Μικρές εξηγήσεις για την κουλτούρα των φοιτητών στη Βρετανία και τα δίδακτρα

Aναδημοσίευση από το www.digital-era.org/blog
της Σοφίας Γκιούσου

Υπάρχουν κάποια πράγματα που ακόμα και τόσα χρόνια μετά δεν τα καταλαβαίνω όσον αφορά τη Βρετανική κουλτούρα. Καταλαβαίνω αρκετά όμως και για τη Βρετανία και ειδικότερα για το Λονδίνο, οπότε ίσως μπορώ να βοηθήσω λίγο διότι νομίζω ότι στην Ελλάδα κάποιοι δημοσιογράφοι, αναλυτές και bloggers κρίνουν κάπως εξ ιδίων, πράγμα που δε βοηθάει να καταλάβουμε τί γίνεται στη Βρετανία.

Σαφώς οι πληροφορίες που δίνω έχουν και το προσωπικό μου bias, διορθώσεις και different points of view στα σχόλια θα εκτιμηθούν.


ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η ιστορία ξεκινάει από το Browne Review of Higher Education Funding and Student Finance. Μια από τις συστάσεις της αρχής της αναθεώρησης ήταν η κατάργηση του ανωτάτου ορίου για τα δίδακτρα.

Στις μετέπειτα προτάσεις της κυβέρνησης υπήρξαν σημαντικές αλλαγές από τις συστάσεις Browne. Το ανώτατο όριο τα δίδακτρα θα παραμείνει και τα πανεπιστήμια θα επιτρέπετεαι μόνον να χρεώνουν μεταξύ £ 6.000 και £9.000.

Χτες λοιπόν…

η Βουλή (House of Commons) συζήτησε το θέμα της χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των διδάκτρων, την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου. Οι βουλευτές καλούνται να εγκρίνουν προτάσεις της κυβέρνησης για την αλλαγή του συστήματος χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τη χρηματοδότηση των φοιτητών.

(κλικ για πληροφορίες, βίντεο από τη συνεδρίαση, background κλπ)

Χρήσιμα:
Briefing note για τους βουλευτές σχετικά με το θέμα:

* Library briefing note: The Government’s proposals on higher education funding
* Library briefing note: Changes to higher education funding and student support from 2012/13

Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν αμέσως μόλις ανακοινώθηκαν οι προτάσεις της κυβέρνησης που περιλαμβάνουν και κατάργηση του EMA (βλέπε παραπάτω). Επίσης η κυβέρνηση δημιουργεί ένα σύστημα δανείων όπου τα δίδακτρα θα αποπληρώνονται μόλις ο εργαζόμενος αρχίσει να κερδίζει πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο (£21.000 λίρες το έτος). Η αποπληρωμή θα αυξάνεται εν συνεχεία περιοδικά ώστε να αντικατοπτρίζει τις αποδοχές. Η αποπληρωμή θα είναι 9% του εισοδήματος και όλες τις εκκρεμείς αποπληρωμές θα διαγραφούν μετά από 30 χρόνια.

Πάμε τώρα στα υπόλοιπα, που είναι δικές μου παρατηρήσεις.

Έχω γράψει ήδη:

* Τί έμαθα από το BBC για την διαδήλωση των φοιτητών (και μια μικρή δική μου σημείωση)
* Εδώ Λονδίνο: Η διαδήλωση των φοιτητών στην Trafalgar Square

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ

Όσο περνάνε οι μέρες βέβαια οι διαδηλωτές μαθαίνουν. Αφού τους χώσανε με την τεχνική kettling σε ένα σημείο και δεν τους αφήνανε να κάνουν ρούπι αλλάξαν την τακτική τους.

Μικρές μικρές παρέες κινούνται μέσα στην πόλη, αλλάζουν το δρόμο της πορείας, ανεβάζουν τα δικά τους οδοφράγματα, σπάνε τζάμια και φεύγουν. Κλεφτοπόλεμος.

Από αυτό μέχρι τις κραυγές περί επανάσταση η απόσταση είναι ολίγον μεγάλη.

