Υπερκομματισμός: η «νέα» μορφή διασκέδασης του πολιτικού…

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Η «νέα» μόδα στην Ελλάδα ακούει στο όνομα υπερκομματισμός (υπερκομματικός, η, ο). Το φαινόμενο λαμβάνει πειραματική διάσταση στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά προβλέπω να αποτελέσει το σημείο αναφοράς, ως προς τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις στο τόπο μας, το αμέσως επόμενο διάστημα.

Οι υπερκομματικοί υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές αποτελούν συνήθως το προϊόν της συναίνεσης κομμάτων στο πρόσωπό τους. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δηλαδή, δεν είναι προσωπικότητες, οι οποίες εμφανίζουν μια δική τους ξεχωριστή αντίληψη περί πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση, την οποία θέτουν στη κρίση του εκλογικού σώματος, αλλά πολίτες που κερδίζουν την εμπιστοσύνη περισσοτέρων του ενός από τους υφιστάμενους φορείς του πολιτικού μας συστήματος. Με αυτή την έννοια, ίσως οι υποψήφιοι τούτοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «μη κομματικοί» ή «δια-κομματικοί), αλλά ποτέ υπερκομματικοί. Είναι προϊόντα του πολιτικού συστήματος, σε κάθε περίπτωση και δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πολιτικός αντίλογος των υφιστάμενων κομματικών σχέσεων και συσχετισμών, που ταλαιπωρούν, σε πολλές περιπτώσεις, τις τοπικές κοινωνίες, ενώ παράλληλα συντηρούν πελατειακές σχέσεις.

Ο Υπερκομματισμός, με άλλα λόγια, είναι το φαινόμενο.... που έρχεται να καλύψει την μειωμένη πολιτική νομιμοποίηση, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και την αδυναμία των φορέων της αριστεράς να ηγηθούν στην διαδικασία πολιτικής (και κοινωνικής) αναδιοργάνωσης, που εμφανίζεται ως αναγκαία προϋπόθεση για να επαναπροσδιορίσει η χώρα την ταυτότητά της και η κοινωνία την τροχιά της.
ramnousia

Η συναίνεση κομμάτων στο πρόσωπο κάποιου υπερκομματικού υποψηφίου εμφανίζεται ως το αποτέλεσμα της διαβούλευσης ηγετικών κλιμακίων των φορέων αυτών, συστήνοντας μια μορφή σύγκλυσης με την έννοια «Einverstand» του Habermas, και όχι με την έννοια «Einstimmung» του Wittgenstein. Δηλαδή, η συναίνεση, όταν και όπου δεν αποτελεί φτηνιάρικο προϊόν διακομματικής συναλλαγής, θεμελιώνεται στην αόριστη (απολιτική) βάση μιας συμφωνίας, που βασίζεται στην αναγνώριση ιδιοτήτων της προσωπικότητας του/της υποψηφίου, οι οποίες εκτιμώνται θετικά από τις κομματικές ηγεσίες και τους αντίστοιχους μηχανισμούς που τον/την υποστηρίζουν. Αυτό εκφράζει την παθολογική φύση αυτής της μορφής συναίνεσης, που τείνει να στρεβλώνει το πολιτικό φαινόμενο, όχι περιοριστικά με την έννοια της ιδεολογίας, αλλά με εκείνη της πολιτικής πρακτικής που υπηρετεί μια συγκεκριμένη μορφή ζωής και εξουσίας, ασφαλώς.

Εδώ θέλει προσοχή. Με το σημείωμά μου αυτό, δεν ασκώ κριτική στις «μη κομματικές» υποψηφιότητες, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν πολιτική «ευλογία» στη συγκυρία, αλλά στο φαινόμενο του υπερκομματισμού. Δεν θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να αποκαλούμε «υπερκομματικές», υποψηφιότητες που αναδεικνύονται μέσω της συναίνεσης κομματικών ηγεσιών. Αυτό διασκεδάζει το πραγματικό, κομματικό διακύβευμα και ουδετεροποιεί την εκλογική διαδικασία, ενώ παράλληλα διαμορφώνει μια πολιτική κουλτούρα, η οποία θα μπορούσε να ευνοήσει συνεννοήσεις κάποιων ηγεσιών σε «εθνικό» επίπεδο για τον σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ανάγκης, που θα στελεχώνεται από μαριονέτες κάποιων από τα σημερινά ή/και αυριανά κόμματα, ώστε αυτά να «ξεγλιστρήσουν» από το πολιτικό κόστος.

Υπερκομματικός είναι ο υποψήφιος που αρνείται την δομή και λειτουργία του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος στη χώρα. Που έχει δική του πρόταση εξουσίας και ένα συνεκτικό πρόγραμμα για την άσκηση της συγκεκριμένης εξουσίας.


Είναι αυτός που δεν απευθύνεται στα κόμματα, αλλά στους πολίτες. Είναι εκείνος που δεν αναζητεί την έγκριση κομματικών ηγεσιών, ούτε την επικύρωση της υποψηφιότητάς του από αυτές.


Μια διαφορετική αντίληψη για την άσκηση πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, δεν έχει ανάγκη υποστήριξης από κόμματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μέλη και ίσως στελέχη κομμάτων δεν θα στηρίξουν μια πρόταση και μια προσωπικότητα, που θεωρούν ότι ανταποκρίνεται συγκυριακά και στο δικό τους «αίτημα». Μα, αν το κάνουν θα απειληθούν ακόμη και με διαγραφή, ίσως μου πεις. Ε, ας διαγραφούν! Καλύτερα! Έτσι, και το πελατειακό καθεστώς θα κλονιστεί και αυτοί θα απελευθερωθούν στις εθνικές εκλογές: δεν θα έχουν την υποχρέωση να απολογούνται για την πολιτεία τόσων και τόσων πολιτικών απατεώνων, που μέχρι σήμερα στηρίζουν. Ασφαλώς, μιαν πραγματικά υπερκομματική υποψηφιότητα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ανιδιοτελώς και κάποια κόμματα, τοπικά, με την έννοια όμως ότι δεν θα έρχονταν σε προηγούμενη συνεννόηση με τον υποψήφιο και ούτε η υποστήριξή τους θα ήταν το αποτέλεσμα σχεδιασμού και συναλλαγής με άλλα κόμματα, σε κεντρικό επίπεδο.

Το φαινόμενο του υπερκομματισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια συντήρησης του πελατειακού καθεστώτος στη χώρα μας. Παράλληλα, εξυπηρετεί δύο ακόμη αλληλένδετους στόχους: α) διασκεδάζει την χαμηλή πολιτική νομιμοποίηση του δικομματισμού και την σχετικά περιορισμένη κοινωνική διείσδυση των μικρότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων και β) τείνει να ουδετεροποιήσει το πολιτικό φαινόμενο. Ακόμη και η διαχείριση των σκουπιδιών πολιτική είναι και μάλιστα υψηλού επιπέδου. Ο εκδημοκρατισμός και η ευημερία δεν υπακούουν σε κάποιας μορφής υπερβατικού κομματικά (υπερκομματικού) ορθολογισμού. Δεν είναι ζήτημα ιδεαλισμού, αλλά ιδεολογικής αντίληψης της ζωής, δηλαδή των σχέσεων εξουσίας.

Η συγκρότηση δημοκρατικών πολιτών προκύπτει μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία δόμησης δημοκρατικών αξιών μέσα στη κοινωνία - μέσω συγκρούσεων με τον Άλλο, ο οποίος όμως δεν εκλαμβάνεται ως εχθρός, αλλά απλώς ως εκφραστής διαφορετικού συμφέροντος - και όχι μέσω επιτηδευμένων ορθολογικών ή εθνικιστικών επιχειρημάτων. Μόνον έτσι δομείται η ευθύνη των πολιτών στις πολιτείες. Μόνον έτσι ο πολίτης μετεξελίσσεται σε ζώσα πολιτική ύλη και μηχανισμός, που απαιτεί σεβασμό στην ψήφο του και δεν επιτρέπει ποτέ και σε κανένα να ασκεί εξουσία μέσω της εξαπάτησης του εκλογικού σώματος. Όταν η πολιτική εκλαμβάνεται ουδέτερα, τότε… ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό.

Αυτό το τελευταίο να το προσέξετε, διότι δεν υπήρξε απλώς το επιχείρημα ενός υπουργού της ΝΔ, αλλά αποτελεί την βάση της κουλτούρας της μεταπολίτευσης. Νόμιμο δεν είναι σήμερα, για παράδειγμα, όλοι μα όλοι οι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού να είναι ξένοι και άσχετοι με τα ελληνικά πράγματα και συμφέροντα; Δεν βρίσκω, κατ’ αρχήν καμία παρανομία. Είναι όμως και ηθικό; Σε καμία περίπτωση, για άπειρους λόγους που δεν έχει χώρο αυτό το σημείωμα να αναπτύξω. Πάντως, θέλω να πληροφορήσω όσους θελήσουν να προβληματιστούν πάνω σ’ αυτό, το τελευταίο, ότι κάτι ανάλογο δεν έχει συμβεί ούτε καν σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα, που πέρασε στο Δυτικό σύστημα μετά το 1989. Ούτε στη Βαλτική, ούτε στη Βαλκανική - από ότι με πληροφορεί μάλιστα και ένας νιγηριανός συνάδελφός μου, ούτε στη Νιγηρία! Προσέξτε αυτά τα νέα υπερεθνικά ήθη στην πατρίδα μας, διότι μαζί με τα υπερκομματικά φτιάχνουν ένα «δολοφονικό» χαρμάνι για την κοινωνία και την δημοκρατική πολιτική τα επόμενα χρόνια!
Read more...

Το καρτέλ(video)

doalike.com


Read more...

Τί φταίνε εκείνοι αν έχουν τσιγγάνα καρδιά;...

"Κάποιοι φταίνε, κάποιος φταίει, εύκολο είναι το βρεις, γύφτοι θα 'ναι ή εβραίοι ή ο κύριος Κανείς".
Θυμάστε αυτό το παλιό τραγούδι του Κώστα Χατζή; Το πιθανότερο είναι, πάντως, πως ο Ν. Σαρκοζί δεν το έχει ακούσει ποτέ. Αυτό, όμως, που είναι αδύνατο να μη γνωρίζει είναι πως ο Χίτλερ δεν εξόντωνε μόνο εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και τσιγγάνους. Ναι, ακριβώς σαν κι εκείνους που ο πρόεδρος της Γαλλίας δε στέλνει μεν να γίνουν σαπούνια, τους απαγορεύει δε το δικαίωμα της διαμονής στην πατρίδα του...
Μπορεί ο κ. Σαρκοζί να κινείται νόμιμα σε ό,τι κάνει: μπορεί όντως οι ρομά που στέλνονται πίσω στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία να μην έχουν άδεια διαμονής στη Γαλλία. Μόνο, όμως, ο κ. Βουλγαράκης του "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό" θα δικαιούταν να στηρίζει τον πρόεδρο της Γαλλίας. Είναι θλιβερό ο κ. Σαρκοζί να παίζει με ανθρώπινες ζωές μόνο και μόνο για να ανυψώσει τη φθίνουσα δημοτικότητά του. Το θλιβερότερο, όμως, είναι πως η πλειονότητα των γάλλων πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, του δίνει δίκιο. Πρόκειται, βεβαίως, για τους ίδιους γάλλους που το 1998 και το 2000, όταν η εθνική ποδοσφαίρου της Γαλλίας κέρδιζε το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο αντιστοίχως, πανηγύριζαν έξαλλα στους δρόμους. Θυμίζω πως η πλειονότητα των παικτών εκείνης της εθνικής ομάδας προερχόταν από πρώην αποικίες...
Ωστόσο, το ίδιο νομίζω πως θα συνέβαινε και στην Ελλάδα, αν οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε τη μαζική απέλαση ρομά, αλβανών, πακιστανών ή ανθρώπων οποιασδήποτε άλλης μη ελληνικής εθνικότητας. Φοβάμαι πως η πλειονότητα θα τη στήριζε, αν δεν τη ζητωκραύγαζε κιόλας. Δυστυχώς, φαίνεται πως προϋπόθεση για να δείχνουμε ανθρωπισμό είναι να βλέπουμε πρώτα το διαβατήριο του άλλου...
tripioevro


Read more...

"ΣΙΓΑ...ΝΤΕ" !

Κόψτε τα μας όλα ρεεεε...

by mojo-49

epikairo


Read more...

ΡΑΣΤΩΝΗ

Καλοκαίρι και οι γάτες έχουν αράξει σε κάποια σκιά. Η αλήθεια είναι ότι τις ζηλεύω γιατί είναι αργόσχολες και αρκούνται στα απαραίτητα. Δηλαδή στο φαγητό και στο νερό. Α και στο παιχνίδι! Η τεμπελιά είναι θανάσιμο αμάρτημα στον πολιτισμό μας, της τρέλας. Δεν σου επιτρέπεται να “χάνεις χρόνο” χωρίς να είσαι παραγωγικός, χωρίς να κάνεις κάτι “χρήσιμο”. Επομένως η ονειροπόληση και ο ρεμβασμός είναι αχρείαστα πράγματα. Το να χαζεύεις περαστικούς ή να μένεις στο κρεβάτι αράζοντας και ν’ αφήνεις το μυαλό να πλανάται είναι πολυτέλεια, όταν όλοι σου δείχνουν ένα ρολόι.

