Παίζεται μεγάλο παιγνίδι αυτές τις ημέρες με τον Τύπο. Οι αποτυχημένοι και χρεοκοπημένοι εκδότες, πρωταθλητές στην διαπλοκή, προσπαθούν να πείσουν τον κ. Χυτήρη για δύο πράγματα: Να πάρουν χρήματα από το ελληνικό δημόσιο για να συνεχίσουν να... επιχειρούν και να μπει οπωσδήποτε το αγγελιόσημο στο internet, στον μεγάλο, κατά αυτούς, υπαίτιο των δικών τους προβλημάτων!
Η κυβέρνηση θα υποκύψει, κατά πάσα πιθανότητα, στις απαιτήσεις τους. Προτιμά ημιθανείς και εξαρτώμενους εκδότες από τις ανεξάρτητες φωνές. Έρχονται κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις και η προπαγάνδα είναι ένα σπουδαίο όπλο, όταν βρίσκεται στα χέρια της εξουσίας. Αυτό είναι το σκεπτικό μιας από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις διαπλοκής που έχουν στηθεί τα τελευταία χρόνια. Με πρόσχημα την κρίση και τις θέσεις εργασίας των δημοσιογράφων επιχειρείται ένα γενικό ξεκαθάρισμα στον χώρο του Τύπου.
Η αγορά βοά για... τις υπόγειες διεργασίες που συντελούνται για να σωθούν τηλεοπτικοί σταθμοί και εφημερίδες. Σε μία αγορά που «σηκώνει» το πολύ 2 τηλεοπτικούς σταθμούς, η κυβέρνηση θέλει με το ζόρι να διατηρήσει τα τηλεπαράθυρα των 8. Κι αυτό, φυσικά, με το αζημίωτο. Παρελαύνοντας όλα τα κυβερνητικά στελέχη κάθε βράδυ από κανάλι σε κανάλι για να κάνουν πιο... κατανοητό το έργο τους στις πλατιές λαϊκές μάζες.
Το internet είναι ο μεγάλος εφιάλτης τους. Αν ήταν στο χέρι τους θα απαγόρευσαν την ύπαρξή του. Το φοβούνται, διότι το internet δεν έχει σύνορα. Μπορεί κάποιος να βγαίνει στον αέρα από την Αθήνα, αλλά και από ένα οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Θέλουν να θάψουν το internet πάση θυσία. Το επιχείρησαν στα μουλωχτά πριν λίγο καιρό με το αγγελιόσημο. Την τελευταία στιγμή η διάταξη αποσύρθηκε, έπειτα από έντονες αντιδράσεις και αφού δημιουργούσε τεράστιο ζήτημα αθέμιτου ανταγωνισμού με ξένα μέσα ενημέρωσης που δραστηριοποιούνται και στην ελληνική αγορά. Τώρα προσπαθούν να φέρουν και πάλι το θέμα στην επιφάνεια. Πιστεύουν ότι έτσι θα κερδίσουν χρόνο...
Τώρα το βάρος της νέας προσπάθειας καλείται να το σηκώσει ο κ. Χυτήρης. Γνωστός είναι ο κ. Χυτήρης. Διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Τύπο. Δηλαδή με ορισμένους εκδότες. Η στόχευση είναι συγκεκριμένη. Να ζήσουν όσοι υποταχτούν και να πεθάνουν όσοι αντισταθούν. Η αντίληψή τους είναι ολοκληρωτική και επικίνδυνη. Α, για να μην το ξεχάσουμε! Πρόσφατα η κυβέρνηση του Ιράν αποφάσισε να επιδοτήσει τις εφημερίδες εκείνες που στηρίζουν το... καθεστώς. Ναι, αυτά συμβαίνουν στο Ιράν. Εκεί που δεν λειτουργούν οι νόμοι της αγοράς. Ενώ στην Ελλάδα της Ε.Ε. που λειτουργούν οι νόμοι της αγοράς συμβαίνει δήθεν κάτι διαφορετικό.