Επίσης από τα δακρυγόνα και τις ζαρντινιέρες της Ελλάδας μέχρι τις δυο τρεις με τη ράβδο που τρώνε στο Λονδίνο η απόσταση είναι ΤΡΑΓΙΚΗ. Το να κατηγορείς την αστυνομία του Λονδίνου για βία που εξισώνεται με τη βία της Ελληνικής Αστυνομίας μάλλον δείχνει ότι δε σε έχει δείρει Έλληνας μπάτσος ποτέ.

ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ

Οι ταξικές διαφορές στη Βρετανία δεν είναι κάτι γενικό. Είναι απτό πρόβλημα και υπαρκτό. Η κινητικότητα μεταξύ των τάξεων είναι εξαιρετικά δύσκολη και η εκπαίδευση είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπήσουν όσοι ανήκουν σε φτωχότερες τάξεις.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Το πρόβλημα μέχρι σήμερα ΔΕΝ ήταν τα δίδακτρα αλλά μία ολόκληρη πορεία ζωής (σχολεία κακής ποιότητας, πρότυπα, οικονομική κατάσταση, συμμετοχή των γονέων ή όχι κλπ) και κατεστημένου (σύστημα αιτήσεων στα ‘καλά’ πανεπιστήμια, discrimination ανάλογα με το σχολείο/ περιοχή κλπ) που πολύ σπάνια οδηγούσε στο πανεπιστήμιο.

Μία σημείωση εδώ για να υπάρχει συνεννόηση. Το να ανήκεις στην εργατική τάξη στη βρετανία θεωρείται badge of honour. Η ίδια η κουλτούρα της εργατικής τάξης είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι
* η εργατική τάξη ΔΕΝ θέλει να μετακινηθεί
ή
* η εργατική τάξη ΔΕΝ μπορεί να μετακινηθεί και άρα έχει πεισθεί με τα χρόνια ότι δεν θέλει.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εξαιρετικά λίγοι από την εργατική τάξη στην ανώτατη εκπαίδευση.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ‘Η ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ;

Enter το Education Maintenance Allowance (EMA) – χρήματα (περίπου 30 λίρες την εβδομάδα) για όσους μαθητές συνέχιζαν την εκπαίδευση τους στο κολλέγιο.

(Αχέμ. Σημείωση. Στην Αγγλία πάμε “γυμνάσιο” – κολλέγιο – πανεπιστήμιο. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι μέχρι τα 16 περίπου. Μετά πας κολλέγιο αν θες).

Με την κατάργηση του ΕΜΑ οι διαδηλωτές από τις φτωχές περιοχές του Λονδίνο δήλωναν στα MME ότι τίποτα πλέον δε μπορεί να τους κρατήσει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο πιτσιρικάς με το μαντήλι στο πρόσωπο είπε στον δημοσιογράφο ότι το ΕΜΑ τους βοηθάει να συνεχίσουν στο κολλέγιο και ότι χωρίς αυτό γιατί να μην αρχίσουν να πουλάνε ναρκωτικά;

Η δική μου ηθική βρίσκει το argument γελοίο. 30 λιράκια την εβδομάδα δε σε σταματάνε από το να γίνεις έμπορος ναρκωτικών. Πλην όμως κάποια βοήθεια τη δίνουν.

Να το δούμε πιο στυγνά; Ο αριθμός των φοιτητών από την εργατική τάξη σε πανεπιστήμια που θα μπορούσαν να χρεώσουν £9.000 λίρες το έτος είναι τόσο απειροελάχιστος που πολιτικά είναι αμελητέος. Στυγνό, ξεδιάντροπο, όπως θες πες το αλλά it’s a numbers game. Δε λέω ότι συμφωνώ αλλά μπορείς να καταλάβεις πώς θα μπορούσε να το σκεφτεί αυτός που αποφάσιζε να ψηφίσει ναι ή όχι στη Βουλή.

Ουσιαστικά ένα από τα πιο πιθανά σενάρια για την εργατική τάξη είναι ότι θα εξαφανιστούν πλήρως από την ανώτατη εκπαίδευση – ή θα γίνουμε Αμερική και θα υπάρχουν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

ΜΕΣΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Πέρα από το μεγάλο πρόβλημα της εργατικής τάξης η μεγάλη αδικία τελείται (όπως γίνεται συνήθως στη Βρετανία) εναντίον της μέσης τάξης. Άνθρωποι με σπιτάκι που αποπληρώνουν, με δουλίτσες, με κανα δυο παιδιά και με έξοδα. Σα να λέμε μικρομεσαίοι στην Ελλάδα με δάνειο κατοικίας. Κατάλαβες.

Η μεσαία τάξη θα πάει πανεπιστήμιο. Η διαφορά πιθανότητα θα είναι στο τί πτυχία θα διαλέξουν. Αν υποθέσουμε ότι για 3 χρόνια πανεπιστημίου θα έχουν μόνο για δίδακτρα ένα χρέος £18.000 κατά μέσο όρο μόλις στα 21 τους χρόνια μπορούμε με κάποια ασφάλεια να υποθέσουμε ότι οι αιτήσεις για φιλοσοφία δεν θα ανέβουν και πολύ εκτός αν το δεύτερο βήμα προς επαγγελματική αποκατάσταση είναι η δικηγορία (το σύστημα δε λειτουργεί το ίδιο με το Ελληνικό εδώ, δεν χρειάζεται να σπουδάσεις νομική για να γίνεις δικηγόρος).

PART TIME ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Μία μερίδα φοιτητών που κανένας σχεδόν δεν σκέφτεται είναι όσοι εργάζονται και πάνε πανεπιστήμιο part -time. Για αυτούς τους φοιτητές (τέτοια είμαι κι εγώ) δεν ισχύει ΚΑΝΕΝΑ ελαφρυντικό/ έκπτωση ή οτιδήποτε. Είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις δίδακτρα χωρίς φοροαπαλλαγές, εφόσον εργάζεσαι.

Να σου το πω από τώρα. Με δουλειά στο Λονδίνο και μετά από Bachelor και Master και πάλι βγήκα με χρέος. Που το πληρώνω. Αν τα δίδακτρα μου ήταν μόνο για το Bachelor £6000 το έτος δεν υπήρχε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να μπορώ να τα πληρώσω, εκτός αν έκαμα και καμια βιζιτούλα. Το Master ήταν περίπου £4.500 το έτος (για δύο χρόνια) και ζορίστηκα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Στο μέλλον σκούρα τα βλέπω τα πράγματα.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ;

Δύσκολο. Τα Βρετανικά πανεπιστήμια έχουν πολύ ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας. Η πολιτική της κυβέρνησης μου κάνει περισσότερο για social engineering παρά για προσπάθεια αναπτέρωσης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

ANARCHY IN THE UK;

Γελάω πάρα πολύ όταν διαβάζω ότι πρόκειται περί επαναστάσεως, θα γίνει χαμός, πήραν τα Αγγλάκια μαθήματα από Ελλάδα και άλλα τέτοια.

Δε θέλω να σας απογοητεύσω αλλά εγώ εργάζομαι στο κέντρο και για να δω πορεία πρέπει να την ψάξω. Για την πλειοψηφία των Λονδρέζων οι διαδηλώσεις είναι απλά μία ενόχληση που ουσιαστικά ούτε που τη βλέπουν.

Δεν μιλάμε για ανθρώπουν που ζητούν δωρεάν εκπαίδευση, ελευθερία, ευκαιρίες και τέτοια. Μιλάμε για ανθρώπους που διαμαρτύρονται ΜΕΣΑ από το σύστημα απλά για να λειτουργεί ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ το σύστημα. Δηλαδή να πληρώνουν λιγότερα. Δεν το λέω για κακό αλλά σκεφτείτε το λίγο πριν σας πείσουν οι ιστορίες περί επανάσταση.

Την αναρχία δε τη βλέπω – για φέτος τουλάχιστον.

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ όμως που θα βρεθούν στο δρόμο 400.000 άτομα χωρίς δουλειά, το ξανασυζητάμε.
digital-era.org