Σταματήσαμε να χαζεύουμε και γι’ αυτό σταματήσαμε να ονειρευόμαστε σύμφωνα με τον Έκο. Η εργασία είναι μια κατάστασαη τρέλας, ένας ιός που μολύνει όλο τον δυτικό κόσμο και που δικαιώνει την αρρώστια του καπιταλισμού. Εμείς οι Έλληνες,
strangejournal

πάντα ήμασταν λαός που λάτρευε την ξάπλα, την πλάκα, το να περάσουμε ώρες σε κάποια παραλία και μετά να ξεχαστούμε με ουζάκι. Ποτέ ως λαός δεν είχαμε την εργασία ως πρώτη προτεραιότητα, γι’ αυτό και οι βόρειοι Ευρωπαίοι μας έχουν για τεμπέληδες. Μόνο οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και οι Λατίνοι μας καταλαβαίνουν. Ίσως γιατί κι αυτοί ζουν σε χώρες με ήλιο και θέλουν να χαίρονται την ζωή. Δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι άλλων χωρών δεν θέλουν να χαρούν την ζωή, είναι τέτοιος ο τρόπος ζωής τους που δεν μπορούν. Η Σουηδία, μια χώρα με άρτια οργάνωση είναι πρώτη στον πίνακα με θύματα αυτοκτονιών.

Στην Ελλάδα άνθησε η Φιλοσοφία και μεγαλούργησε η Τέχνη, γιατί οι άνθρωποι δεν έδιναν τόση σημασία στην δουλειά. Στην σημερινή “γκρίζα” Ελλάδα της ύφεσης και της κοινωνικής χρεωκοπίας, δεν έχεις δικαίωμα καν να τεμπελιάσεις. Αν απασχολείσαι και δεν αναπαύεσαι, τότε είσαι σκλάβος. Ακόμη κι αυτός που έχει δούλους για να κάνουν τις δουλειές του, είναι σκλάβος, δεν έχει απελευθερωθεί, γιατί δεν είναι ικανός να κάνει όσα χρειάζεται, μόνος του. Αν μένεις άπραγος, το Σύστημα θα φρονίσει να σε γεμίσει με ενοχές. Αυτοί που γεμίζουν με ενοχές, νιώθουν πως για κάθε ευχαρίστηση που τους δίνεται πρέπει να ξεπληρώσουν ένα αντίστοιχο χρέος. Αν αυτό δεν είναι παρενέργεια του καπιταλισμού, τι είναι; Όποιος τεμπελιάζει κάνει τον δικηγόρο του διαβόλου για τον εαυτό του και του δίνει τσιμπιές με την τρίαινα.

Η απραξία βοηθάει στο να ανασυγκροτήσουμε το μυαλό μας, στο να συλλογιστούμε πράξεις μας και να ενδοσκοπήσουμε. Μόνο έτσι βρίσκουμε διάθεση και δύναμη για να δημιουργήσουμε. Έστω κι αν πρώτα χρειάζεαι να καταστρέψουμε. Η ενοχή δεν είναι έμφυτη, είναι ο εσωτερικός αστυνομικός που προσπαθεί να μας επαναφέρει στην “τάξη” όταν δεν κάνουμε αυτό που προσδοκούν οι άλλοι από εμάς. Η ενοχή καταστρέφει το παρόν. Δεν πρέπει να διαχωρίζουμε την πράξη από την πρόθεση, αυτό μας το επιβάλει η παράλογη λογική του Συστήματος.

Γι’ αυτό αράξτε, χαρείτε τις ώρες που έχετε για τον εαυτό σας και μην φτιάχνετε πρόγραμμα. Διαβάστε, ταξιδέψτε νοητά, πιείτε καμιά μπύρα, αγναντέψτε, κοιτάξτε το άπειρο, μην φοβάστε να περνούν ώρες χωρίς να κάνετε κάτι παραγωγικό. Απλά παρατηρείστε το μέσα σας και τα γύρω σας. Τεμπελιάστε χωρίς να κρατάτε τεφτέρι. Αθωώστε τον εαυτό σας.


Read more...

Καταλήψεις διοδίων σε όλη την Ελλάδα

Από την Κυριακή, έως τα μέσα Σεπτεμβρίου το κίνημα "Δεν πληρώνουμε" προχωρά σε καταλήψεις διοδίων σε όλη την Ελλάδα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους ακριβούς δρόμους.
Κατάληψη των διοδίων Νεστάνης και Σπαθοβουνίου ετοιμάζει η Αγωνιστική Αυτοδιοικητική Συνεργασία Πελοποννήσου για την Κυριακή 29 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα, με ελεύθερη διέλευση των διερχόμενων αυτοκινήτων διαμαρτυρόμενη για την αύξηση των διοδίων που φτάνει σε ποσοστό 60% στην εθνική οδό Τρίπολη - Κόρινθο.
Παράλληλα, το επόμενο διάστημα μάλιστα αναμένεται να κλιμακωθούν οι αντιδράσεις αφού έχουν προγραμματιστεί μεγάλες κινητοποιήσεις.
Στις 24 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση των επιτροπών ενάντια στα Διόδια στον Βόλο, και στις 26 στα Τρίκαλα. Παράλληλα, στις 31 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Εύβοιας, στην οποία θα συμμετάσχουν εργατικά κέντρα της περιοχής και μαζί με τις επιτροπές κατοίκων θα ιδρύσουν από κοινού μια καινούργια επιτροπή ενάντια στα διόδια, στο Μνημόνιο και στα οικονομικά μέτρα.
Τέλος και στις 11 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που ο πρωθυπουργός θα μιλήσει στη ΔΕΘ, θα ξεκινήσει αυτοκινητοπομπή από τα διόδια των Αφιδνών με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη, με τα τα αυτοκίνητα να σταματούν σε όλα τα διόδια που υπάρχουν στη διαδρομή και να τα ανοίγουν για τον κόσμο.
Αν και το κίνημα "Δεν πληρώνουμε" ξεκίνησε υποτονικά ως απλή διαμαρτυρία φαίνεται πως φουντώνει και εξελίσσεται σε μαζικό κίνημα με εκατοντάδες πολίτες να συσπειρώνονται.
kostasanagnostopoulos


Read more...

Εκπαιδεύονται στην Καταστολή Διαδηλώσεων

Με τον πλέον επίσημο τρόπο, το περιοδικό του ΓΕΣ δημοσιοποιεί άσκηση ελληνικού λόχου στο Κοσσυφοπέδιο από ειδικό σώμα της γαλλικής αστυνομίας.

Τον επικίνδυνο προσανατολισμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, όπως και την αντίστοιχη διαπαιδαγώγηση των στελεχών τους για την αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», αποκαλύπτει η συμμετοχή της ελληνικής δύναμης Κοσσυφοπεδίου σε μεγάλη άσκηση καταστολής διαδηλωτών («ταραξιών»!) που πραγματοποιήθηκε στο Νόβο Σόλο κοντά στην πόλη Μιτρόβιτσα.

Το γεγονός δημοσιοποιήθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο, από το περιοδικό που εκδίδει το Γενικό Επιτελείο Στρατού «ΣΤΡΑΤΟΣ και Ενημέρωση» (τεύχος 16), κάτω από τον τίτλο «Πιστοποίηση Λόχου Καταστολής». Στο δημοσίευμα σημειώνεται:

«Την Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010, πραγματοποιήθηκε άσκηση πιστοποίησης σε αντικείμενα καταστολής – CRC – (σ.σ. Crowd Riot Control – Ελεγχος πλήθους ταραξιών) του 3ου Ειδικού Μηχανοκίνητου Λόχου του 646 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού στο Στρατόπεδο “MARCHAL TASSIGNY” στο Novo Selo από τη γαλλική Gendarmerie. Στην άσκηση πιστοποίησης χρησιμοποιήθηκε σημαντικός αριθμός χημικών και καπνογόνων ουσιών, προκειμένου οι συνθήκες να προσομοιάζουν σε πραγματική κατάσταση, και ήταν απόλυτα επιτυχής».

Οπως ομολογείται επίσημα, η άσκηση στοχεύει στην «πιστοποίηση» του συγκεκριμένου λόχου να συμμετέχει στην αντιμετώπιση διαδηλωτών, δηλαδή να συνδράμει τις άλλες δυνάμεις καταστολής στο χτύπημα του λαϊκού κινήματος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, την εκπαίδευση έχει αναλάβει η γαλλική Gendarmerie, το ειδικό σώμα της γαλλικής αστυνομίας που αναλαμβάνει τέτοιες αποστολές.
Το σχετικό δημοσίευμα από το περιοδικό του ΓΕΣ

Την όλη δραστηριότητα επιβεβαίωσε χτες στον «Ρ» τόσο το ΓΕΣ, στο οποίο υπάγεται η μονάδα, όσο και το ΓΕΕΘΑ, που έχει την ευθύνη των λεγόμενων ειρηνευτικών αποστολών. Η αιτιολογία που προβάλλεται είναι πως τέτοιες ασκήσεις «γίνονται μόνο για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων σε αποστολές του εξωτερικού».Ο ισχυρισμός αυτός σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία, αφού η διαπαιδαγώγηση, ο προσανατολισμός και η εκπαίδευση μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης σε βάρος του «εχθρού λαού», ανεξάρτητα από το χώρο εφαρμογής – εντός ή εκτός Ελλάδας – αποτελούν αντικειμενικά εκτροπή από το ρόλο τους, που είναι η υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Υπόθεση με μεγάλη «ουρά»

Η συγκεκριμένη άσκηση αποτελεί μέρος της προετοιμασίας του Ελληνικού Στρατού για αποστολές και ρόλους εσωτερικής κατασταλτικής δύναμης, σύμφωνα με τα νέα ιμπεριαλιστικά δόγματα. Πρόκειται για προετοιμασία που εξελίσσεται εδώ και καιρό με διάφορα μέσα και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά μόνο στις αποστολές στο εξωτερικό.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν σειρά ασκήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια:

– Στις 29 του Ιούλη 2008, σε Πεδίο Βολής της Νέας Περάμου Αττικής, έγινε άσκηση – επίδειξη, στην οποία, σύμφωνα με το ΓΕΣ, «δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου» και ειδικότερα σε «Στρατιωτικές Επιχειρήσεις σε Αστικό Εδαφος» (ΣΕΑΕ). Πρόκειται, όπως υπογραμμίζεται, για «στρατιωτικές ενέργειες, που σχεδιάζονται σε έδαφος, όπου οι τεχνικές κατασκευές (οικίσκοι) επηρεάζουν τις διαθέσιμες τακτικές επιλογές του Διοικητή». Επίσης, «διεξάγονται εναντίον εχθρού που μπορεί να έχει αναμειχθεί με ομάδες πολιτών».

– Στις 13 – 15 του Ιούνη 2006, στο 951 Τάγμα Στρατονομίας στου Παπάγου, έγινε άσκηση «αντιμετώπισης διαδηλωτών που, σύμφωνα με το σενάριο, διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ και ένας αριθμός τους επιχείρησε να περάσει την πύλη του στρατοπέδου». Ο ισχυρισμός, που είχε προβληθεί και τότε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, ήταν πως η άσκηση αναφερόταν στην αντιμετώπιση διαδηλωτών που θα επιχειρούσαν να μπουν σε ελληνικό στρατόπεδο στα πλαίσια των – εκτός ελληνικών συνόρων – «ειρηνευτικών αποστολών».

– Η πρώτη άσκηση καταστολής διαδηλώσεων από ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πραγματοποιήθηκε στις 13 του Μάρτη 2002, στη Βέροια, στο πλαίσιο άσκησης του Β΄ Σώματος Στρατού, με σκοπό την προετοιμασία των «ειρηνευτικών αποστολών» για την αντιμετώπιση διαδηλωτών. Ηταν μια άσκηση τμήματος του Β’ Σώματος Στρατού, το οποίο, στο πλαίσιο του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος, έχει μετατραπεί στο σύνολό του σε δύναμη ταχείας ανάπτυξης και σε αυτό έχουν ενταχθεί όλες οι επίλεκτες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς. Και στην περίπτωση αυτή, το πρόσχημα ήταν η προετοιμασία των «ειρηνευτικών αποστολών» για την αντιμετώπιση «ατάκτων ομάδων» αμάχων πολιτών.

– Το διάστημα 7 – 10 του Γενάρη 2010 έγινε «άσκηση» εκπαίδευσης παραστρατιωτικών οργανώσεων, υπό την παρακολούθηση παρατηρητών του Γενικού Επιτελείου Στρατού και της Ελληνικής Αστυνομίας, στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, με διοργανωτές το «Κέντρο Εκπαίδευσης Σκοποβολής της Ευρωπαϊκής Ενωσης Αλεξιπτωτιστών» και τη «Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων Χαλκιδικής» (απόστρατοι καταδρομείς). Εγινε εκπαίδευση σε «σχολείο SWAT» (ομάδες ειδικών όπλων και τακτικής), με αντικείμενα «ειδικών δυνάμεων αστυνομικών υπηρεσιών».