Τι λέμε; Απλά πράγματα: Να μην υπάρξει ιδιαίτερη ρύθμιση για τις εκδοτικές επιχειρήσεις. Είναι πρόκληση για την δοκιμαζόμενη από την κρίση κοινωνία. Όσο για το αγγελιόσημο στο internet; Θα λάβουν την πρέπουσα απάντηση εν καιρώ. Στο μεταξύ να υπενθυμίσουμε στους κρατικοδίαιτους ότι για τα δικά τους χάλια δεν φταίει το internet, αλλά το προϊόν που παράγουν.
Τώρα που οι μεταφορείς, το μακροβιότερο κλειστό επάγγελμα στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αποτελεί πλέον παρελθόν, η προσοχή όλων στρέφεται στα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα και ιδιαίτερα στην αγκύλωση της "αναχρονιστικής τακτικής ανταλλαγής των αδειών" (δήλωση Κυβερνητικού εκπροσώπου, 22/09/2010). Το είδος της απελευθέρωσης διαφέρει από επάγγελμα σε επάγγελμα αφού διαφορετικοί είναι και οι περιορισμοί σε καθένα από αυτά. Ο κλάδος των φαρμακοποιών, που αποτελεί και το ζήτημά μας, διέπεται από πολλούς και σύνθετους περιορισμούς. Πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια στην ίδρυση νέων φαρμακείων, σταθερή λιανική τιμή στα φαρμακευτικά σκευάσματα, σταθερό κέρδος του φαρμακοποιού, συγκεκριμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, περιορισμός στις κτιριακές εγκαταστάσεις απ΄ τον ισχύοντα υγειονομικό και πολεοδομικό κανονισμό (αναφερόμαστε πάντα στην ίδρυση νέου φαρμακείου γιατί υπάρχουν και κάτι τρύπες που ιδρύθηκαν στο μακρινό παρελθόν, σκέτα περίπτερα) καθώς και άλλοι περιορισμοί που συνολικά αναφέρονται στον νόμο 3457 του 2006.
Αν θέλετε να δείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες φαρμακείων, όλους εμάς τους μη έχοντες, αλλά και την κοινή λογική, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Ο πρόεδρος του ΠΦΣ (Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος) προτρέπει τα μέλη του να ΜΗΝ εκτελούν συνταγές με νοσοκομειακά φάρμακα, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Μιλούν ξεκάθαρα για ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Χρησιμοποιούν ορολογία που μόνο φεουδάρχης του σκοτεινού Μεσαίωνα θα μεταχειριζόταν...
Εμείς οι Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο, αποτελέσαμε μιας εξαρχής μια πολυσυνθετική ομάδα από άνεργους, ετεροαπασχολούμενους ή εργαζόμενους φαρμακοποιούς που διακαής τους πόθος είναι ή έγινε στην πορεία, η ίδρυση του δικού τους φαρμακείου. Ενός φαρμακείου όμως, εκεί που οι ίδιοι το επιθυμούμε, είτε πρόκειται για κωμόπολη της επαρχίας, είτε για το κέντρο της Αθήνας, είτε για νησί του Ιονίου ή του Αιγαίου. Αρνηθήκαμε πεισματικά, να υποθηκεύσουμε τις περιουσίες των οικογενειών μας για οποιαδήποτε άδεια μας πλάσαραν, σαν γη της επαγγελίας, ενώ παράλληλα δεν δεχτήκαμε την προοπτική της αυτοεξορίας. Είχαμε αυτό το δικαίωμα και στις δύο περιπτώσεις. Οι επιλογές μας, ωστόσο, αυτές δεν ήταν άνευ τιμήματος. Απασχοληθήκαμε σαν ιατρικοί επισκέπτες, δουλέψαμε σε φαρμακεία ως βοηθοί, σε ταβέρνες & καφετέριες σαν γκαρσόνια, μέχρι και φορτηγά οδηγήσαμε...Και τώρα τι; Έρχεται η στιγμή που τόσο περιμέναμε όλο αυτόν τον καιρό που βολοδέρναμε δεξιά και αριστερά.
