ισχυριζόμενος ότι θα χαθούν τουλάχιστον 10.000.000 θέσεις εργασίας – κάτι που θεωρήθηκε εντελώς εσφαλμένο, αφού ένα ελάχιστο μόνο μέρος των τραπεζικών δανείων καταλήγει στην πραγματική οικονομία. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος τοποθετείται στα χρηματιστήρια, με υπερ100πλάσιο «πολλαπλασιαστή» – γεγονός που προσφέρει ονειρικές αποδόσεις στις τράπεζες (αλλά και απίστευτα μεγάλα ρίσκα).

Η BIS ΚΑΙ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ

Ο αμερικανικός όμιλος GATA (Gold Anti-Trust Action Committee), κατέθεσε το Φεβρουάριο του 2002 (λίγο αργότερα ξεκίνησε παραδόξως η άνοδος των τιμών του χρυσού, μετά από πάρα πολλά χρόνια σταθερής διατήρησης της ισοτιμίας του), στο δικαστήριο της Βοστόνης, αγωγή εναντίον του αμερικανικού αποθετηρίου, της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. (Fed), καθώς επίσης διαφόρων μεγάλων τραπεζών. Κατηγορούμενοι ήταν πολιτικοί, όπως ο πρώην Πρόεδρος B. Clinton και ο πρώην υπουργός οικονομικών L. Summers, ο διοικητής της Fed κ. A. Greenspan, καθώς επίσης οι πολυεθνικές τράπεζες, μεταξύ των οποίων η BIS, η J.P.Morgan, η Chase Manhattan, η Citigroup, η Goldman Sachs και η Deutsche Bank.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η κυβέρνηση των Η.Π.Α., σε συνεργασία με τις ηγετικές τράπεζες του κλάδου, είχε «χειραγωγήσει» από το 1994 και μετά την τιμή του χρυσού, με στόχο τη διατήρηση της σε χαμηλά επίπεδα. Ο στόχος των τραπεζών ήταν η επίτευξη μεγάλων κερδών, ενώ η κυβέρνηση των Η.Π.Α. αποσκοπούσε στην παραπλάνηση του υπολοίπου κόσμου, σε σχέση με την ισχύ του δολαρίου – το οποίο ουσιαστικά διατηρούταν τεχνητά υπερτιμημένο, έτσι ώστε να παραμένει παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, χωρίς τον ανταγωνισμό των υπολοίπων νομισμάτων (πηγές: B.Seiler, gata.org). Ειδικότερα, η αγωγή αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στα εξής:

(α) Η τιμή του χρυσού δεν επιτρεπόταν να αυξηθεί, επειδή κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με «σήμα κινδύνου» προς τις διεθνείς αγορές, σε σχέση με τον πληθωρισμό του αμερικανικού νομίσματος.

(β) Μία ενδεχόμενη αύξηση της τιμής του χρυσού, θα πρόδιδε τη διεθνή αδυναμία του δολαρίου.

(γ) Θα έπρεπε να προστατευθούν από δυνητικές ζημίες τόσο οι τράπεζες, όσο και τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία δανείζονταν με χαμηλότοκα ομόλογα χρυσού, διαθέτοντας εξ αυτού πολύ χαμηλά αποθέματα του κίτρινου μετάλλου – κάτι που θα συνέβαινε, θα ζημιώνονταν δηλαδή οι τράπεζες, εάν αυξανόταν η τιμή του χρυσού.

Χωρίς καμία αμφιβολία, ο χρυσός αποτελεί ακόμη ένα αξιόπιστο βαρόμετρο του πληθωρισμού ενός νομίσματος («εκτύπωση» δυσανάλογων ποσοτήτων χρήματος, με αποτέλεσμα την υποτίμηση τους), εάν δεν μπορεί κανείς να εξασφαλίσει τεχνητά τη διατήρηση του σε χαμηλή τιμή, σε σχέση με το συγκεκριμένο νόμισμα (εν προκειμένω, το δολάριο).

Αναμφίβολα λοιπόν, η αύξηση της τιμής του χρυσού σε σχέση με το δολάριο, «τεκμηριώνει» την αστάθεια του νομίσματος. Επομένως, εάν η αμερικανική κυβέρνηση ήταν σε θέση να ελέγξει την τιμή του χρυσού (σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο που συνέταξαν οι δικηγόροι της GATA), μπορούσε να ελέγξει επίσης την ισοτιμία του δολαρίου – εξαπατώντας τον υπόλοιπο πλανήτη. Συνεπώς, ο χρυσός ήταν ανέκαθεν, ενώ συνεχίζει να είναι, ένα «πολιτικό» μέταλλο.

Αντίθετα, οι τράπεζες έλαβαν τότε μέρος στο, χωρίς καμία αμφιβολία εξαιρετικά πολύπλοκο αυτό παιχνίδι, με στόχο την αποκόμιση υπερκερδών. Η επεξήγηση αυτής της «υπόθεσης εργασίας» είχε ως εξής:

(α) Στα χαρτιά, δανείζονταν οι εμπορικές τράπεζες χρυσό, από την εκάστοτε κεντρική τράπεζα, με πολύ χαμηλό επιτόκιο (περί το 1%).