– Στις 11 του Σεπτέμβρη 2008 κορυφώθηκε στην περιοχή του Πεδίου Ασκήσεων Ασκός – Προφήτης του Νομού Θεσσαλονίκης η άσκηση του Ευρωστρατού με την επωνυμία «ΕΥΡΩΠΗ – ΙΙ/2008», όπου στρατιωτικές δυνάμεις (στρατονόμοι) καταδίωκαν, για τις ανάγκες του σεναρίου της άσκησης, «διαδηλωτές» που κρατούσαν πανό με το σύνθημα «EU go home», δηλαδή «Ευρωπαϊκή Ενωση έξω από εδώ». Ηταν τμήμα της άσκησης πολεμικής προετοιμασίας για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και εφαρμογή του νεοταξικού δόγματος περί «ασύμμετρων απειλών».

Στόχος ο «εχθρός λαός»

Οι ασκήσεις αυτές, καθώς και άλλες που δε γίνονται γνωστές, είναι μια ισχυρή επιβεβαίωση ότι στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων πραγματοποιείται εκπαίδευση σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, ώστε ν’ ανταποκρίνονται στο δόγμα περί αντιμετώπισης των λεγόμενων ασύμμετρων απειλών, στις οποίες συγκαταλέγεται το λαϊκό κίνημα και οι αντιιμπεριαλιστικές του κινητοποιήσεις.

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και ειδικότερα ο Στρατός Ξηράς, κυρίως μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 και την ενεργοποίηση του «αντιτρομοκρατικού» δόγματος εκ μέρους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, εκπαιδεύονται καθαρά σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης και προετοιμάζονται για αποστολές «εσωτερικής ασφάλειας». Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται αυτή η εκτροπή του ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων είναι οι διάφοροι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, σε συνδυασμό και με τα νεοταξικά δόγματα του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις απειλές που συνιστούν την «τρομοκρατία» συγκαταλέγονται ενέργειες και δραστηριότητες του μαζικού λαϊκού κινήματος. Σύμφωνα με τον «ευρωτρομονόμο», στις «ασύμμετρες απειλές» που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο του γενικευμένου «αντιτρομοκρατικού αγώνα», περιλαμβάνονται εκτός από τα τρομοκρατικά χτυπήματα και όποια άλλη ενέργεια και δραστηριότητα επιδιώκει «τη σοβαρή προσβολή ή την καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών». Δηλαδή, η αντιμετώπιση «απειλών» κατά της οικονομικής δραστηριότητας, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία απεργία ή μία κατάληψη, κλπ.

Επίσης, στο δόγμα του ελληνικού Στρατού Ξηράς περιλαμβάνεται η αντιμετώπιση απειλών εντός των αστικών περιοχών και η σχετική προπαρασκευή. Αμεση σύνδεση με αυτά έχει και η μετατροπή του Στρατού σε επαγγελματικό – μισθοφορικό, με την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων επαγγελματιών οπλιτών με παράλληλη υποβάθμιση της στρατιωτικής θητείας και της υποχρεωτικής στράτευσης των νέων.

Πρόκειται για επαναφορά του δόγματος περί «εσωτερικού εχθρού», με το λαό να μπαίνει δραστικά στο στόχαστρο των νέων κατασταλτικών μηχανισμών, που συγκροτούνται με πρόσχημα την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας».
rizospastis από Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Read more...

Υπόδικοι και ελεγχόμενοι προϊστάμενοι ΔΟΥ;

Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, παρατηρείται σημαντική υστέρηση στην είσπραξη εσόδων. Και αυτό δεν εκπλήσσει κανένα, αφού ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, λειτουργεί με τους δικούς του ρυθμούς και κανόνες.
Οι εφοριακοί αποτελούν μια πανίσχυρη διακομματική συντεχνία με πυραμιδική διάρθρωση που εξαντλεί την αυστηρότητα των νόμων και των διατάξεων σε βάρος των μικροεπαγγελματιών, ενώ, όχι μόνο αφήνει στο φορολογικό απυρόβλητο ισχυρούς και ημετέρους, αλλά από πάνω τους χρηματοδοτεί με επιστροφή, χωρίς έλεγχο, μεγάλων ποσών ΦΠΑ, με εικονική διακίνηση εμπορευμάτων.
Εξαγωγικές υποτίθεται επιχειρήσεις που στην πραγματικότητα διακινούν τιμολόγια και όχι εμπορεύματα, δημιουργούν τεράστια πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ, τα οποία και εισπράττουν στραγγίζοντας τα δημόσια ταμεία. Έτσι π.χ. η χώρα μας με τις εικονικές εξαγωγές δερμάτων, εμφανίζεται ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας δερμάτων στην Ευρώπη.
Σε πολλές περιοχές οι ΔΟΥ λειτουργούν ως παρατήματα συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων και μεμονωμένων επιχειρήσεων και ως συνεργοί στην κλοπή δημοσίου χρήματος με άνωθεν κάλυψη.
Τα μεγαλοστελέχη της συντεχνίας καταλαμβάνουν πάντα καίρια πόστα στον φοροεισπρακτικό και ελεγκτικό μηχανισμό και είναι αυτοί που χειρίζονται τις μεγάλες υποθέσεις με υψηλό φορολογικό αντικείμενο, τις οποίες κλείνουν με το αζημίωτο.
Εξάλλου με τη δική τους κάλυψη και συναίνεση, χαμηλότερου βαθμού στελέχη του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, μέλη της συντεχνίας, πλιατσικολογούν σε βάρος μικροεπιχειρηματιών. Μάλιστα τελευταία χρησιμοποιούν διάφορα κόλπα εκμεταλλευόμενοι το ηλεκτρονικό σύστημα. Έτσι όταν κάποιος οφειλέτης πληρώνει, και παίρνει απόδειξη, με τον ίδιο αριθμό διπλοτύπου εξυπηρετούν με τον ίδιο αριθμό και μερικούς ακόμη μυημένους, διαγράφοντας από το σύστημα τις οφειλές τους.
Ο μηχανισμός αυτός, παρά τις ελάχιστες αλλαγές που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό, όχι μόνο παραμένει ανέπαφος, αλλά και ενισχύεται με τοποθετήσεις υπόδικων και ελεγχόμενων σε θέσεις προϊσταμένων ΔΟΥ.
Τον πρώτο λόγο στις τοποθετήσεις, βοηθούντος και του νόμου Ραγκούση με τα μόρια, έχουν συνδικαλιστικά στελέχη της συντεχνίας των εφοριακών, οι οποίοι δρουν σε πνεύμα διακομματικής αλληλεγγύης (σήμερα εμείς αύριο εσείς).
Για να αντιληφθεί κανείς πως λειτουργεί το σύστημα, δεν έχει παρά να πιάσει το νήμα, από τη συγκεκριμένη ΔΟΥ που ανήκει προστατευόμενος μεγαλοεπιχειρηματίας φοροφυγάς, το οποίο θα τον οδηγήσει ψηλά στο στην κορυφή της επετηρίδας στο Υπουργείο Οικονομικών, μία ανάσα από τον ίδιο τον υπουργό.
kentri.gr μέσω busy bee Read more...

Θρησκεία, κιτς και εθνικισμός

Από τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσιάστηκε με «βαθιά θρησκευτική ευλάβεια», αλλά και με ελάχιστα καλυμμένο εθνικισμό, η τέλεση της λειτουργίας στην Τραπεζούντα. Και, φυσικά, όπου υπάρχει θρησκευτική εορτή εμφανίζεται και το μεγαλόσχημο κιτς αναμιγμένο με τον εθνικισμό:

«Ο Οικουμενικός Πατριάρχης άρχισε την ομιλία του με τον στίχο του Αγίου Κοσμά του Μελωδού “Πανηγυριζέτωσαν οι θεόφρονες (!!). Όλα αυτά τα 88 χρόνια” σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος “η ακοίμητος καντήλα (sic!) της μνήμης και ευλάβειας προς τη Σουμελιώτισσα έκαιε και επότιζε και καθοδηγούσε την πορεία όλων των Ποντίων, όλων των Ρωμιών”».[1]

Την ίδια στιγμή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ελληνικός τύπος υποδέχθηκε με ψυχρότητα, αν όχι με εχθρότητα, τις δηλώσεις του Ερντογάν ότι αναμένει ανάλογη κίνηση καλής θέλησης από την ελληνική πλευρά σε σχέση με τη δημιουργία ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα:
aformi

«Αν σήμερα μπορούμε και ρωτάμε τον Έλληνα πρωθυπουργό “πότε θα ανοίξουμε το τέμενος στην Αθήνα”, αυτό μπορούμε και το κάνουμε χάρις στα βήματα που έχουμε κάνει».[2]

Τζαμί εδώ και δεκαετίες υπόσχονται οι ελληνικές κυβερνήσεις στους περίπου 700.000 μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα χωρίς ποτέ να πραγματοποιούν τις υποσχέσεις τους. Αυτό που έχουν εισπράξει οι μουσουλμάνοι είναι βροχή από πρόστιμα από τις ελληνικές αρχές γιατί οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα μετέτρεψαν σε τεμένη υπόγεια και γκαράζ πολυκατοικιών λόγω των θρησκευτικών διακρίσεων. Αναβάλλεται διαρκώς η κατασκευή μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα, με αποτέλεσμα μουσουλμάνοι που τα βγάζουν πέρα δύσκολα στη ζωή να αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ προκειμένου να μεταφέρουν στη Θράκη ή στο εξωτερικό τους νεκρούς τους για την τέλεση θρησκευτικής ταφής. Η κατάσταση αυτή είναι σκανδαλώδης και μοναδική σε ολόκληρη την Ευρώπη:

«Είναι μακρός ο κατάλογος των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν τεμένη και χώρους ταφής μουσουλμάνων, όπως παρατίθεται ενδεικτικά στην ερώτηση του βουλευτή κ. Κοροβέση: στη Σουηδία λειτουργούν πέντε τζαμιά, 150 χώροι προσευχής και δέκα μουσουλμανικά νεκροταφεία, στη Γαλλία υπάρχουν 2.000 χώροι προσευχής και 12 τζαμιά, ενώ τα κοιμητήρια (εκτός ενός αμιγώς μουσουλμανικού που ιδρύθηκε το 1930) υποχρεώνονται να διαθέτουν χώρους για την ταφή των μουσουλμάνων, στη Νορβηγία (Οσλο) το τέμενος δημιουργήθηκε το 1980, στην Πολωνία (Γκντανσκ) το 1989, στη Ρωσία (Μόσχα) το 1912, στη Σκωτία (Γλασκώβη) το 1983, στην Πορτογαλία (Λισαβόνα) το 1988, στη Μάλτα το 1978, στην Ιρλανδία (Δουβλίνο) το 1978, ενώ στην Αγγλία υπάρχει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό νεκροταφείο της Ευρώπης αλλά και πολλά τζαμιά».[3]

Σε όλες τις κινήσεις καλής θέλησης που κάνει η Τουρκία, η απάντηση των ελληνικών κυβερνήσεων είναι είτε αμηχανία είτε αδιαλλαξία. Αποκορύφωμα η επίσκεψη Παπανδρέου στο Ισραήλ, παρά τη διεθνή κατακραυγή, και η ανταπόδοση με την επίσκεψη του χασάπη Νετανιάχου στην Ελλάδα.
Read more...

Αποκλειστικές εικόνες από την νέα εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου!

Aπίστευτη έμπνευση από τον Panic ...
Τατιανιάδα vol.1
που σημαίνει ότι πρόκειται να ακολουθήσουν κι άλλα..
Αναμένουμε!

Read more...

Τσακώσαμε τη JEFFREY GAGA και τη NETANYAHOU AHU-AHU, στα κάθετα και οριζόντια στενά της Συγγρού!

Αιφνιδίασε η ξεμυαλισμένη λαίδη Τζέφρι ΓΚΑ-ΓΚΑ κι αφίχθηκε κι αυτή, κι η προκομμένη η ομοφυλόφιλή της και φιλενάδα της, ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΑΧΟΥ-ΑΧΟΥ με αλλόφερνες πτήσεις της εντζίαν και παρακάμπτοντας κάθε Ακρόπολη και κάθε πολεμικό μουσείο που βολευόταν η Τζούλια μας και τη καταβρήκανε συναμετάξυ τους στα παράπλευρα σοκάκια της Συγγρού. Κι ο λαιμός της, μέσα στη λίγδα και τα σημάδια των καιρών.
Κι ήσαν κι οι δυο τους μέσα στη μεταμφίεση, τη παραλλαγή και στη απόκρυψη!!!!! Αγνώριστες, σαν Μάτα Χάρες μεγάλων δυνάμεων!!!!!
Οι πληροφορίες μας μας ψιθυρίζουν, ότι κατά τη περίπλοκη συνεύρεσή τους, οι δυο ξανθιές κι αλλοπαρμένες, μας έφτιαξαν κι άλλο εβραϊκό μνημόσυνο με χρηματοδότηση ΔΝΤ και ΕΕ και ΕΚΤ.
Κάτι ψιλιάστηκε ο Ψινάκης, η Τζούλια κι η Σειρήνα ΕΠΕ κι έλιωσαν σόλες, να τις βρουν και να γράψουν το τρίτο ΝΤΙΒΙΝΤΙ και να φτιαχτούν όλες μαζί σε τρίο, αλλά του κάκου.
Η όλη μυστικότης, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένας ακόμα θρίαμβος της ΜΟΣΑΝΤ αλλά και δικός μας.
avragioz


Read more...

