opeiratis: Στο όνομα της Αυτοδυναμίας τους

Η Δημοκρατία μας έχει τη μορφή που της δίνουμε. Τη δική μας μορφή.

Σύμφωνα με το -κατ' ευφημισμόν- εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των εγκύρων ψήφων πανελλαδικά.

Τουτέστιν η ενδεχόμενη αποχή, μόνο ψυχολογική επιδραση μπορεί να έχει. Άρα επιβεβαιώνεται και νομικά πως δεν υπάρχει χώρος για αδιάφορους.

Αν για παράδειγμα δώσουν 5.000.000 πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να λάβει τουλάχιστον 150.000 ψήφους, προκειμένου να λάβει μέρος στην κατανομή των εδρών.

Με το κολπάκι αυτό αποφεύγεται η κατάστηση βουλευτικών εδρών από πολύ μικρά κόμματα (άσχετα αν αποτελούν την προτίμηση ποσοστού πολιτών ακόμα και των πιο πεφωτισμένων) και βέβαια ωφελούνται τα "μεγάλα" κόμματα, εκείνα που μας ΄'εφεραν εδώ. Έτσι τα "μεγάλα" κόμματα σχηματίζουν ευκολότερα απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή με τα γνωστά επακόλουθα.

* Τα έγκυρα και τα λευκά
JUNGLE-Report

Σύμφωνα με το Ν. 3231/2004 επικυρώνεται κατά τα λοιπά νέο σύστημα κατανομής των κοινοβουλευτικών εδρών σε όσους ξεπεράσουν αυτό το ποσοστό. Ως έγκυρες ψήφοι λογίζονται οι ψήφοι οι οποίες δεν είναι άκυρες (σημαδεμένες, φάκελος χωρίς ψηφοδέλτιο κλπ.) ή .... λευκές.

Αποτελεί λοιπόν το λευκό "θέση" σύμφωνα με τον νομοθέτη και το σύστημα του;

* Το μαχαίρι και το πεπόνι

Οι 260 από τις 300 έδρες διανέμονται βάσει απλής αναλογικής, με εκλογικό μέτρο το κλάσμα [άθροισμα ψήφων όσων ξεπέρασαν το 3%] / 260.

Για να καθορισθεί ο αριθμός των εδρών που λαμβάνει κάθε συνδυασμός, γίνεται η διαίρεση [ψήφοι συνδυασμού] / [εκλογικό μέτρο], με το πηλίκο στρογγυλοποιημένο στον προηγούμενο ακέραιο (πχ εάν προκύπτει 37,8 ο συνδυασμός κερδίζει 37 έδρες).

Εάν στο τέλος της διανομής μένουν αδιάθετες έδρες λόγω των στρογγυλοποιήσεων, αυτές παραχωρούνται στους συνδυασμούς με τα μεγαλύτερα υπόλοιπα (χε χε χε...) από την παραπάνω διαίρεση.

Με βάση αυτόν τον υπολογισμό κατανέμονται και οι έδρες των βουλευτών επικρατείας.

Οι υπόλοιπες 40 έδρες παραχωρούνται στον πρώτο συνδυασμό, ανεξάρτητα από το ποσοστό του ή τη διαφορά του από το δεύτερο.

Η διάταξη αυτή, η οποία δηλώνει κραυγαλέα τον πλειοψηφικό χαρακτήρα του (λεγόμενου αναλογικού) συστήματος, έγινε με το αιτιολογικό ότι επιτρέπει τη δημιουργία "σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας".

Και ποιος την θέλει; Ποιος ρωτήθηκε;

Έτσι, αρκεί το πρώτο κόμμα να λάβει γύρω στο 42% για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση.

Επειδή ως βάση για τον καθορισμό των εδρών του κάθε κόμματος σε όλη την επικράτεια λαμβάνονται μόνο οι ψήφοι των κομμάτων που ξεπέρασαν το όριο του 3%, όσο περισσότερα κόμματα μείνουν εκτός Βουλής, τόσο μικρότερο ποσοστό χρειάζεται το πρώτο κόμμα, για να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ανάλογα με τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, μπορεί ένα κόμμα να κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών και με χαμηλότερο ποσοστό του 42%.

Με βάση αυτόν τον υπολογισμό βρίσκεται το πόσες έδρες δικαιούται ένας συνδυασμός σε όλη την επικράτεια, όχι όμως και ποιες.

* Επαναληπτικές εκλογές

Ορίζεται από τον νόμο (το νόμιμον και το ηθικόν) ότι σε περίπτωση διαδοχικών εκλογών, οι οποίες γίνονται πριν περάσουν 18 μήνες από τις προηγούμενες, αυτές δε θα γίνουν με σταυρό προτίμησης, αλλά με λίστα, όπως παλιά (1985).
Η δύναμη του αρχηγού.

Δεν είναι για κρίσεις ενδοκομματικές αυτη η κατάσταση.

* Αυτοδυναμία

Με ποσοστό ακόμη και 39,2% μπορεί το πρώτο κόμμα να εξασφαλίσει πλειοψηφία των 151 εδρών και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, σύμφωνα με το πλέον οριακό σενάριο ανάλυσης του ισχύοντος εκλογικού νόμου, ενώ όλα δείχνουν πως το 41,5% θα είναι αυτό που θα εξασφαλίσει σε κάθε περίπτωση την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος.

