Μήπως έχουμε υπερτιμήσει την αξία του χρήματος;;

Σ'ενα
χωριό που ζει απο τον τουρισµό
λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν
νεκρωθεί.

Για να επιßιώσουν οι κάτοικοι, ο
ένας δανείζεται απο τον άλλο.

Ο καιρός περνά µέσα σ'αυτή τη
θλιßερή ατµόσφαιρα ώσπου µια
µέρα έρχεται ένας και ζητάει ένα
δωµάτιο στο ξενοδοχείο του
χωριού.

Ο ξενοδόχος του λέει την τιµή
και εκείνος προπληρώνει µε ένα
χαρτονόµισµα των 100 Ευρώ

Πρίν ακόµα ανέßει στο δωµάτιο
του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το
χαρτονόµισµα στο
χασάπη στον οποίο χρωστάει
ακριßώς 100 Ευρώ.

Ο χασάπης παίρνει το
χαρτονόµισµα και τρέχει να το
δώσει στον κτηνοτρόφο που τον
εφοδιάζει µε κρέας.

Ο κτηνοτρόφος παίρνει το
χαρτονόµισµα και πηγαίνει να το
δώσει στην κουρτιζάνα του χωριού
που της χρωστάει κάποιες
τρυφερές ώρες που πέρασαν µαζί.

Εκείνη µε τη σερά της τρέχει και
το δίνει στον ξενοδόχο που του
χρωστάει µερικές ßραδυές που
χρησιµοποίησε τα δωµάτια του µε
τους πελάτες της.

Οπως άφηνε το χαρτονόµισµα στη
ρεσεπσιόν, ο τουρίστας που µόλις
κατέßηκε απο το
δωµάτιο του λέγοντας στον
ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και
άλλαξε γνώµη, αρπάει το
χαρτονόµισµα και φεύγει.

Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε,
κανείς δεν έχασε, κανείς δεν
κέρδισε και όλα τα χρέη
ξεχρώθηκαν!

Μήπως κάπως έτσι θα µπορέσοµε να
ßγούµε απο την
κρίση;

evelinasym