Έξω ο σφαγέας Νετανιάχου από την Ελλάδα

Αθήνα, 13/8/2010

Η επίσημη επίσκεψη του εγκληματία πρωθυπουργού του Ισραήλ Νετανιάχου στην Ελλάδα την ερχόμενη Δευτέρα 16/8, αποτελεί πρόκληση πρώτου μεγέθους για το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Πριν ακόμα προλάβει να στεγνώσει το αίμα των ακτιβιστών του «Στόλου της Ελευθερίας» που δολοφονήθηκαν από το ισραηλινό στρατό κατοχής, η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωράει στην αναβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ. Σε μια στιγμή που το Ισραήλ βρίσκεται πιο έκθετο από ποτέ στη διεθνή σκηνή, η Ελλάδα γίνεται η εξαίρεση: η ανταλλαγή επίσημων επισκέψεων των δύο πρωθυπουργών μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική χειρονομία στήριξης στο σιωνιστικό ισραηλινό κράτος.

Στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση δίνει το πράσινο φως στο Ισραήλ να συνεχίσει τις καθημερινές δολοφονίες Παλαιστινίων, τον απάνθρωπο στραγγαλισμό της Γάζας, τον εποικισμό της Δυτικής Όχθης και της Ιερουσαλήμ, τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις χιλιάδων Παλαιστινίων, την κατοχή εδαφών της Συρίας και του Λιβάνου. Και ταυτόχρονα, με την αναβαθμισμένη ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική συνεργασία και το νέο δόγμα στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ, η κυβέρνηση βάζει για πρώτη φορά την Ελλάδα στο κάδρο του διαρκούς πολέμου της Μέσης Ανατολής, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

Καλούμε όλες τις συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όλο τον ελληνικό λαό, να αντισταθούν στηρίζοντας έμπρακτα τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.

Έξω ο σφαγέας Νετανιάχου

Να διακοπούν οι σχέσεις με το Ισραηλινό Απαρτχάιντ

Να αρθεί ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας

Αλληλεγγύη στην αντίσταση του Παλαιστινιακού Λαού

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 16/8, 6.30 μ.μ.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (έναντι Βουλής)

Πρωτοβουλία Συλλογικοτήτων ενάντια στην επίσκεψη Νετανιάχου
http://digitalship.shiptogaza.gr/


Read more...

Επανέρχεται η ελεγχόμενη πτώχευση

Το σκίτσο του Τολιάδη έχει δημοσιευθεί στο Διαδίχτυ

Το δημοσίευμα της ιστοσελίδας Capital.gr είναι κάτι παραπάνω από σαφές:

«Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg, αν και η ανάκαμψη του ευρώ από το 1,1877 της 7ης Ιουνίου οδηγήθηκε από την δημιουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης των 750 δισ. ευρώ και την ενίσχυση της γερμανικής οικονομίας, οι απαισιόδοξοι όπως ο Jim Rogers εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα κέρδη αυτά δεν θα διαρκέσουν.

Υποστηρίζουν ότι η Ευρωζώνη θα διασπαστεί καθώς τα μέτρα λιτότητας που υιοθετήθηκαν από τις Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και άλλα κράτη θα πλήξουν την ανάπτυξη και θα διευρύνουν την "κόντρα" με τα ισχυρότερα κράτη μέλη.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της FX Concepts, John Taylor, εκτιμά ακόμη πως η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα ακολουθήσει και η Ισπανία. "Καθώς ο καιρός περνά, πρόκειται να δούμε τους ελληνικούς και ισπανικούς αριθμούς να γίνονται χειρότεροι από ό,τι περιμέναμε"».

Σύμφωνα με ένα άλλο χθεσινό δημοσίευμα, της Sofokleousin.gr, «νεο κύκλο εντάσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων στους κόλπους της Ε.Ε. ανοίγει η επαναφορά του ζητήματος της ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών της Ευρωζώνης».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, το πανηγύρι άρχισε ύστερα από δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, το οποίο μιλά για γαλλική στήριξη στα γερμανικά σχέδια, εξέλιξη η οποία ενοχλεί και θορυβεί τις χώρες του Νότου. Ποια είναι τα «γερμανικά σχέδια»; Όπως πολλές φορές έχω γράψει – και γενικώς είναι δημοσιευμένο – το γερμανικό αίτημα αφορά τη δυνατότητα ελεγχόμενης πτώχευσης μιας χώρας της Ευρωζώνης και της εξόδου της από το κοινό νόμισμα.

Πού «κολλούσαν» μέχρι τώρα αυτά τα σχέδια;
anemogastri

Στο γεγονός ότι οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες είναι οι πλέον εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Τι φαίνεται να συνέβαλε στη «συμφωνία» Γάλλων και Γερμανών για τη δυνατότητα ελεγχόμενης πτώχευσης εντός του ευρώ; Δείτε πώς συνεχίζεται το δημοσίευμα της Sofokleousin.gr:

«Το περιοδικό (σ.σ.: Spiegel) ανέφερε πως η γαλλική κυβέρνηση αντιτίθεται ακόμη σε οποιονδήποτε υπαινιγμό για μια νέα επιτροπή καθοδήγησης χωρών που βρίσκονται σε αυτή τη διαδικασία, εάν "καταπατά" τον παραδοσιακό ρόλο του Παρισιού, το οποίο στο παρελθόν έχει επιβλέψει τις σχέσεις μεταξύ των χρεοκοπημένων χωρών και των πιστωτών τους. Το δημοσίευμα δεν επισημαίνει εάν συγκεκριμένα η υπουργός Οικονομικών Christine Lagarde έχει υποστηρίξει την ιδέα».

Μέχρι τώρα ήταν ποικιλοτρόπως γνωστό ότι η Γερμανία είχε αφήσει στην άκρη τη Γαλλία στο επίπεδο της λήψης σοβαρών αποφάσεων για το μέλλον της Ευρωζώνης ήδη από τον Μάρτιο. Εξ άλλου η Γαλλία είναι μια από τις χώρες που κινδυνεύουν από μια κρίση χρέους – μαζί με όλες τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και την Ιρλανδία.

Από την άλλη η Γερμανία συνεχίζει, ακόμη και την ώρα της κρίσης, να σωρεύει πλούτο μέσω του ευρώ, παρά την κρίση που ταλανίζει όχι μόνο τον πλανήτη, αλλά και, κυρίως, την Ευρώπη και τους αδύναμους κρίκους της. Διαβάζουμε σε άλλο δημοσίευμα της Sofokleousin.gr:

«Συνεχίζει τη συσσώρευση πλούτου και ρευστότητας η Γερμανία, μεσούσης της κρίσης, καθώς οι εξαγωγές ενισχύθηκαν με ρυθμό διπλάσιο των εισαγωγών, σε μηνιαία βάση τον Ιούνιο.

● Το εμπορικό πλεόνασμα της χώρας εκτινάχθηκε στα 12,3 δισ. ευρώ.

● Οι εξαγωγές έτρεξαν με 3,8% τον Ιούνιο, συγκριτικά με τον προηγούμενο μήνα, ενώ οι εισαγωγές ενισχύθηκαν κατά 1,9% σε μηνιαία βάση.

● Το πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ενισχύθηκε στα 12,9 δισ. ευρώ».


Με απλά λόγια οι Γερμανοί αποφάσισαν εδώ και καιρό ότι πρέπει να απαλλαγούν από τους «προβληματικούς» του ευρώ, αφού ούτως ή άλλως αυτοί έχουν ήδη απομυζηθεί στο έπακρο τροφοδοτώντας τα απίστευτα εμπορικά πλεονάσματα της ηγέτιδας της Ευρωζώνης. Αν δεν το καταφέρουν, θα φύγουν οι ίδιοι οι Γερμανοί από το κοινό νόμισμα, αφού πλέον κινδυνεύουν να αρχίσουν να εισπράττουν απώλειες, αλλά και να γίνουν οι ίδιοι θύμα της επίθεσης στο ευρώ, για την οποία το μόνο άγνωστο είναι αν θα εκδηλωθεί πριν ή μετά την ελληνική πτώχευση – ελεγχόμενη ή όχι.

Άλλωστε η Ισπανία και η Ιταλία, δύο ακόμη χώρες του Νότου της Ευρώπης, ήδη, μαζί με την Πορτογαλία, αποτελούν τους «αδύναμους κρίκους» της Ευρωζώνης σε ό,τι αφορά την «κρίση χρέους» που μαστίζει τη «γηραιά ήπειρο», άρα οι κίνδυνοι για τη γερμανική ηγεμονία πολλαπλασιάζονται.

Αργά αλλά σταθερά λοιπόν η Γερμανία δρομολογεί τη «διευθέτηση» των υποθέσεων των προβληματικών χωρών ελπίζοντας ότι έτσι θα σωθεί η ίδια από τις ορέξεις των διεθνών «επενδυτών» και του ΔΝΤ.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, τα πράγματα είναι απλά:

● Εμπόριο, τουρισμός, δημόσια έσοδα, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και οικοδομή καταρρέουν.

● Έμμεσοι φόροι, ύφεση, ανεργία, έλλειψη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, πληθωρισμός, έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, δημόσιο χρέος (αναμένεται να φτάσει το 150% του ΑΕΠ με την ενσωμάτωση των οφειλών του δημοσίου σε υγεία, ασφάλιση, τοπική αυτοδιοίκηση) εκτινάσσονται σε δυσθεώρητο ύψος.

● Ο προϋπολογισμός έχει ήδη αποδειχθεί φούσκα.

● Οι τράπεζες συνεχίζουν να απορροφούν τεράστια ποσά ώστε, όπως ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου ομολογεί, να είναι σε θέση να στηρίξουν την προ πολλού καταρρεύσασα ρευστότητα στην αγορά. Ματαίως όμως!

● Είναι έτοιμη η επιβολή ενός δεύτερου «σταθεροποιητικού» προγράμματος από το ΔΝΤ με ένα νέο και επαχθέστερο Μνημόνιο, το οποίο θα στοχεύσει στην περαιτέρω μισθολογική μείωση στο Δημόσιο, αλλά και στην επιβολή νέων φόρων.

Με αυτά και πολλά άλλα στοιχεία, καταρρέει πλήρως η βλακώδης (αλλά εσκεμμένα προβαλλόμενη από τα ΜΜΕ και... αριστερούς οικονομολόγους) αντίληψη του Παπακωνσταντίνου ότι η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μπορεί να φέρει αναστροφή της προγραμματισμένης από καιρό ελληνικής πτώχευσης.

Δυστυχώς όλα δείχνουν ότι οι εξελίξεις επιταχύνονται...

Read more...

Και το αέριο στο παζλ της Μέσης Ανατολής

Το διεκδικούμενο κοίτασμα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Φαίνεται πως σε λίγο καιρό η Μεσόγειος θα γεμίσει εξέδρες εξόρυξης φυσικού αερίου. Στα διεθνή αποθέματα φυσικού αερίου, που αγγίζουν τα 180 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, προστέθηκαν, μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων στη Μεσόγειο, μερικά ακόμα τρισεκατομμύρια... Ετσι ο πυθμένας της Μεσογείου ανέβασε τον πήχη της έντασης και πρόσθεσε νέες αιτίες για την παράταση της διαχρονικής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.

Οι απόψεις γύρω από το τι είναι «αποθεματικό» διίστανται. Το αμερικανικό περιοδικό «Oil & Gas Journal» το ορίζει ως την ποσότητα που μπορεί να εξορυχθεί, βάσει των σημερινών τιμών και της διαθέσιμης τεχνολογίας. Το γαλλικό Cedigas, αντίθετα, λέει ότι είναι η ποσότητα που επιβεβαιωμένα μπορεί να παραχθεί υπό τους υφιστάμενους οικονομικούς και τεχνικούς όρους.

Κανένας όμως δεν παρέχει αξιόπιστο ορισμό. Οπότε τα κράτη υπερεκτιμούν το αποθεματικό τους, προσδοκώντας γεωπολιτικά και οικονομικά ωφέλη, όπως να δανείζονται με εγγύηση το ανακοινώσιμο αποθεματικό. Και οι εταιρείες εξόρυξης επίσης τείνουν να υπερεκτιμούν το αποθεματικό, προκειμένου να ενισχυθούν η διεθνής εικόνα τους και η χρηματιστηριακή τους αξία.

Στα διεθνή αποθεματικά προστέθηκαν φέτος 238 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν σε δύο περιοχές της Μεσογείου.

Την πρώτη, την πλουσιότερη, τη βάφτισαν οι Ισραηλινοί Tamar και τη δεύτερη Dalit. Η πρώτη βρίσκεται περίπου 50 μίλια δυτικά της Χάιφας στα διεθνή ύδατα, σε βάθος 5.500 μέτρων. Η παραγωγή αναμένεται να αρχίσει το 2012, σύμφωνα με δήλωση του Charles Davidson, προέδρου της αμερικανικής εταιρείας Noble Energy, που ανακάλυψε τα δύο κοιτάσματα. Το ισραηλινό υπουργείο Εθνικής Υποδομής ανακοίνωσε πρόσφατα πως η παραγωγή ξεκινάει το 2014. Η Noble Energy κατέχει το 36% των μετοχών της κοινοπραξίας εκμετάλλευσης των δύο κοιτασμάτων. Το υπόλοιπο κατέχουν ισραηλινές εταιρείες.

