διώξε πια το μακρυμάλλη
για χατήρι φαλακρού...
Θέλω σήμερα να αναλύσω μια πολιτική παράμετρο που σπάνια της δίνουμε σημασία, παρά την καθολική της εφαρμογή. Στους Έλληνες άρεσε να διαλέγουν πάντοτε φαλακρό πρωθυπουργό. Αδυνατώ να το εξηγήσω με πολιτικά ή ψυχολογικά κριτήρια, όμως είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Ανεξάρτητο από κόμματα και ιδεολογίες. Θυμηθείτε λίγο, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας, Μητσοτάκης, φαλακροί όσο δε γίνεται. Και παλιότερα στην εποχή της χούντας, Παπαδόπουλος, Μαρκεζίνης, Ανδρουτσόπουλος. Δεν ήταν εκλεγμένοι βέβαια, κάλυπταν όμως την εικόνα του γυμνού κρανίου στο συλλογικό υποσυνείδητο. Απρόοπτα, ένας πρωθυπουργός που δεν τον ήξερε και δεν τον ήθελε κανείς, ο Τζαννετάκης της συγκυβέρνησης, είχε άφθονο μαλλί χωρίς καμμία τύχη. Αντίθετα με το Ζολώτα της οικουμενικής που τον διαδέχτηκε.
Στο ΠΑΣΟΚ μάλιστα, το να έχουν φαλακρό αρχηγό, αποτελεί κάτι σαν κληρονομιά του Ανδρέα. Ο φαλακρός Σημίτης επικράτησε άνετα του γοητευτικού Τσοχατζόπουλου και στη συνέχεια κατατρόπωσε τον Εβερτ με τα πυκνά τσουλούφια στις εκλογές του 1996. Την ίδια τύχη είχε και ο νεαρός Καραμανλής το 2000, που διατηρούσε τα μαλλιά του. Και όπως ήταν αναμενόμενο, το δαχτυλίδι της διαδοχής, το έδωσε ο Σημίτης στο Γιώργο Παπανδρέου, που είχε φαλάκρα αντάξια του πατέρα του.
Όμως το 2004 και το 2007 ο ελληνικός λαός έκανε ανεξήγητη στροφή και διάλεξε το λιγότερο φαλακρό από τους δύο. Τα αποτελέσματα της ολέθριας αυτής επιλογής τα πληρώνουμε σήμερα. Όλα τα δεινά που προκάλεσαν στον τόπο οι κυβερνήσεις Καραμανλή οφείλονται στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε τον απαιτούμενο ρυθμό τριχόπτωσης που απαιτούσε η θέση. Εκανε φιλότιμες προσπάθειες βέβαια, όμως στο κεφάλι του παραμένουν πολλές τρίχες για πρωθυπουργό της χώρας.
Όλα δείχνουν ότι ξαναγυρίζουμε στην ομαλότητα. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα είναι ο επόμενος φαλακρός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Που στο ενδιάμεσο, εξουδετέρωσε τον εσωκομματικό του αντίπαλο Βαγγέλη Βενιζέλο, άνθρωπο με πολλά μαλλιά και περισσότερα κιλά. Μήπως όμως αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα, δεν επιτρέπει σε γυναίκα, να γίνει κάποτε πρωθυπουργός ? Πολύ φοβάμαι πως ναι. Εκτός αν πρόκειται για τη φαλακρή τραγουδίστρια...
AEΡΟΣΤΑΤΟ
για χατήρι φαλακρού...
Θέλω σήμερα να αναλύσω μια πολιτική παράμετρο που σπάνια της δίνουμε σημασία, παρά την καθολική της εφαρμογή. Στους Έλληνες άρεσε να διαλέγουν πάντοτε φαλακρό πρωθυπουργό. Αδυνατώ να το εξηγήσω με πολιτικά ή ψυχολογικά κριτήρια, όμως είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Ανεξάρτητο από κόμματα και ιδεολογίες. Θυμηθείτε λίγο, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας, Μητσοτάκης, φαλακροί όσο δε γίνεται. Και παλιότερα στην εποχή της χούντας, Παπαδόπουλος, Μαρκεζίνης, Ανδρουτσόπουλος. Δεν ήταν εκλεγμένοι βέβαια, κάλυπταν όμως την εικόνα του γυμνού κρανίου στο συλλογικό υποσυνείδητο. Απρόοπτα, ένας πρωθυπουργός που δεν τον ήξερε και δεν τον ήθελε κανείς, ο Τζαννετάκης της συγκυβέρνησης, είχε άφθονο μαλλί χωρίς καμμία τύχη. Αντίθετα με το Ζολώτα της οικουμενικής που τον διαδέχτηκε.
Στο ΠΑΣΟΚ μάλιστα, το να έχουν φαλακρό αρχηγό, αποτελεί κάτι σαν κληρονομιά του Ανδρέα. Ο φαλακρός Σημίτης επικράτησε άνετα του γοητευτικού Τσοχατζόπουλου και στη συνέχεια κατατρόπωσε τον Εβερτ με τα πυκνά τσουλούφια στις εκλογές του 1996. Την ίδια τύχη είχε και ο νεαρός Καραμανλής το 2000, που διατηρούσε τα μαλλιά του. Και όπως ήταν αναμενόμενο, το δαχτυλίδι της διαδοχής, το έδωσε ο Σημίτης στο Γιώργο Παπανδρέου, που είχε φαλάκρα αντάξια του πατέρα του.
Όμως το 2004 και το 2007 ο ελληνικός λαός έκανε ανεξήγητη στροφή και διάλεξε το λιγότερο φαλακρό από τους δύο. Τα αποτελέσματα της ολέθριας αυτής επιλογής τα πληρώνουμε σήμερα. Όλα τα δεινά που προκάλεσαν στον τόπο οι κυβερνήσεις Καραμανλή οφείλονται στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε τον απαιτούμενο ρυθμό τριχόπτωσης που απαιτούσε η θέση. Εκανε φιλότιμες προσπάθειες βέβαια, όμως στο κεφάλι του παραμένουν πολλές τρίχες για πρωθυπουργό της χώρας.
Όλα δείχνουν ότι ξαναγυρίζουμε στην ομαλότητα. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα είναι ο επόμενος φαλακρός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Που στο ενδιάμεσο, εξουδετέρωσε τον εσωκομματικό του αντίπαλο Βαγγέλη Βενιζέλο, άνθρωπο με πολλά μαλλιά και περισσότερα κιλά. Μήπως όμως αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα, δεν επιτρέπει σε γυναίκα, να γίνει κάποτε πρωθυπουργός ? Πολύ φοβάμαι πως ναι. Εκτός αν πρόκειται για τη φαλακρή τραγουδίστρια...
AEΡΟΣΤΑΤΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου