Ο πρώην γκάνγκστερ που...σόκαρε με τις «ροζ» ταινίες του!!!

«Κάνω ταινίες για να θυμώσω, να εξεγείρω τους θεατές και να εξοργίσω την εξουσία. Γι΄ αυτό δεν δέχομαι ποτέ χρηματοδοτήσεις. Όταν σε πληρώνουν οι εξουσίες είναι αυτές που σου λένε τι να κάνεις. Κι εγώ γυρίζω ταινίες στις οποίες αποφασίζω μόνο εγώ τι θα κάνω... Μόνο γι΄ αυτό αξίζει, χρειάζεται να γίνεται κινηματογράφος σήμερα. Όλα τα άλλα έχουν λεχθεί. Μόνον ο θυμός μάς σώζει».
Ο Κότζι Γουακαμάτσου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η απόλυτη «cult» φυσιογνωμία του 50ού- επετειακού Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Θεωρήθηκε πρωτοπόρος της τάσης που ονομάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 «pink eiga» στην πατρίδα του την Ιαπωνία, και αφορούσε τολμηρές για την εποχή τους σοφτ πορνό ταινίες. Από το «Secrets behind the walls», με το οποίο το 1965 διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου υπό την οργή των Ιαπώνων παραγωγών εξαιτίας του ερωτικού της στοιχείου, ώς το γυρισμένο το 2007 τρίωρο, απόλυτα πολιτικό, έργο του «United red army» («Ενωμένος κόκκινος στρατός»), που αφορά τη δράση ομάδας Ιαπώνων τρομοκρατών, ο 70χρονος σήμερα Κότζι Γουακαμάτσου συνεχίζει να γράφει τη δική του ιστορία στον ιαπωνικό κινηματογράφο.
Και μετά τον θυμό τι; Τι προτείνετε και στους θεατές, αλλά και στους νέους κινηματογραφιστές γενικότερα; Ο θυμός πού να οδηγήσει;
Έγινα κινηματογραφιστής αφού βγήκα από τη φυλακή. Είχα μείνει εκεί για έξι χρόνια. Ήμουν «γκάνγκστερ» πριν. Πραγματικά, μέλος συμμορίας. Η Αστυνομία συνέχισε να με ενοχλεί και μετά την αποφυλάκισή μου. Έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι επαναστατικό γιατί έτσι ήθελα, αλλά και δημιουργικό. Έτσι έγινα σκηνοθέτης. Τότε. Στη δεκαετία του ΄60. Σήμερα η εγκληματικότητα των νέων στην Ιαπωνία είναι υψηλότερη. Ίσως φταίει το έντονο στρες που έχουν εμφυσήσει στα νέα παιδιά. Αλλά σήμερα οι νέοι έχουν πολύ λιγότερη πολιτική συνείδηση. Νομίζω ότι οι νέοι παραείναι χαϊδεμένοι σήμερα. Και οι κινηματογραφιστές ειδικότερα. Ένας τρόπος να τους «ξυπνήσουμε» θα ήταν ίσως να σταματήσουμε να τους δίνουμε χρήματα. Ίσως έτσι κινητοποιηθούν... Ίσως έτσι σταματήσουν να δέχονται αδιαμαρτύρητα τη χειραγώγηση από τους χρηματοδότες τους. Είτε αυτοί είναι οι γονείς είτε η εξουσία, το κράτος...
thenewsbus