Μόλις δημοσιοποιήθηκε με τυμπανοκρουσίες η είδηση της ανακάλυψης των αποθεμάτων, οι μετοχές των ισραηλινών εταιρειών της κοινοπραξίας ανέβηκαν κατά 3% στο χρηματιστήριο του Τελ Αβίβ. Η Noble, για να ισχυροποιήσει τη διεθνή θέση της ανακοίνωσε αμέσως ότι θα προχωρήσει φέτος σε επενδύσεις ύψους 2,8 δισ. δολαρίων. Το κοίτασμα Tamar εκτιμούν οι ειδικοί ότι θα καλύψει τις ανάγκες του Ισραήλ για φυσικό αέριο τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ενώ μικρό μέρος θα εξαχθεί. Οι τυμπανοκρουσίες των Ισραηλινών, οι υπερβολές και οι υπερεκτιμήσεις της Noble Energy ξύπνησαν στον Λίβανο παλιά «βεντέτα». Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, ο Λίβανος αναμένεται να εγείρει αξιώσεις στο κοίτασμα Tamar, γιατί πιστεύει πως εκτείνεται και στα δικά του χωρικά ύδατα.

Η «βεντέτα» έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του '40 - αρχές του '50. Μια αμερικανική εταιρεία, η Trans-Arabian Pipeline, είχε συμφωνήσει με το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας να κατασκευάσει αγωγό 1.100 μιλίων. Τον πρωτοσχεδίασε για να μεταφέρει πετρέλαιο από την Αμπκάικ της Σ. Αραβίας στο παλαιστινιακό λιμάνι της Χάιφας, για να αντικαταστήσει τον επισφαλή, τότε, βρετανικό αγωγό Κιρκούκ-Χάιφα, που από το 1935 μετέφερε ετησίως το 25% του ιρακινού πετρελαίου από την ιρακινή πόλη Κιρκούκ στη Χάιφα. Το Ιράκ, όπως αναμενόταν, έκλεισε τον αγωγό το 1948, όταν οι Ισραηλινοί κατέλαβαν εδάφη που το βρετανικό Σχέδιο Διαμελισμού της Παλαιστίνης τα προόριζε για τους Αραβες. Πάνω από τα εδάφη αυτά θα περνούσε μέρος του ιρακινού αγωγού.

Η επιμονή των ΗΠΑ να ιδρύσουν «εβραϊκό κράτος» στην Παλαιστίνη και όχι στη Γερμανία, όπως ζητούσε ο Σαουδάραβας βασιλιάς Αμπντ Αλ-Αζίζ, τον ανάγκασε το 1946 να ζητήσει από την εταιρεία Tapline να αλλάξει το αρχικό σχέδιο Αμπκάικ-Χάιφα. Στην εκμετάλλευση του μεγαλύτερου εκείνη την εποχή αγωγού μετείχαν οι εταιρείες Esso, η Chevron, η Texaco, καθώς και η Mobil, και θα μετέφερε το 30% του σαουδαραβικού πετρελαίου στις ραγδαία αναπτυσσόμενες βιομηχανικά οικονομίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Θα ξεκινούσε από τη μεγαλύτερη πετρελαιοπηγή Αμπκάικ και θα περνούσε από τα εδάφη της Ιορδανίας και της Συρίας - συγκεκριμένα από τα Υψίπεδα του Γκολάν- πριν καταλήξει στον τερματικό σταθμό, ο οποίος κατασκευαζόταν ταυτόχρονα στη Σιδώνα του Λιβάνου.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι όταν το συριακό κοινοβούλιο αρνούνταν να παραχωρήσει το δικαίωμα διέλευσης χωρίς ικανοποιητικά ανταλλάγματα από τις πετρελαϊκές εταιρείες, η CIA κινητοποιήθηκε. Το 1949 ανέτρεψε με πραξικόπημα το πολιτικό σύστημα για να διασφαλιστεί το πέρασμα από τα Υψίπεδα του Γκολάν!

Ο αγωγός Tapline άρχισε να λειτουργεί στα τέλη του 1950, όταν τα πρώτα 4 τάνκερ γέμισαν τις δεξαμενές τους με 723.334 βαρέλια σαουδαραβικού αργού πετρελαίου από τον τερματικό σταθμό της Σιδώνας. Αν λειτουργούσε ακόμα ο αγωγός, ο κόσμος σήμερα θα αγόραζε φτηνότερο πετρέλαιο. Γιατί τα τάνκερ δεν θα χρειαζόταν να διεσχίζουν ούτε τον Αραβικό Κόλπο ούτε την Ερυθρά Θάλασσα, αλλά μόνο τη Μεσόγειο, άρα με χαμηλότερο κόστος. Το σχέδιο ναύγησε το 1967, όταν το Ισραήλ κατέλαβε όλη την Παλαιστίνη και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Αντιδρώντας στην κατοχή αραβικών εδαφών, η Σαουδική Αραβία έκλεισε τις στρόφιγγες του αγωγού, θέτοντας ως όρο για την επαναλειτουργία του την αποχώρηση του Ισραήλ. Οι πόλεμοι του Ισραήλ, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, πολλές φορές έπληξαν τα οικονομικά συμφέροντα του δυτικού κόσμου. Το λάθος που διέπραξε με την κατάληψη του Γκολάν ανάγκασε πολλά δυτικά κράτη να ψηφίσουν την απόφαση 242 του Σ.Α. του ΟΗΕ, που απαιτούσε από το Ισραήλ να αποχωρήσει από τα αραβικά εδάφη τα οποία κατέλαβε. Η απόφαση όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Ετσι ναύαγησε ένα ακόμα μέγαλο οικονομικό στρατηγικό σχέδιο που θα εξασφάλιζε στον δυτικό κόσμο φτηνό πετρέλαιο και στον Λίβανο οικονομική ανάπτυξη.

Στα χωρικά ύδατα της αποκλεισμένης από το Ισραήλ Λωρίδα της Γάζας, 19 ν.μ. από την ακτή, βρίσκεται ένα αναξιοποίητο κοίτασμα φυσικού αερίου. Η βρετανική εταιρεία British Gas (BG), που το ανακάλυψε το 2000, εκτιμά ότι περιέχει έως και 1,3 τρισ. κ.μ. φυσικού αερίου. Η συμφωνία BG και CCC -έχει την έδρα της στην Αθήνα- προέβλεπε την κατασκευή αγωγού και εργοστασίου επεξεργασίας φυσικού αερίου στη Γάζα.

Οι «Συμφωνίες του Οσλο», που υπεγράφησαν το 1993, παραχώρησαν στους Παλαιστινίους 20 ναυτικά μίλια. Δικαίωμα που το Ισραήλ σεβάστηκε μέχρι το 2000. Εκείνη τη χρονιά, μήνες δηλαδή μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος φυσικού αερίου της Γάζας, ισραηλινά πολεμικά σκάφη άρχισαν να επιτίθενται εναντίον των σκαφών των Παλαιστινίων ψαράδων, που επιχειρούσαν να ψαρεύουν στα 6 ν.μ. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον 15 ψαράδες έχουν σκοτωθεί και πάνω από 200 έχουν τραυματιστεί. Σήμερα τα πολεμικά επιτίθενται στους ψαράδες πριν ανοιχτούν στα 3 ναυτικά μίλια. Ο ναυτικός αποκλεισμός στερεί από τους Παλαιστινίους την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Γάζας. *
enet.gr
Read more...

Χούντα η "Αδιάφθορος"

Στις μέρες μας, όλο και πιο συχνά ακούγονται σε παρέες αηδίες όπως "τουλάχιστον οι χουντικοί δεν κλέβανε", "ο Παπαδόπουλος δεν έκανε περιουσία" κλπ. Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο: από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω αυτήν την επωδό, ότι δηλαδή οι συνταγματάρχες ήταν περίπου αδιάφθοροι, εφήρμοζαν και στον ιδιωτικό τους βίο σιδηρά στρατιωτική πειθαρχία και ζούσαν περίπου ασκητικά. Βεβαίως, μέσα σ'αυτό το κλίμα (που τεχνηέντως καλλιεργείται) πυκνώνουν και οι φωνές από "έγκριτους" (λέγε με Τάσο Τέλλογλου) δημοσιογράφους που ζητούν κατάργηση, μερική ή ολική (ή, έστω, διασταλτική ερμηνεία) του Συντάγματος και κυβέρνηση με υπερεξουσίες.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κατ'αρχάς, τότε δεν υπήρχε καν Τύπος που να βγάλει στη φόρα σκάνδαλα. Ποιος τόλμαγε να τα βάλει με τους λογοκριτές του ταγματαλήτη Παπαδόπουλου; Και μη νομίζετε ότι οι εκδότες (και κυρίως οι μεγαλοεκδότες) σκανδαλίζονταν από τα πίτσι-πίτσι των "αδιάφθορων" συνταγματαρχών με τους διάφορους μεγιστάνες. Υπάρχει ένας μύθος που αφορά αυτήν ακριβώς την "εντιμότητα" των πρωταιτίων της χούντας. Αν θέλετε, στην καλλιέργεια αυτού του μύθου συνετέλεσε και η μιζέρια στην οποία περιήλθαν οι πραξικοπηματίες όταν χάσανε πια την εξουσία: χάσανε τα οφφίτσια, χάσανε όσα παράνομα καρπώθηκαν (π.χ. εκείνη την αυθαίρετη βιλάρα που έχτισε μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας ο Παπαδόπουλος) κι όσοι δεν μπήκαν φυλακή απέμειναν να περιφέρονται μίζεροι και ξεπεσμένοι (όπως έγινε με το Γιάννη Λιαπή, βασιλικό επίτροπο στη δίκη του Παναγούλη).

Χτίστηκε ένας μύθος χάρη και στη δρακόντεια λογοκρισία που υφίστατο τότε ο Τύπος (λογοκρισία που επανέφερε, με άλλα όμως μέσα, με τον τυποκτόνο του νόμο ο Ευάγγελος Βενιζέλος). Ήταν απολύτως αδιανόητο για μια εφημερίδα (για ραδιόφωνο και τηλεόραση δεν το συζητάμε καν - ο ρόλος τους ήταν αυστηρά προπαγανδιστικός) ακόμη και να υπαινιχθεί ότι υπάρχει υποψία κρατικού σκανδάλου.

Ήρθε λοιπόν - ευτυχώς - ο κατασυκοφαντημένος από τους "πατριώτες" - "Ιός" της "Ελευθεροτυπίας" με άρθρο του της 25ης Ιουλίου 2010 με τίτλο "Εφτά χρόνια αρπαχτή" να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να μας βγάλει από το λήθαργο της συλλογικής αμνησίας και της αμνηστίας που έχουμε χαρίσει όλοι (λαός, Τύπος, πολιτικοί) στον Εθνικό μας Γυψαδόρο και τη συμμορία του.
les-malakies

Η κρατούσα μυθολογία λέει ότι οι χουντικοί δεν κλέψανε. Δε βολέψανε. Δεν κάνανε ρουσφέτια. Όμως στην πραγματικότητα, επί επτά χρόνια γινόταν ένα μεγάλο φαγοπότι! Μεταφέρω λοιπόν εδώ τα στοιχεία που παραθέτει ο "Ιός", γιατί είναι πράγματι συγκλονιστικά και κατεδαφίζουν κάθε ισχυρισμό περί "εντιμότητας" των χουντικών.

Έγραφε ο Γιάννης Καψής στον "Ταχυδρόμο", στις 24/5/1974, αναφορικά με το παπαδοπουλικό "σκάνδαλο των κρεάτων" που δημοσιοποίησε ο Ιωαννίδης, σφετεριστής του Παπαδόπουλου:

«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας».

Τι θέλει άραγε να πει το ποιητή;

Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος κυριολεκτικά οργίασε ξεσκεπάζοντας σωρεία σκανδάλων της "Εθνοσωτηρίου". Ξεχάστηκαν όμως, επειδή θεωρήθηκαν ασήμαντα μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα των πραξικοπηματιών. Αυτό όμως τελικά συνέτεινε στη δημιουργία αυτής της ψευδούς εικόνας που έχουν σήμερα οι πολίτες: "ναι, ΟΚ, ήταν φασίστες, αλλά δεν κλέψανε". Ας πιάσουμε τις αποκαλύψεις του "Ιού" μία-μία...

Εισοδήματα των πραξικοπηματιών και ασυλία

Δίνοντας το... καλό παράδειγμα στους επιγόνους τους, οι "εθνοσωτήρες" έσπευσαν να αυξήσουν τις απολαβές τους: όχι μόνο σε σχέση με τη μισθοδοσία που έπαιρναν ως στρατιωτικοί, αλλά ακόμη και σε σχέση με το τι παίρνανε οι ως τότε βουλευτές. Συγκεκριμένα, με τον Α.Ν. 5 του 1967, σχεδόν διπλασίασαν το μισθό του πρωθυπουργού: από 23.600 δραχμές τον πήγαν στις 45.000. Μη νομίζετε ότι και οι υπουργοί και οι υφυπουργοί έμειναν παραπονεμένοι: από τις 22.400 δραχμές πήγαν οι μισθοί τους στις 35.000 (τότε, ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα ήταν λιγότερο από 4.000 δραχμές), ενώ για πρώτη φορά θεσπίστηκαν και ημερήσια "εκτός έδρας" των 1000 και 850 δραχμών αντίστοιχα (Πηγή: "Πολιτικά Θέματα", 5/10/1973).

