Το σύνδρομο της ζάχαρης και ο Διαβήτης...

«Σαν σε αλογάκι μου δίνεις ζάχαρη κι ύστερα παίρνεις φόρα και χτυπάς, το ξέρω πως ήσουνα με κείνη την άχαρη, μα θέλω και να ξέρω πού το πας…» Διαχρονική Αφροδίτη Μάνου… Όπου «αλογάκι» βάλτε τη χώρα. (Και δεν πρόκειται βεβαίως για γκανιάν…) Όπου «ζάχαρη» βάλτε τα δάνεια και τη σωτηρία μας από τους κερδοσκόπους. (Και δεν πρόκειται ούτε για ευγενείς χορηγίες ούτε για ανιδιοτελή φροντίδα). Όπου «βιτσιά στα καπούλια» βάλτε τα πισωγυρίσματα των ευεργετών μας και τις παλινωδίες των ηγετών μας. (Τσούζουν χαρακτηριστικά). Όπου «άχαρη» βάλτε την Άγγελα Μέρκελ. Τέλος, αντικαταστήστε το «θέλω και να ξέρω πού το πας» με το «τι θα γίνει με το σπρεντ…;»

Από τότε που άρχισαν οι επί του πρακτέου διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και το ΔΝΤ, έχουμε διαρκώς ανακουφιστικές εξελίξεις. Ο Τύπος κάνει, κάθε τόσο, λόγο για «ανάσα». Και πριν καλά- καλά κατέβει το οξυγόνο στα πνευμόνια, πριν γλυκαθούμε από τη ζάχαρη της νέας στιβαρής παρουσίας μας στη διπλωματική σκηνή, έρχεται το καμουτσίκι και η διάγνωση του διαβήτη. Θα σας δώσουμε ζάχαρη αλλά να ξέρετε… έχετε διαβήτη. Οπότε πρέπει να κάνετε δίαιτα. Έτσι συνταγογραφεί η ευρωζώνη. Έτσι, ξηγιέται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με διπλά μηνύματα και διπλά νομίσματα.

Ε λοιπόν, να λείπει η ανάσα. Να λείπει και ο κύβος. Θα φάμε κατευθείαν τα πικρά ραδίκια μας. Πριν τα δούμε κι αυτά ανάποδα…
topontiki.gr