skip to main |
skip to sidebar
Σύμφωνα με δελτίο τύπου της βρετανικής καμπάνιας "Road to Hope", 10 μέλη του κονβόι τους - που μεταφέρει βοήθεια στην Λωρίδα της Γάζας και είχε αποκλειστεί προηγουμένως επί 10 μέρες στα σύνορα Λιβύης-Αιγύπτου - βρίσκονται υπό ομηρία πάνω στο φορτηγό πλοίο «Στροφάδες 4».
Το ελληνικής πλοικτησίας σκάφος «έσπασε τους κάβους του, χωρίς άδεια από τις λιμενικές αρχές» από τη Ντέρνα της Λιβύης ξαφνικά, περί τις 23:15 (ώρα Γκρήνουιτς) το βράδυ της Τετάρτης. Μέχρι στιγμής (βράδυ Πέμπτης) το πλοίο κατευθύνεται προς ελληνικά χωρικά ύδατα. Νωρίτερα ακολουθούνταν από σκάφη του λιμενικού της Λιβύης που προσπαθούσαν να πείσουν τον πλοιοκτήτη-καπετάνιο να επιστρέψει, καθώς πάνω στο πλοίο είχαν αποκλειστεί και δύο λιμενικοί, μαζί με τον διευθυντή του λιμανιού.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Έλληνας πλοιοκτήτης εγκατέλειψε το φορτηγό με ταχύπλοο και επιβιβάστηκε σε άλλο πλοίο. Βρετανικές διπλωματικές αρχές στην Ελλάδα προετοιμάζονται να παρέμβουν, καθώς πάνω στο πλοίο βρίσκονται Βρετανοί υπήκοοι.
Το καράβι «Στροφάδες 4» είχε επίσης εμπλακεί στη μεταφορά του καραβανιού «Viva Palestina 5» από τη Λατάκια στο Αλ-Αρίς. Και τότε είχαν αναφερθεί προβλήματα με τον πλοιοκτήτη.digitalflotilla.org
Read more...
Με μια σύμβαση που θα σήκωνε αρκετά φρύδια σε οποιαδήποτε σοβαρή αντιμονοπωλιακή αρχή (προφανώς η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν εμπίπτει σε αυτό τον ορισμό..), οι ελληνικές τράπεζες ανέλαβαν με αμοιβή αρκετών εκατομμυρίων ευρώ να κάνουν τη δουλειά των εφοριών, διεκπεραιώνοντας τη διαδικασία της περαίωσης.
Τράπεζες και ΥΠΟΙΚ: Συνεταίροι στην.. περαίωση!
Το υπουργείο Οικονομικών, διατηρώντας ως γνωστόν σχέσεις στοργής με το τραπεζικό σύστημα, δεν ταλαιπώρησε τις τράπεζες με διαδικασίες έστω πρόχειρου διαγωνισμού, για να επιλέξει την ομάδα των τραπεζών που θα δέχονταν να κάνουν τη δική του δουλειά με τη χαμηλότερη αμοιβή. Ήλθε σε απευθείας συναλλαγή με την εταιρεία Διατραπεζικά Συστήματα (ΔΙΑΣ) και τις τράπεζες που μετέχουν σ’ αυτήν και κατέληξαν σε ένα «φιλικό διακανονισμό», που αφήνει στην ΔΙΑΣ και τις τράπεζες σημαντικά κέρδη από τη διεκπεραίωση των εκατομμυρίων συναλλαγών που θα χρειασθούν, για τη συλλογή των φόρων από την περαίωση.
«Η αμοιβή της ΔΙΑΣ Α.Ε.», όπως αναφέρεται στη σχετική υπουργική απόφαση, «είναι 0,08 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α. Η αμοιβή των Τραπεζών για πληρωμή μέσω καταστήματος (χρέωση λογαριασμού ή μετρητά) θα είναι 0,60 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α. και για πληρωμή μέσω εναλλακτικών δικτύων (όπως WEB, ATM) θα είναι 0,30 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α».