Επίσης, με τρόπο εντελώς καταχρηστικό "αποκατέστησαν" στεγαστικά "αξιωματικούς διαδραματίσαντας εξέχοντα ρόλον" στο πραξικόπημα (Πηγή: "Πολιτικά Θέματα", 8/2/1975).

Έχουμε καταφερθεί πολλάκις κατά του κατάπτυστου νόμου του Ευάγγελου Βενιζέλου που εξασφαλίζει την ασυδοσία των πολιτικών. Οι ρυθμίσεις όμως της χούντας κάνουν ακόμη κι αυτόν τον άθλιο νόμο να μοιάζει αθώος: το Ν.Δ. 802 της 30/12/1970 περιείχε "μεταβατική διάταξη" (§48) που όριζε ότι δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνον με απόφαση των συναδέλφων του (άρα, σ'αυτό το θέμα δεν διαφέρουν καθόλου από τους αιρετούς βουλευτές και υπουργούς που τους διαδέχθηκαν και συνεπώς χάνουν το ηθικό έρεισμα που είχαν για να παριστάνουν τους αδιάφθορους). Το τελειωτικό χτύπημα όμως είναι τό ότι ΟΛΑ τα "εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως" της μελλοντικής Βουλής εθεωρούντο ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ παραγεγραμμένα!

Να χαρώ εγώ "αδιάφθορους"... Ερωτώ τώρα εγώ ο "κολλημένος αριστερός": αν ΔΕΝ είχαν κατά νου να "κάνουν γιούργια στον ταμπλά με τα κουλούρια" (ή να "βάλουν χέρι στο βαζάκι με το μέλι", διαλέξτε όποια έκφραση θέλετε), γιατί φρόντισαν να εξασφαλίσουν τέτοια σκανδαλώδη ασυλία-ασυδοσία-ατιμωρησία στους εαυτούς τους;

Βέβαια, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο: η μελλοντική Βουλή θα έπρεπε να είναι ελεγχόμενη από αυτούς (όπως είναι, π.χ., η Τουρκική, η οποία ελέγχεται πλήρως από το Στρατό). Δεν τους βγήκε όμως ο βουλευτικός καφές α λα Τούρκα, γιατί η Εξέγερση του Πολυτεχνείου τους χάλασε τα σχέδια κι οδήγησε στον θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης από την "Εθνοσωτήριο".

Φρέσκα, ολόφρεσκα κρέατα (σε προχωρημένη σήψη)

Όπως φαντάζεστε, σ'αυτήν την ενότητα καταπιανόμαστε με το σκάνδαλο των κρεάτων του παπαδοπουλικού υφυπουργού Εμπορίου Μιχάλη Μπαλόπουλου και του σύγχρονού του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εμπορίου (και διορισμένου προέδρου της ΑΔΕΔΥ) Ζαφειρίου Παπαμιχαλόπουλου. Πρόκειται και για το μοναδικό σκάνδαλο που εκδικάστηκε επί χούντας, στα πλαίσια μιας προπαγανδιστικής απόπειρας του Ιωαννίδη να νομιμοποιηθεί και να δείξει διαφορετικό προφίλ από τον ανατραπέντα Παπαδόπουλο.

Το κατηγορητήριο ήταν ιδιαίτερα πλούσιο. Η κυριότερη όμως κατηγορία αφορούσε την "δωροληψία κατά συρροήν" από μεγαλεμπόρους που επεδίωκαν να εξασφαλίσουν μονοπωλιακή θέση στην αδειοδότηση εισαγωγής κρεάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψουν παράνομες ανατιμήσεις ("καπέλα") που, βεβαίως, βάρυναν τον καταναλωτή. Το σκάνδαλο αυτό έγινε κυρίως γνωστό για τα σάπια αργεντίνικα κρέατα που "μαύριζαν" και "δεν τα ήθελε ο κόσμος". Επειδή ακριβώς ήταν σάπια σαν τις "αδιάφθορες" και "πατριωτικές" σαπιοκοιλιές που κυβερνούσαν τότε τον τόπο και "δεν τα ήθελε ο κόσμος", φρόντισαν οι "κύριοι" Μπαλόπουλος και Παπαμιχαλόπουλος να απαγορεύσουν την πώληση ντόπιων κρεάτων, ώστε το καταναλωτικό κοινό να μην έχει άλλη επιλογή. Μάλιστα, ο... "εντιμότατος" Στυλιανός Παττακός ανακατεύτηκε ενεργά στο σκάνδαλο, με τη διαταγή που εξέδωσε στις 21/9/1972 "όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν" τα σάπια αυτά κρέατα.

Ο Μπαλόπουλος έφαγε τριάμιση χρόνια φυλακή, ποινή που μειώθηκε σε 14 μήνες το 1976. Τη γλίτωσε όμως για την πρακτική που τον έκανε διάσημο: μιλάμε για το "μπαλόσημο" που φέρεται να εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ. Το "μπαλόσημο" ήταν αυτό που τον έκανε γνωστό και ως "κύριο 10%".

Αξιοσημείωτα είναι όσα έγραφε στο ημερολόγιό του ο διπλωμάτης Γεώργιος Χέλμης, γαμπρός του Μαρκεζίνη. Στις 21/1/1974 σημειώνει "Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)" και συμπληρώνει στις 5/2/1974 "Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος "ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κ.α.)" (Πηγή: "Ταραγμένη Διετία", Αθήνα 2006, σελ. 123, 129 και 161).

Τα εθνοσωτήρια ρουσφέτια

Δεν ήταν όμως μόνο τα κρέατα που βρωμοκοπάγανε επί χούντας. Όπως δείχνουν τα γεγονότα, ο νεποτισμός, το ρουσφέτι και ο χρηματισμός ήταν στην ημερήσια διάταξη - μη σας πουλάνε παραμύθια ότι οι χουντικοί ήταν "αδιάφθοροι"! Τη χουντοφυλλάδα "Ελεύθερος Κόσμος" τη γνωρίζετε, έτσι; Μόλις επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης της και βασικός πορτ-παρόλ της χούντας, Σάββας Κωνσταντόπουλος, εξομολογήθηκε γραπτώς στον Καραμανλή τα εξής: "Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)" (Πηγή: "Αρχείο Καραμανλή", τόμος 7ος, σελ. 50). Για να φτάνει ακόμα κι ο μέγας προπαγανδιστής τους να τους καταγγέλλει για νεποτισμό και ρουσφέτια, κάτι συμβαίνει - δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά!

Οι εξομολογήσεις (εν έτει 1973) του Κωνσταντόπουλου στον Καραμανλή έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τι νομίζατε, ότι μόνον οι σημερινοί βο(υ)λευτές και υπουργοί έχουν το προνόμιο; Συνεχίζει ο Κωνσταντόπουλος λοιπόν... Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, επισημαίνει ότι "είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε" (Πηγή: ο.π., σελ. 203-205).

Την ίδια λεπτή και φινετσάτη αύρα της μπόχας απολαμβάνουμε και από τις επιστολές του Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή. Σε επιστολή του της 14/10/1968 αναφέρονται "κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)", ενώ στις 28/10/1972 αναφέρει ανησυχία του Παπαδόπουλου για "τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως". Αργά τον έπιασε ο πόνος τον ταγματαλήτη...

Τα ίδια και στη συνομιλία του πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (που διετέλεσε υπουργός Ασφαλείας επί Μεταξά). Στο βιβλίο του "…71 …74: Σημειώσεις Ενός Πανεπιστημιακού", σελ. 116-117, αφηγείται "Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται".

Διαφθορά, προκλητική ασυλία-ασυδοσία κυβερνώντων, νεποτισμός, ημέτεροι, δωροδοκίες και ρεμούλες επί "Εθνοσωτηρίου"... Και βέβαια, τι σόι απόλυτη εξουσία θα ήταν αυτή αν δε βόλευε τα "δικά της παιδιά"; Ιδού:

* Ο... αρχηγάρας της "Επαναστάσεως", ο "εθνοσωτήρας" μας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος φρόντισε να βολέψει τ'αδέρφια του. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος έγινε στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Ο έτερος αδελφός, ο Χαράλαμπος, πήρε σβάρνα εν ριπή οφθαλμού την υπαλληλική ιεραρχία κι έγινε Γ.Γ. Δημοσίας Τάξεως. Γι'αυτόν μάλιστα γράφει ο βαθμοφόρος υφιστάμενός του Αλέξανδρος Δρεμπέλας στα απομνημονεύματά του με τίτλο "Ο Θρήνος Του Χωροφύλακα", σελ. 118, τα εξής: "μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο".
* Ο κουνιάδος του Μακαρέζου, Αλέξανδρος Ματθαίου (το όνομά του αναφέρθηκε και πιο πάνω ως αναμεμειγμένο σε διάφορες λοβιτούρες), διορίστηκε - από τον Μακαρέζο φυσικά - υπουργός Γεωργίας και κατόπιν Βορείου Ελλάδος.
* Ο Λαδάς βόλεψε τα ξαδέρφια του: τον έναν τον έκανε διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.
* Ο Παττακός ανέθεσε στο γαμπρό του, Ανδρέα Μεϊντάση, διάφορες επικερδέστατες μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων: από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ στην Κλαυθμώνος μέχρι τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, η οποία κόστισε 1.109.000 δρχ.

Και να'ταν μόνο αυτά; Το "αδιάφθορο" καθεστώς που "δεν έφαγε ή έστω δεν έφαγε τόσα πολλά" προχώρησε (μέσω των τραπεζών) σε ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις "ημετέρων". Λίγο μετά τη Μεταπολίτευση, τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν επανειλημμένα με το ζήτημα, αλλά για ευνόητους λόγους τελικά το ζήτηα θάφτηκε και δεν εξετάστηκαν σε βάθος οι σχετικές κατηγορίες. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο "Ταχυδρόμος" δημοσιοποίησε στις 29/8/2974 και στις 12/9/1974 δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που μιλούσαν για δάνεια "άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή" και για τους παράγοντες που παρενέβησαν για τη χορήγησή τους. Το ύψος των χορηγηθέντων δανείων ήταν 1.519.000.000 δραχμές και των "υπό έγκρισιν" ήταν 1.644.000.000 δραχμές.

Ακόμα πιο αποκαλυπτικά είναι όσα είπε εμπιστευτικά στον αυλάρχη του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου ο προσωπικός φίλος του δικτάτορα Χαρίλαος Χατζηγιάννης στις 25/11/1970: "Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας (Παπαδοπούλου), του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο" (Πηγή: Λεωνίδας Παπάγος, "Σημειώσεις 1967-1977", Αθήνα 1999, σελ. 296).

Η χουντογκλαμουριά

Ας δούμε όμως τι έχει να πει για το lifestyle των "Εθνοσωτήρων" μας η Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ, πάλαι ποτέ σύζυγος του χουντικού αρχηγού της ΚΥΠ (το εν λόγω ζεύγος ήδη αναφέρθηκε ότι αποτελούσε πέτρα σκανδάλου για αρκετούς καθεστωτικούς) στην αυτοβιογραφία της με τίτλο "Να Γιατί..." (Αθήνα 2002, εκδόσεις Φερενίκη). Ήταν φωτομοντέλο που το 1973 παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Ρουφογάλη, τότε αρχηγό της ΚΥΠ: "Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει" (σελ. 85-86).

Βεβαίως, στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, τα αιτήματα για ρουσφέτια έπεφταν βροχή, όπως επιβεβαιώνει η ίδια στη σελίδα 89: "έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω".

Κι επειδή όλοι οι χουντάλες μας το παίζουν πατριώτες και βάζουν στο ζύγι το δικό τους πατριωτισμό και των άλλων και όποιον δεν είναι φασίστας τον βγάζουν εθνοπροδότη... Ας δούμε (στην ίδια σελίδα) ένα από τα ρουσφέτια που ικανοποίησε η κυρία Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ: απονομή χάριτος από τον Παπαδόπουλο σε έναν συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην "μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας", που είχε καταδικαστεί "με αποδείξεις" για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας.

Λαμπρά! Να χαρώ εγώ πατριώτη κι εθνοσωτήρα που έδωσε χάρη σε άτομο που έκανε κατασκοπεία προς όφελος χώρας που ανήκε σε (θεωρούμενη τότε) εχθρική συμμαχία επειδή του το ζήτησε μια πρώην μοντέλα... Φαντάζεστε τι θα γινόταν έτσι και, αντί για τη Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ, πήγαινε και του το ζήταγε η Τζούλια Αλεξανδράτου;

Οι αρραβώνες του ζεύγους Ρουφογάλη τιμήθηκαν από επιλεγμένους εξωκυβερνητικούς παράγοντες, όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. Η περιγραφή στη σελίδα 88 είναι εύγλωττη: "την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω". Στο γάμο παρόντες ήταν (σελ. 95) "ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία".