Η ομάδα των Φαρμακοποιών χωρίς Φαρμακείο κατηγορήθηκε από συστάσεως, σαν προβοκάτορας. Στην αρχή μας είπαν ρουφιάνους του Lidl και του Aldi. Μετά τσάτσους του Λαυρεντιάδη και του Λαβίδα. Κάποιοι άλλοι ανέπτυξαν σενάρια υποκίνησής μας γενικά από οικονομικά μεγαλο-συμφέροντα που κοιτάν να καπηλευτούν το χώρο του Ελληνικού φαρμακείου σε μια συνομωσιολογική πλατφόρμα που ούτε ο Στάλιν για τον Τρότσκι δεν είχε εφεύρει. Εμείς αποδείξαμε και αποδεικνύουμε καθημερινά πόσο λάθος είχαν όλοι αυτοί οι κοινοί δημαγωγοί απόγονοι του Γκέμπελς.
Στόχος δικός μας είναι μόνον ένας. Μια νομοθεσία που θα επιτρέπει την χωρίς περιορισμούς ίδρυση νέου φαρμακείου, οπουδήποτε επιθυμεί κάποιος πτυχιούχος φαρμακοποιός χωρίς να καταβάλλει σε κανέναν νταβατζή, οποιοδήποτε ποσό. Αυτό και μόνο αυτό. Η μοναδική διέξοδος για απόκτηση φαρμακείου σε αστικό κέντρο, είναι η αγορά της άδειας από κάποιον που αποσύρεται. Η τιμή έχει διαμορφωθεί απ' την «πιάτσα» από 250.000 ευρώ και βλέπουμε. Το ποσό αυτό αναφέρεται στην άυλη αξία της άδειας και δεν αντιπροσωπεύει τίποτα το υλικό. Ως εκ τούτου οποιαδήποτε προσπάθεια αιτιολόγησης της συγκεκριμένης τιμής μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Για τους τύπους να αναφέρουμε ότι ολοκαίνουργιος εξοπλισμός φαρμακείου 50 τ.μ κοστίζει περί τις 26.000 ευρώ (προ ΦΠΑ) ενώ το εμπόρευμα που αυτό χρειάζεται και ειδικά τώρα που οι τιμές έχουν πέσει, κοστίζει από 20 ως 30.000 ευρώ. Ωστόσο, η απρόσκοπτη είσοδος των νέων φαρμακοποιών στο επάγγελμα μήπως μπορεί να επιτευχθεί με άρση του ελάχιστου περιθωρίου κέρδους; ΟΧΙ. Μήπως με άρση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος; ΟΥΤΕ. Με άρση του υγειονομικού και του πολεοδομικού κανονισμού που διέπει την ίδρυση νέων φαρμακείων; Και πάλι ΟΧΙ. Μόνο η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ κινείται προς την κατεύθυνση στην οποία στοχεύουμε και μόνο αυτό θα διεκδικούμε μέχρι τελικής δικαίωσής μας.
Θεωρούμε άκρως επικίνδυνη την παράδοση του επαγγέλματός μας σε μεγαλοεπενδυτές-καρχαρίες, ανθρώπους άσχετους προς την φαρμακευτική επιστήμη οι οποίοι όμως, είναι εξαιρετικά σχετικοί με την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Θεωρούμε απειλή την απελευθέρωση της τιμής του φαρμακευτικού είδους και την παράδοσή του στον νόμο της αγοράς και της ζήτησης. Οποιαδήποτε άρση σε περιορισμούς, που εξασφαλίζουν ότι τα δύο παραπάνω δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν, θα μας βρει πολέμιους με το ίδιο πάθος που αυτή τη στιγμή αξιώνουμε κατάργηση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών.
Όσοι αναρωτιούνται ακόμη αν το φαρμακευτικό επάγγελμα είναι κλειστό έχουμε να τους απαντήσουμε ότι το επάγγελμα παραμένει κλειστό, όσο εμποδίζει έστω και ΕΝΑΝ να αποφασίσει που θα εργαστεί. Η επαγγελματική ελευθερία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και θα θέλαμε να ελπίζουμε σε δημοσίευση των θέσεών μας.