(β) Τον χρυσό αυτόν που δανείζονταν, τον πουλούσαν αργότερα στην «ανοιχτή αγορά», χωρίς την ανάληψη κανενός ρίσκου – αφού γνώριζαν ότι, η τιμή του θα διατηρούνταν σταθερή (κάτι που προφανώς δεν ισχύει για τίποτα στον κόσμο, εάν δεν «χειραγωγείται» η τιμή του).

(γ) Στη συνέχεια, επένδυαν τα έσοδα από την πώληση του χρυσού, σε κρατικά ομόλογα – ή συμμετείχαν στις κερδοσκοπικές αγορές των παραγώγων, οι οποίες υπόσχονταν τεράστια κέρδη, με χαμηλές επενδύσεις (μόνο το 2005, η J.P.Morgan κατείχε παράγωγα αξίας 25 τρις $).

Εάν λοιπόν δεν συνέβαινε κάτι απρόβλεπτο, οι τράπεζες που συμμετείχαν σε αυτό το παιχνίδι (Colpo Grosso) κέρδιζαν στην κυριολεξία τεράστια ποσά. Εάν όμως κατέρρεαν τα χρηματιστήρια ή εάν αυξανόταν η τιμή του χρυσού, τον οποίο είχαν δανεισθεί και όφειλαν να επιστρέψουν αργότερα, τότε οι τράπεζες θα έχαναν αντίστοιχα τεράστια ποσά, οδηγούμενες στη χρεοκοπία – πόσο μάλλον αφού, μαζί με την άνοδο της τιμής του χρυσού, θα αυξάνονταν και οι τόκοι που πλήρωναν για τις ποσότητες που είχαν δανεισθεί, σε επίπεδα που θα αδυνατούσαν να πληρώσουν.

Μεταξύ άλλων, η GATA ανέφερε ότι, μεταξύ των ετών 1998 και 2001 η ζήτηση του χρυσού ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από τις ετήσιες ποσότητες εξόρυξης, γεγονός που όφειλε να οδηγήσει στην αύξηση της τιμής του. Κατά την ίδια, το κέρδος του Καρτέλ των τραπεζών, με τη βοήθεια της χειραγώγησης της τιμής του χρυσού, ήταν της τάξης των 42 δις $.

Φυσικά η αγωγή απορρίφθηκε από το αμερικανικό δικαστήριο, το οποίο θεώρησε ότι ο κατήγορος δεν είχε έννομο συμφέρον. Εμείς βέβαια δεν μπορούμε να έχουμε σαφή άποψη, αν και οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ ότι, τα τελευταία πέντε χρόνια η τιμή του χρυσού σχεδόν 7πλασιάστηκε (από τα 200 $ στα 1.400 $ σήμερα) – κάτι που μάλλον θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά, σχετικά με την πραγματική ισοτιμία του δολαρίου και την μητέρα των κρίσεων που προβλέπεται.

Εάν δε συνειδητοποιήσουμε ότι, η άνοδος της δύσης, η ανάπτυξη και η πρόοδος της, κυρίως εις βάρος άλλων λαών, στηρίχθηκε στο τραπεζικό σύστημα, στην πίστωση καλύτερα, με την ταχυδακτυλουργική δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά, ενδεχομένως να καταλάβουμε ότι τα θεμέλια, επάνω στα οποία οικοδομούμε αδιάκοπα το μέλλον μας, δεν είναι τόσο σίγουρα, όσο νομίζουμε.

Ίσως δε κάποια στιγμή να πάψει ο πλανήτης να ανταλλάσσει τα χωρίς αντίκρισμα χαρτονομίσματα, με τα «πραγματικά» προϊόντα της φύσης και με την εργασία, σε μη ισορροπημένες, «χειραγωγημένες» από το Καρτέλ, ισοτιμίες ανταλλαγής – πόσο μάλλον όταν οι συνολικοί τόκοι επί των συνεχώς αυξανομένων χρεών, για τους οποίους δεν «κατασκευάζονται» παραδόξως νέα χρήματα (ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα της διαδικασίας), ξεπεράσουν τα συνολικά κεφάλαια, τα οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα οφείλει στους, ελάχιστους σχετικά, κυρίαρχους του σύμπαντος.

Κλείνουμε με τα χαρακτηριστικά λόγια του 28ου Προέδρου των Η.Π.Α. W.Wilson, αναφορικά με το τραπεζικό σύστημα: «Υπάρχει μία (σκοτεινή) δύναμη τόσο οργανωμένη, τόσο λεπτή, τόσο προσεκτική, τόσο διασφαλισμένη, τόσο πλήρης και τόσο κυρίαρχη, που καλά θα κάνουν να προσέχουν όσοι και όταν μιλούν εναντίον της»

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 11. Δεκεμβρίου 2010

viliardos@kbanalysis.com

sofokleous10.gr

Read more...
free counters