Φωνάζουμε - και δικαίως - για τη διαπλοκή των πασόκων και νουδούληδων υπουργών και βο(υ)λευτών με διάφορους εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανους, τραπεζίτες, ιδιοκτήτες ασφαλιστικών εταιρειών, εμπόρους όπλων κ.ο.κ. Ήδη, από τις αφηγήσεις που προηγήθηκαν, πρέπει να έχετε πάρει μια ιδέα για το τι γινόταν. Αλλά το πράγμα δε σταματάει εκεί. Η Ρουφογάλη-Ρούνικ προχωρά παραπέρα περιγράφοντας ένα ιδιωτικό ταξίδι της με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι (σελ. 87): "Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης".

Νομίζετε όμως ότι αυτές οι επαφές ήταν αποκλειστικά κοινωνικές; Αν αυτό νομίζετε, ήρθε η ώρα να το διαλύσω το συννεφάκι σας. Πάμε στη σελίδα 100, όπου η Ρουφογάλη-Ρούνικ αναφέρει ένα γεύμα του ζεύγους Ρουφογάλη στο σπίτι του με το Λάτση, λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ο αρχηγός της ΚΥΠ και ο Λάτσης "συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει" και, μετά το τέλος της κουβέντας, ο εφοπλιστής προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο για κάτι ιατρικές εξετάσεις.

Τέλος, κάποια λόγια του Ρουφογάλη αποκαλύπτουν πόσο τυχοδιωκτικά διαχειριζόταν τον πλούτο της χώρας η χούντα: "Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος" (σελ. 98).

Τα φιλέτα

Μήπως είχατε την εντύπωση ότι οι αποικιοκρατικές συμβάσεις αποτελούν προνόμιο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Ξανασκεφτείτε το. Ας δούμε λίγο τα "φιλέτα" ένα-ένα:

* Η πρώτη σκανδαλώδης σύμβαση υπογράφηκε με την αμερικανική Litton (15/5/1967) για "παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον" (ΦΕΚ 1972/Α/88). Ήταν μια σύμβαση που είχε προταθεί αρχικά από την κυβέρνηση των αποστατών το 1966 και κυρίως από τον Μητσοτάκη, αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την υπερψηφίσει. Σύμφωνα με αυτήν τη σύμβαση, η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε "βοηθώντας" το Δημόσιο + κέρδος 11% + προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, τα οποία θεωρητικά θα ανέρχονταν στο ποσόν των 800.000.000 δολαρίων ΗΠΑ. Ως προκαταβολή δε, το Δημόσιο κατέβαλε 1.200.000 δολάρια. Σας μυρίζει ρεμούλα; Μα, ήταν ρεμούλα ΟΛΚΗΣ! Μια ρεμούλα που πρότεινε ο... ειλικρινής, έντιμος επίτιμος και υλοποίησαν οι "Εθνοσωτήρες". Τι έγινε όμως στην πράξη; Η Litton απλά μασούλαγε τα ποσοστά επί των "εξόδων" της. Στις ΗΠΑ, ο υπεύθυνος του προγράμματος παραδεχόταν ότι "(τ)ο κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο, επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα". Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15/10/1969, με το Ελληνικό κράτος να καταβάλει τις δαπάνες της εταιρείας + το 11% που λέγαμε προηγουμένως, ακόμη και κατά την περίοδο τερματισμού (ΦΕΚ 1969/Α/268)! Ποια ήταν η επίσημη δικαιολογία; "αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν" (Πηγή: "Βήμα", 16/10/1969).
* Ίδια γεύση και στη σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, την οποία ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον Αμερικανό εργολάβο Robert McDonald (ΦΕΚ 1969/Α/15). Σύμφωνα με τη σύμβαση, το Δημόσιο έβαζε 45 από τα 150 εκατομμύρια του προϋπολογισμού του έργου, "διευκόλυνε" τον "επενδυτή" με ομόλογα 80.000.000 και εγγυόταν και για τα δάνειά του! Το έργο θα κατασκευαζόταν από Έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο "ανάδοχος" απλώς θα φρόντιζε για μελέτες και δάνεια, ενώ θα εισέπραττε και αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανομένης και της δημόσιας χρηματοδότησης!!!). Και 4.500.000 δολάρια σαν προκαταβολή... Προσέξτε όμως τι άλλο έγραφε η σύμβαση: "Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή" από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να "θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000" (άρθρο 1 §4). Τελικά, ούτε τα προβλεπόμενα δε βρήκε, οπότε σηκώθηκε κι έφυγε, ενώ ο κρατικός κορβανάς έχασε ενάμιση δισεκατομμύριο δραχμές...
* Αμ τον φοβερό και τρομερό Τομ Πάππας πού τον βάζετε; Ήταν ήδη παρών με το διυλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, μια επένδυση που ήδη από το 1962 είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το 1972, σε μια τρομερή κίνηση αβάντας υπέρ του επιχειρηματία και εναντίον του δημόσιου συμφέροντος, η "Εθνοσωτήριος" τον απαλλάσσει από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει και αφορούσαν την κατασκευή έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72), ενώ του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca-Cola, την οποία οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν ως ανταγωνιστικά προς την εγχώρια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201). Το όνομα του Τομ Πάππας έμελλε να το δούμε αργότερα και στο "ελληνικό Watergate": ανακύκλωνε (δηλαδή ξέπλενε) κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον από τους χουντικούς. Επιπλέον, το 1967, ο Παύλος Τοτόμης, προσωπάρχης του Πάππας με σκοτεινό παρελθόν, διορίστηκε υπουργός Δημοσίας Τάξεως και αργότερα πρόεδρος της ΕΤΒΑ.
* Αλλά όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στο παρασκήνιο του πολέμου των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Ανδρεάδης κλπ) για την κατασκευή του τρίτου διυλιστηρίου της χώρας, αφού εδώ είχαμε ακόμη και τριγμούς στην ίδια τη δομή του καθεστώτος. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση - άλλωστε, η βίλα όπου διέμενε στο Λαγονήσι ανήκε στον Ωνάση και ο Παπαδόπουλος πλήρωνε συμβολικό ενοίκιο. Ο Μακαρέζος, από την άλλη, υποστήριζε το Νιάρχο (και μην πει κανείς ότι και ο Παπαδόπουλος και ο Μακαρέζος δεν είχαν συμφέρον να υποστηρίξουν τη μία ή την άλλη πλευρά... Δεν τα κάνανε και για τη φουκαριάρα τη μάνα τους). Η σύγκρουση πήρε τεράστιες διαστάσεις και οι αντιμαχόμενες πτέρυγες τράβηξαν την υπόθεση στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων (!!!) και έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά, ο Ωνάσης πήρε ανάποδες και τα παράτησε: ακύρωσε τη "μεγαλειώδη" σύμβαση που είχε υπογράψει και πήρε πίσω την εγγύηση που κατέβαλε. Το διυλιστήριο; Ε, αυτό μοιράστηκε μεταξύ Λάτση και Ανδρεάδη (ΦΕΚ 1972/Α/130), ενώ ένα τέταρτο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια λεπτομέρεια αυτής της "σύρραξης" όπως τη μαθαίνουμε από την εμπιστευτική ενημέρωση του Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25/11/1970): "Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία".

Υπάρχει κι ένα ακόμα ωραίο σκάνδαλο της "Εθνοσωτηρίου", το σπαρταριστό "Τάμα του Έθνους", το οποίο σας το φυλάω για άλλη φορά: πρόκειται για μια απίστευτη ιστορία μεγαλομανίας, θρησκοληψίας και διασπάθισης δημοσίου χρήματος, η οποία, αν δεν έχετε ήδη καταλάβει τι απατεώνες, διαπλεκόμενοι, ρουσφετάκηδες, κλέφτες και λωποδύτες ήταν οι πραξικοπηματίες, θα βάλει οριστικά ταφόπλακα στο παραμυθάκι ότι "οι χουντικοί δεν έκλεβαν".

Κοτσάνα:"Οι χουντικοί ήταν τίμιοι και δεν έκλεψαν"

[ http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100725.htm ]
Read more...

Η "σωστή πολιτική διαφθορά" !

Οδηγός για τους διεφθαρμένους πολιτικούς

Γνωρίζετε τον μεσιέ Brice de Tours;

Πιθανότατα όχι, αφού πρόκειται για έναν άσωτο μοναχό του πέμπτου αιώνα. Το όνομα αυτού του θρυλικού μοναχού επέλεξε ως ψευδώνυμο, αιώνες μετά, για να καλύψει την ταυτότητά του σημαίνον στέλεχος της γαλλικής πολιτικής ζωής που με τη συγγραφή του βιβλίου «Μικρός οδηγός της πολιτικής διαφθοράς» (εκδόσεις Κέδρος) προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις και αντιδράσεις.

Ας αναγνώσουμε μερικά αποσπάσματα και ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς τη γαλλική πραγματικότητα.

1 Ποιο είναι το προτέρημα του υπουργού;
«Ο αριβισμός. Οι περισσότεροι τον έχουν στο αίμα τους, επιλέγουν αν θα είναι δεξιοί ή αριστεροί έχοντας ζυγίσει καλά τις πιθανότητες του κάθε στρατοπέδου να πάρει την εξουσία συντομότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».
*Θυμηθείτε τις μεταπηδήσεις στα δύο ελληνικά κόμματα εξουσίας και μεταγραφές στελεχών ένθεν κακείθεν αλλά και από τα κόμματα της αριστεράς προς εκείνα της εξουσίας.
2 Αν νομίζουμε ότι το μεγαλύτερο προσόν ενός υπουργού είναι να γνωρίζει το αντικείμενό του μάλλον έχουμε πλανηθεί. Ο διεισδυτικός «μοναχός» αποκαλύπτει «το να είναι κανείς υπουργός σημαίνει να φοιτά στο σχολείο της ταπεινοφροσύνης. Οχι δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του, και δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση. Ιδίως τις βρομοδουλειές, εξ ου και το επιτελείο».
*Στα πρόσφατα σκάνδαλα στη χώρα μας, τη διεκπεραίωση αναλάμβαναν οι συνεργάτες είτε των υπουργών είτε του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος ζητούσε ταπεινότητα και σεμνότητα, όμως οι υπουργοί του βάπτιζαν το νόμιμο ηθικό.


3 Ποια είναι η καλύτερη προπόνηση ενός Venalis politicus (διεφθαρμένος πολιτικός); «Πρέπει να ξεκινήσει με κάποιους μικρούς ηθικούς συμβιβασμούς που συνίστανται στην εκτροπή προς προσωπική του χρήση των πλεονεκτημάτων της θέσης του». Και μετά ορμά στα μεγάλα κόλπα, αλλά πάντα με τακτ. «Οι μεσάζοντες πρέπει να αποφεύγονται. Αυτοί οι επαγγελματίες της διαφθοράς μυρίζουν αδιακρισία. Ενα απευθείας γεύμα είναι το τέλειο πρόσχημα. Μεσημέρι ή βράδυ; Συνήθως είναι καλύτερο να αρχίζουμε με μεσημεριανό γεύμα».
*Αναζητήστε στα καθ’ ημάς τα ιν στέκια πέριξ του Συντάγματος και ανατρέξτε στις δουλειές που έχει αποκαλυφθεί ότι έχουν κλειστεί σε γεύματα.
4 Η διαφθορά μπορεί να σερβιριστεί με διάφορα ορεκτικά. Πρώτα «οι φίλοι» που είχε πριν υπουργοποιηθεί. Το ντιλ γίνεται αμέσως. Μετά οι «έχετε προβλήματα, έχω τις λύσεις», ο στόχος αντιδρά με το χαμόγελο συνενοχής. Πλέον «ο στόχος είναι έτοιμος να δώσει, ο υπουργός να πάρει, οι δωρητές υψηλής στάθμης τοποθετούν τον οβολό τους σε δερμάτινο χαρτοφύλακα».
*Τον 5ο αιώνα δεν υπήρχαν off shore εταιρείες, τραπεζικοί λογαριασμοί, παρένθετα πρόσωπα. Ας συγχωρήσουμε τον μοναχό και ας πάμε παρακάτω.
5 Επόμενο στάδιο η ανακύκλωση των εισπραχθέντων «ακίνητα, κινητές αξίες, μηχανογράφηση γραφείων, αγορά έργων τέχνης, μπονσάι» είναι μερικά από αυτά που συστήνονται.
*Αν στα καθ’ ημάς αυτά παραπέμπουν σε Siemens, χρηματοδότες κομμάτων, σωρεία ακινήτων, «φίλους παντός καιρού», μάλλον έχουμε παιγνιώδη φαντασία.
6 Τι γίνεται όμως αν η υπόθεση «στραβώσει»; «Οι πιο έμπειροι ζητούν να καταθέσουν οι ίδιοι, τα αρνιούνται όλα. Ενας διεφθαρμένος υπό ανάκριση θα προσφύγει με ευκολία στη θεωρία της συνωμοσίας. “Κάποιοι” τον επιβουλεύονται, “κάποιοι” του ρίχνουν λάσπη. Και οι πιο κουτοπόνηροι δεν θα διστάσουν να ενταχθούν σε επιτροπές που δημιουργούνται αφού ξεσπάσει το σκάνδαλο».
*Οποιαδήποτε ομοιότητα με τις επιτροπές του κοινοβουλίου μας, εξεταστικές, προανακριτικές, ή όπως αλλιώς «βαπτίζονται», είναι απολύτως τυχαία…
7 Ολοι θυμόμαστε την εξίσωση του Αϊνστάιν Ε= mc2, όμως είναι έτσι; Οχι ισχυρίζεται ο συγγραφέας και δίνει τη δική του ερμηνεία. «Το c υποδηλώνει τη διαφθορά (corruption), το Ε το κράτος (Etat), και το m τα ΜΜΕ. Η μεταβλητή – κλειδί της εξίσωσης, οι Ζορό με τους μεγάλους κονδυλοφόρους. Τα ΜΜΕ λατρεύουν να καταγγέλλουν τις μικρές δοσοληψίες, που εντοπίζονται εύκολα. Ενας φάκελος 10.000 ευρώ που βρέθηκε στο σπίτι ενός υπουργού πυροδοτεί υστερία, αλλά μια υπουργική απόφαση που έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξουν χέρια εκατομμύρια ευρώ θα αποσιωπηθεί ή ακόμα καλύτερα θα λιβανιστεί».
*Ενορατικός ο μοναχός σημειώνει «προσεταιρίζεται και παριζιάνικους κονδυλοφόρους με σφραγίδα ποιότητας και σοβαρότητας. Για τους περισσότερους η δημοσιοποίηση της πολιτικής τους προτίμησης δεν ενέχει κινδύνους για την καριέρα τους, θέλουν να επωφεληθούν για να κερδίσουν το ψωμί τους».
8 Αυτά στην Εσπερία, γιατί εδώ όλα είναι ξεκάθαρα και τα ΜΜΕ λειτουργούν πάνω από δεσμεύσεις.
*Και καταλήγει ο μοναχός «απέναντι στον Venalis politicus, αναζητήστε τον Probis politicus (αγαθός πολιτικός), υπάρχει, τον συναντήσαμε, γιατί να μην καταφέρετε να τον συναντήσετε κι εσείς;»

Του Φώτη Παπούλια από την Ελευθεροτυπία
emprosdrama


Read more...