Αν υπολογισθεί, ότι 1,4 εκατομμύρια φορολογούμενοι (ακόμη και από χρόνια νεκροί.. έλαβαν εκκαθαριστικά σημειώματα για περαίωση ανέλεγκτων χρήσεων, ενώ η διαδικασία εξόφλησης θα γίνει με 6-24 μηνιαίες δόσεις, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι πολλά εκατομμύρια συναλλαγών θα διεκπεραιωθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος, αφήνοντας για κάθε συναλλαγή μια πολύ ικανοποιητική αμοιβή στις τράπεζες και την εταιρεία ΔΙΑΣ.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ποτέ δεν θα μάθουμε πόσο εύλογη είναι η αμοιβή αυτή (εκ πρώτης όψεως οι χρεώσεις φαίνονται υπερβολικές), αφού οι χρεώσεις δεν διαμορφώθηκαν μέσω του ανταγωνισμού των ενδιαφερόμενων, ή με βάση κάποιο μοντέλο κοστοστρέφειας: πολύ απλά, οι τράπεζες έδωσαν την τιμή τους και το υπουργείο Οικονομικών την αποδέχθηκε, υπό την πίεση της ανάγκης για..είσπραξη fast track.
Όπως τονίζουν στο «Β» νομικοί με γνώση του δικαίου του ανταγωνισμού, η συνεργασία του υπουργείου Οικονομικών με τις τράπεζες έχει πολύ σοβαρά νομικά προβλήματα. Σύμφωνα με το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο, δεν επιτρέπεται να ανατεθεί χωρίς διαγωνισμό το έργο αυτό σε μια ομάδα συνεργαζόμενων επιχειρήσεων, αφού θα μπορούσε να υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ των ενδιαφερόμενων, αλλά και επειδή με τον τρόπο που έγινε η ανάθεση (μόνο στην εταιρεία ΔΙΑΣ και στις τράπεζες που μετέχουν στο μετοχικό της κεφάλαιο) εμμέσως εξαναγκάζονται τράπεζες που δεν συμμετέχουν στην ΔΙΑΣ να το κάνουν.
Το κράτος, επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, δεν μπορεί να αναθέτει άσκηση εξουσίας σε ιδιώτες, όταν έτσι περιορίζονται οι κοινοτικές ελευθερίες. Εν προκειμένω, δηλαδή, η ελευθερία παροχής υπηρεσιών και εγκατάστασης ανταγωνιστών των τραπεζών αφού προϋπόθεση συμμετοχής στην παροχή των ειδικών αυτών υπηρεσιών είναι η συμμετοχή στο σύστημα ΔΙΑΣ.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, μία κρατική υπηρεσία ή επιχείρηση μπορεί να παραχωρήσει ένα έργο χωρίς διαγωνισμό μόνο σε κρατική επιχείρηση η οποία ελέγχεται από την αναθέτουσα αρχή και διοικείται με τον ίδιο τρόπο όπως μία κρατική υπηρεσία - τμήμα της αναθέτουσας αρχής. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι υποχρεωτική η διενέργεια διαγωνισμού.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι λεπτομέρειες, αφού στην Ελλάδα θεωρείται σχεδόν αυτονόητη αυτή η «σχέση στοργής» του υπουργείου Οικονομικών με τις τράπεζες και πιθανότατα ποτέ δεν θα φθάσει να εξετασθεί αυτή η σύμβαση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, ή τη Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το μόνο που μένει να φανεί και έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι πόσα θα εισπράξουν τελικά οι τράπεζες, αναλαμβάνοντας με το αζημίωτο το ρόλο του φοροεισπράκτορα.
Οι πρώτες ενδείξεις είναι μάλλον αποθαρρυντικές. Η προθεσμία αποδοχής της περαίωσης και καταβολής της πρώτης δόσης λήγει στις 18 Νοεμβρίου, αλλά ως τώρα μόνο το 2% όσων έλαβαν «ραβασάκια» έχουν προσέλθει για να πληρώσουν και η συνολική είσπραξη δεν ξεπερνά τα 50 εκατ. ευρώ.
Η κρίση ρευστότητας στην αγορά ίσως οδηγήσει σε ένα..υπόγειο κίνημα κατά της περαίωσης, όπως φοβούνται στο υπουργείο Οικονομικών, που θα μπορούσε να ρίξει έξω τις προβλέψεις για έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι η οργή ορισμένων φορολογούμενων για τη ρύθμιση ήταν τόσο έντονη, που ορισμένοι έφθασαν στο σημείο να ρίξουν στις κάλπες του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών φακέλους που περιείχαν σημειώματα περαίωσης αντί για ψηφοδέλτια (!).
Σε κάθε περίπτωση, η αποτελεσματικότητα του μέτρου και οι εισπράξεις για τους δύο συνεταίρους ,υπουργείο Οικονομικών και τράπεζες, θα μετρηθούν στις 18 Νοεμβρίου (ή λίγο αργότερα, αν δοθεί ολιγοήμερη παράταση), αφού ως γνωστόν οι Έλληνες προσέρχονται κατά παράδοση την τελευταία στιγμή για να ρυθμίσουν τις φορολογικές τους εκκρεμότητες.
kontiloforos
Read more...
Μετά τη Γαλλία, μαζικός φοιτητικός ξεσηκωμός και στην Αγγλία λοιπόν, με αφορμή την διαφαινόμενη δραστική αύξηση διδάκτρων. Στην Ελλάδα, η πορεία από τον Δεκέμβρη του 08 μοιάζει με πορεία διαρκούς, γεμάτης απώλειες υποχώρησης μετά από μια αρχικά εντυπωσιακή έφοδο. Δεν νομίζω ότι έχουμε ακόμη φτάσει στην πλήρη κατανόηση του πώς και γιατί, δύο χρόνια μετά την ξαφνική της εμφάνιση ως ριζοσπαστική εμπροσθοφυλακή, η Ελλάδα βρέθηκε φοβισμένος ουραγός των μετα-την-κρίση κοινωνικών ζυμώσεων. Οι αιτίες είναι πιθανότατα πολλαπλές και πολύπλοκα διαρθρωμένες. Σήμερα όμως μου ήρθε στον νου η προσέγγιση Ζίζεκ στο θέμα της πίστης. Και πιο συγκεκριμένα, η ιδέα ότι ο φαινομενικά "άπιστος" κυνισμός κρύβει στην ουσία μια πολύ πιο αφελή προσκόλληση από ό,τι η ευθύτερη διακήρυξη πίστης σε κάτι. Ίσως όταν μια κοινωνία αφιερωθεί πραγματικά σε ένα σύστημα, να είναι ικανή να βιώσει την προδοσία του σε βάρος της με πραγματική οργή, να βρίσκει πιο φυσικό το να έρθει σε μετωπική ρήξη με τον εαυτό της. Οι βίαιες αναταραχές της θρησκευτικής μεταρρύθμισης στην Ευρώπη, για παράδειγμα, προήλθαν από πιστούς που αισθάνθηκαν αληθινά προδομένοι από την όλο και πιο επηρμένη και πλουτοκρατική εκκλησία. Τι συμβαίνει όμως όταν μια κοινωνία που συντηρεί μια στάση ειρωνικής-κυνικής αποστασιοποίησης απέναντι σε κάθε δοξασία βρίσκεται αντιμέτωπη με την ιδέα ότι αυτό στο οποίο δεν θεώρησε ποτέ ότι πιστεύει όντως δεν ισχύει; Γιατί δεν νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της πίστεψε ποτέ στον καπιταλισμό, στα νεοφιλελεύθερα οράματα της "ελεύθερης αγοράς", την αξιοπιστία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και ούτω κάθε εξής. Συμπορεύθηκε με όλα αυτά, απ' την απόσταση όμως του κυνικού συνοδοιπόρου που γελούσε κρυφά με το καλοσιδερωμένο χτένισμα των Σπηλιωτόπουλων και των Ρουσσόπουλων και δεν εξεπλάγη στο παραμικρό από το γεγονός ότι απεδείχθησαν απατεώνες. Κι όμως, και όλως παραδόξως, παρά την τωρινή σφοδρότατη επιδείνωση των συνθηκών ζωής --περιλαμβανομένης της φοιτητικής ζωής, ζωής πραγματικά χωρίς μέλλον πια-- η ίδια αυτή κοινωνία μοιάζει να οπισθοχωρεί ατάκτως, να αρπάζεται απελπισμένη από φενάκες από τις οποίες οι πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες μοιάζουν πλέον να ξυπνούν οργισμένες.
Ίσως αυτός που εμφανίζεται στο πάρτι καθυστερημένα, προσποιούμενος ότι έχει χίλια δυο άλλα μέρη να πάει για να ξοδέψει τη νύχτα του, να είναι τελικά αυτός που είναι πιθανότερο να μείνει τελευταίος, εμμένοντας πως μπορεί ακόμα να σωθεί η βραδιά ενώ όλοι οι άλλοι έχουν ήδη φύγει.
"I know very well, but nevertheless I believe..."radicaldesire
Read more...