Συγκεκριμένα το 39,2% θεωρείται το "κατώφλι" της αυτοδυναμίας καθώς προαπαιτείται να μπουν μόνο τέσσερα κόμματα στην επόμενη Βουλή (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.,ΚΚΕ και ΛΑ.Ο.Σ ; - η τηλεσκηνοθεσία στη καθημερινότητα μας).

Επιπλέον πρέπει το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που δεν θα εξασφαλίσουν το όριο του 3% να μην είναι μικρότερο από 7,8%.

Με σενάριο πεντακομματικής Βουλής (στην περίπτωση δηλαδή που ξεπεράσει το όριο του 3% και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α - λόγω των αγκυλώσεων που λέγαμε), το κατώτατο όριο -για αυτοδυναμία 151 εδρών- αυξάνεται στο 40,4% και υπό την προϋπόθεση ότι το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που δεν θα μπουν στη Βουλή να είναι το πολύ 5%.

Σε περίπτωση, τέλος που στην επόμενη Βουλή μπουν έξι κόμματα, δηλαδή ξεπεράσουν το όριο του 3% και οι Οικολόγοι Πράσινοι το όριο της αυτοδυναμίας πηγαίνει στο 41,5% και με την προϋπόθεση ότι το συνολικό ποσοστό των υπολοίπων πολύ μικρών κομμάτων θα είναι περίπου 2,5%, όπως ηλιθιωδώς συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες...

* Και μετά;

Τυπικά, σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος, μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον πρωθυπουργό τον αρχηγό του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, δηλαδή τουλάχιστον 151.

Αν, όμως, κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία την πρώτη διερευνητική εντολή προκειμένου να διακριβώσει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής.

Αυτός απευθύνεται σε έναν, περισσότερους ή όλους τους πολιτικούς αρχηγούς που πέτυχαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και διερευνά τη δυνατότητα να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας. Εχει, όμως, το δικαίωμα να "καταθέσει" ακόμη και αμέσως στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εντολή και να μην διερευνήσει το ενδεχόμενο συνεργασιών.

Αν "κρατήσει" τη διερευνητική εντολή οι σχετικές διαβουλεύσεις μπορεί να διαρκέσουν μόνο τρεις ημέρες και σε περίπτωση που δεν τελεσφορήσουν οφείλει εντός του τριημέρου (ή στη λήξη του) να "καταθέσει" την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Εάν και αυτή δεν τελεσφορήσει δίνει διερευνητική εντολή και στον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος.

Σε όλες τις διερευνητικές εντολές δίνεται το περιθώριο των τριών ημερών να διακριβώσουν τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης.

* Το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών

Οι Εθνικές Εκλογές του 2009 θα πραγματοποιηθούν με το νόμο 3231/2004, ενώ αν χρειαστούν επαναληπτικές εκλογές αυτές θα έχουν τις ακόλουθες διαφορές σύμφωνα με την τροποποίηση της 1ης Φεβρουαρίου 2008 και συγκεκριμένα τον νόμο 3636 με που λέει:

-Για τον καθορισμό των εδρών που δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός, το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε στην Επικράτεια πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό 250.

-Το γινόμενο τους διαιρείται με το άθροισμα των έγκυρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν στην Επικράτεια όσοι σχηματισμοί συμμετέχουν στην κατανομή των εδρών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5.

-Οι έδρες που δικαιούται κάθε σχηματισμός στην Επικράτεια είναι το ακέραιο μέρος του πηλίκου της διαίρεσης. Αν το άθροισμα των ως άνω ακέραιων μερών των πηλίκων είναι μικρότερο από το 250, τότε παραχωρείται, κατά σειρά, ανά μία έδρα και ως τη συμπλήρωση αυτού του αριθμού στους σχηματισμούς, των οποίων τα πηλίκα εμφανίζουν τα μεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα.

Στο αυτοτελές Κόμμα, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων στο σύνολο της Επικράτειας, παραχωρούνται, επιπλέον των εδρών που λαμβάνει, σύμφωνα με την παράγραφο 1, πενήντα (50) ακόμη έδρες, οι οποίες προέρχονται από εκλογικές περιφέρειες στις οποίες έχουν παραμείνει αδιάθετες έδρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 8.

Η επιπλέον παραχώρηση πενήντα (50) εδρών γίνεται, επίσης, σε συνασπισμό συνεργαζόμενων Κομμάτων, εφόσον ο μέσος όρος της δύναμης των Κομμάτων, που τον απαρτίζουν, είναι μεγαλύτερος από τη δύναμη του αυτοτελούς Κόμματος, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων.

Ο μέσος όρος προκύπτει από τη διαίρεση του ποσοστού που έλαβε ο ανωτέρω συνασπισμός δια του αριθμού των Κομμάτων που τον αποτελούν.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν την κατσαρόλα που μας βράζουν εμάς και τη δηθεν ελεύθερη βούληση μας.

Στο όνομα της αυτοδυναμίας και ξορκίζοντας το δαίμονα (για τους απατεώνες) της ακυβερνησίας.

Μόνη λύση η αφύπνιση του παρασιτεμένου και καλομαγειρεμένου εκλογικού σώματος - πτώματος.