Απαίσιες αλήθειες...

Ασφαλιστικό, ανεργία, έλλειψη επενδύσεων και δημόσιο χρέος : για όλα αυτά δεν θα ακούσουμε την αλήθεια μέχρι τις επόμενες εκλογές. Γιατί η αλήθεια είναι δυσάρεστη, είναι απαίσια. Αλλά η σημερινή ακραία και απόλυτη αντιπαράθεση των κομμάτων, δεν έχει σε τίποτε να κάνει με ότι αναγκαστικά θα γίνει αμέσως μετά τις επόμενες εκλογές. Γιατί μπορεί να φαίνεται στον διεθνή ορίζοντα μια ελαφρά προοπτική
PRESS.GR


ανάκαμψης, αυτό όμως δεν αλλάζει σχεδόν σε τίποτε το γεγονός ότι στη Ελλάδα η κρίση γίνεται αισθητή με μεγάλη καθυστέρηση.
Μόλις τελειώσει το καλοκαίρι θα το αντιληφθούμε. Τα μηνύματα από την αγορά εργασίας θα είναι όλο και πιο αρνητικά. Μήνα με το μήνα θα χειροτερεύει η κατάσταση. Ο βασικός λόγος είναι ότι...

εδώ και χρόνια δεν κάνουμε τίποτα απολύτως για να αντιστρέψουμε την πορεία, για να αυξηθούν οι επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, αφού δεν υπάρχει άλλος γνωστός τρόπος για την αύξηση της απασχόλησης. Μέχρι σήμερα ο τεράστιος δανεισμός έχει υποκαταστήσει την ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής, αλλά και του πολιτικού συστήματος του οποίου έτσι κι αλλιώς είναι εξάρτημα. Μέχρι σήμερα αυτός ο δανεισμός απέτρεψε την σύμμειξη του πυρήνα του οικονομικού συστήματος και καθυστερεί τις εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες στην αγορά εργασίας.
Το 2010 όμως θα χρειαστούν μεταξύ 70 και 80 δισεκατομμύρια ευρώ δάνεια για να έχουμε μάλιστα χειρότερα αποτελέσματα από τότε που δανειζόμασταν 30 δις. Δηλαδή μόλις πριν από πολύ λίγα χρόνια. Όσοι από τους πολιτικούς έχουν στοιχειώδη αίσθηση του τοπίου τα γνωρίζουν όλα αυτά πολύ καλά. Είναι όμως τόσο απορροφημένοι με την ανούσια και εφʼ όλης της ύλης και τις περισσότερες φορές ακραία αντιπαράθεση που ξεχνάνε ή προσποιούνται ότι ξεχνάνε τις απαίσιες αυτές αλήθειες.
Για να συμβεί κάτι θετικό πρέπει να κάνεις κάτι γι αυτό! Και ότι ακόμη δεν μπορεί να υπόσχεσαι μπροστά στις κάλπες ανάπτυξη, καλύτερο κοινωνικό κράτος, περισσότερα χρήματα για την παιδεία, για την υγεία, κ.ο.κ. και να μην ξέρεις ταυτόχρονα, ποιες κρατικές δαπάνες θα μειώσεις και ποια κρατικά έσοδα και πως θα τα αυξήσεις. Και αν μεν το κρύβεις είσαι ένας κατεργάρης πολιτικάντης. Αν όμως δεν το ξέρεις και ούτε το φαντάζεσαι, είσαι επικίνδυνος…
Σύντομα θα αρχίσει πάλι ένας κύκλος έντονων αντιπαραθέσεων γύρω από φιλολαϊκά μέτρα και συζητήσεις περί αναδιανομής του εισοδήματος. Ας το πούμε καθαρά: αναδιανομή χωρίς παράλληλη αύξηση του πλούτου της χώρας δεν θα μας απαλλάξει από το μεγάλο πρόβλημα που είναι η μείωση της παραγωγής και η ύφεση. Στη χώρα που για να κάνεις μια επένδυση χρειάζεσαι περισσότερους δικηγόρους από μηχανικούς . Στη χώρα που η οικονομία από τους χώρους της παραγωγής μετακομίζει πια στις αίθουσες των εργατοδικείων.