Είναι οι αλλαγές του μνημονίου μεταρρυθμίσεις;

image by Takis Vorini

του Ν. Κοτζιά συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς , από την Ελευθεροτυπία

Η συνολική μελέτη των μέτρων που ελήφθησαν τους τελευταίους μήνες μάς επιτρέπουν να εξάγουμε τα εξής γενικευμένα συμπεράσματα:

1. Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τα χέρια κάτω. Με συμπλέγματα επαρχιωτισμού και με την άποψη ότι όταν ζητάς να δανειστείς είσαι υποχρεωμένος να αποδεχτείς άνευ δεύτερης κουβέντας τις απαιτήσεις της άλλης πλευράς.

2. Η χώρα έφτασε σε βαθιά κρίση εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολούθησαν οι Αγγλοσάξονες, η Ε.Ε. και οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά τώρα υποστηρίζεται ότι θα εξέλθει της κρίσης με αύξηση των αντιλαϊκών - νεοφιλελεύθερων δόσεων. Δηλαδή, δηλητηριάστηκε ο ασθενής και του προτείνεται ως θεραπεία η αύξηση των δόσεων δηλητηρίου προκειμένου να σωθεί. Στην ουσία, η σύμπτωση των απαιτήσεων των ξένων και των αντιλήψεων του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ήταν και είναι μια θεμελιακή αιτία που το τελευταίο δεν διαπραγματεύτηκε προς το συμφέρον της χώρας (πέραν της απειρίας και ανικανότητας των διαπραγματευτών που χρησιμοποίησε).

3. Οι απαιτήσεις του νεοφιλελεύθερου ΔΝΤ και της συντηρητικής Επιτροπής της Ε.Ε. εξέφραζαν σε μεγάλο βαθμό τους ευσεβείς πόθους και τις βαθύτερες επιδιώξεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης. Εξάλλου, πολλά στοιχεία των συμφωνιών με την τρόικα αποτελούσαν σκέψεις και προτάσεις της ελληνικής πλευράς. Με άλλα λόγια, επ' ευκαιρία της κρίσης, προωθήθηκαν μέσω του ξένου παράγοντα αλλαγές που δεν είχαν πλειοψηφία στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Με αυτό τον τρόπο αξιοποιήθηκε η παγκοσμιοποίηση με τον πιο ακραίο δυνατό αντιδημοκρατικό τρόπο: ως μηχανισμός επιβολής απ' έξω αλλαγών σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και με εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, ξένων και εγχωρίων.

4. Οι αλλαγές που επιβλήθηκαν από το μνημόνιο και στο όνομά του, προκάλεσαν σημαντική μετατόπιση ισχύος στο εσωτερικό της χώρας. Η μισθωτή εργασία βγαίνει σαφώς αδυνατισμένη. Μαζί με τα φτωχά στρώματα συμπιέζονται και τα μεσαία στρώματα. Η διαπλοκή μένει άθικτη, ενώ οι τράπεζες, οικονομικοί τροφοδότες της διαπλοκής, όχι μόνο δεν πληρώνουν την κρίση, αλλά στηρίζονται για πολλαπλές εσφαλμένες επιχειρηματικές τους επιλογές από το μεροκάματο του μισθωτού Ελληνα.

5. Δίπλα στον άμεσο κοινωνικό χαρακτήρα της πολιτικής που εφαρμόζεται στο όνομα του μνημονίου, υπάρχει και μια έντονη αδιαφορία για την προώθηση ουσιαστικών αλλαγών στα μέτωπα των καρτέλ και της δομής των τιμών στην αγορά. Η μόνη τιμή που έπεσε, είναι αυτή της μισθωτής εργασίας. Αντίθετα, οι άλλες ανεβαίνουν, ενώ δεν λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα καταπολέμησης της ακρίβειας.

6. Με την αλλαγή συσχετισμών που προκλήθηκαν ενάντια σε φτωχά και μεσαία στρώματα, έγινε μεγάλη ανακατανομή εισοδήματος εις βάρος τους. Το επόμενο βήμα που θα ονομάζεται αποκρατικοποιήσεις, δεν θα αφορά μόνο ή κυρίως τις δυσλειτουργικές δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά τις κερδοφόρες, όπως τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, τον ΟΤΕ κοκ. Θα πρόκειται, δηλαδή, για μια πολιτική αναδιανομής πλούτου και ιδιοκτησίας με λεφτά εκείνων που κέρδισαν από τις εισοδηματικές απώλειες των μισθωτών.

Συνολικά, τα μέτρα δεν έχουν καμιά σχέση με μεταρρυθμίσεις όπως τις εννοεί οποιοδήποτε προοδευτικό κίνημα, ούτε βέβαια με την «επανάσταση κάποιου αυτονόητου». Πρόκειται για τυπικές διαδικασίες ανασυγκρότησης ενός εθνικού καπιταλισμού με τη χρήση και υπερεθνικών διαδικασιών. Διαδικασίες που η νεοφιλελεύθερη δεξιά των Θάτσερ και Ρέιγκαν επεδίωξαν να παρουσιάσουν ως μεταρρυθμίσεις, ακόμα και ως «συντηρητική επανάσταση»!
tvxs.gr
Read more...

Ιταμή επίθεση του ναζιστικού ισραηλινού καθεστώτος στην Ελλάδα, από την επίσημη εκπροσώπησή τους στην Αθήνα!

Τώρα η ΓΣΕΕ δεν μπορεί να συνεχίσει την ένοχη σιωπή της!

Να κλείσει τώρα η πρεσβεία των σιωνιστών στην Ελλάδα, η φωλιά του ναζισμού!

Με αφορμή την ολιγωρία, που πράγματι αποδεικνύει όχι την ανευθυνότητα, αλλά τη γελοιότητα της ΓΣΕΕ και των άλλων φορέων, η φωλιά του ναζισμού στην Αθήνα (Γραφείο Τύπου Πρεσβείας του Ισραήλ), δηλαδή αυτοί που δολοφόνησαν εκατοντάδες αμάχους, που παραβίασαν διεθνείς συνθήκες κι έκαναν χρήση απαγορευμένων όπλων (Λευκού Φωσφόρου), προσπαθούν να εμφανιστούν τιμητές και προσβάλουν τόσο τους μεγαλύτερους συνδικαλιστικούς φορείς της πατρίδας μας, όσο και επίσημους κρατικούς φορείς.
Οι δολοφόνοι "ζητούν τα ρέστα" από τον ελληνικό λαό!
Μάλιστα, στην υπόθεση συμμετέχει κι ο γνωστός υπάλληλος της Μοσάντ στην Ελλάδα κ. Κοέν!Κύριε Στάθη Ανέστη (ΓΣΕΕ), έστειλες στο δικό μας blog (24 Δεκέμβρη 2009) μια επιστολή που χρησιμοποίησες και ειρωνικούς (μαζί με επιθετικούς) χαρακτηρισμούς, γιατί απαιτούσαμε να πάει η βοήθεια του ελληνικού λαού από τον Τηλεμαραθώνιο της ΕΡΤ στο μεγαλύτερο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του πλανήτη!
Μετά από 8 μήνες δεν έκανες τίποτα! Είσαι υπόλογος και υπεύθυνος για τη σημερινή επίθεση από το επίσημο «κράτος» του Ισραήλ και θα πρέπει άμεσα να ζητήσεις συγνώμη από τα blogs, αλλά και να αποστομώσεις τους ναζί σιωνιστές!

Τώρα, η βοήθεια στη Γάζα!
sibilla

Επιπροσθέτως, τεράστια είναι η ευθύνη του εκπροσώπου στην Ελλάδα της «Πανευρωπαϊκής Επιτροπής Άρσης Αποκλεισμού της Γάζας, του κ. Γ. Α., ο οποίος ήταν η ψυχή της διοργάνωσης του Τηλεμαραθωνίου της ΕΡΤ. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής πρέπει σήμερα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, όπως συντόνισε όλους τους μεγάλους φορείς της Ελλάδας -αφού η ΓΣΕΕ στάθηκε ΑΝΙΚΑΝΗ να τηρήσει τα αυτονόητα-, ν’ αναλάβει πρωτοβουλία ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός που βρίσκονται τα χρήματα (1,2 εκατομμύρια €), τα οποία δόθηκαν για τα παιδιά της Γάζας που άφησαν ανάπηρα, ακρωτηριασμένα οι φονικές βόμβες του ναζιστικού ισραηλινού καθεστώτος!
Η κυβέρνηση και ειδικότερα ο κ. Δρούτσας οφείλει να δώσει δέουσα απάντηση στην ισραηλινή πρεσβεία, που δεν θα περιορίζεται σε γενικολογίες, παραινέσεις ή απλό διάβημα!
Καλούμε και παρακαλούμε τους έλληνες bloggers να λάβουν υπόψη όλα τα στοιχεία που παραθέτουμε, να κάνουν δικές τους αναρτήσεις, να σπάσουμε τις ένοχες σιωπές ΜΜΕ, καναλιών και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Επίσης, βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου που δεν έχουν “δεσμεύσεις” κάθε είδους από το ισραηλινό καθεστώς, να φέρουν άμεσα το θέμα στη βουλή! Να μην περάσουν οι προκλήσεις των σιωνιστών!
Ο ελληνικός λαός δεν θα ανεχτεί άλλες προκλήσεις από τους ναζί χωροφύλακες των ΗΠΑ!

Για την “ιστορία” των χρημάτων του Τηλεμαραθώνιου θυμίζουμε:
► Μετά από επανειλημμένες αναρτήσεις των blogs, απάντησε η ΓΣΕΕ για τα χρήματα του Τηλεμαραθώνιου για τα παιδιά της Γάζας. Κύριε Ανέστη, τώρα τι έχεις να πεις;
► Tα παιδιά της Γάζας, οι "Eλεύθεροι Πoλιoρκημένοι" δεν έχουν ανάγκη ελεημoσύνης αλλά Aλληλεγγύης! - The children of Gaza, the "Free Besieged" does not need charity but solidarity!
►Τι θα γίνει με τη βοήθεια που έπρεπε να πάει για τα παιδιά της Γάζας από τον Τηλεμαραθώνιο της ΕΡΤ; Ν' αρχίσουμε εκ νέου;
►Το Ελληνικό Τμήμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Άρση του Αποκλεισμού της Γάζας, σχετικά με τον Τηλεμαραθώνιο...


Read more...

Δον...Τομάζο ο αρχιεπιτηρητής

Πριν από δύο μήνες το «Π» έγραφε ότι η τρόικα θα στείλει, εκτός από τους μόνιμους ελεγκτές, και έναν αρχιεπιτηρητή, ο οποίος θα λειτουργεί ως... σύμβουλος του πρωθυπουργού και θα μεσολαβεί μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών.

Ο όρος για τοποθέτηση αρχιεπιτηρητή περιλαμβάνεται σε όλες τις συμβάσεις του ΔΝΤ με τις δανειολήπτριες χώρες. Κατά κανόνα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιλέγει ντόπιο αξιωματούχο, για να γνωρίζει από πρώτο χέρι την πραγματικότητα της επιτηρούμενης χώρας. Στη δική μας περίπτωση όμως η τρόικα... δεν το διακινδύνευσε και διόρισε ως αρχιεπιτηρητή τον Ιταλό Τομάζο - Πάντοα Σκιόπα.

Το Μαξίμου πλάσαρε στα ΜΜΕ το καπέλωμα ως δική του πρωτοβουλία και μεγάλη επιτυχία, καθώς ο κύριος Σκιόπα έχει... πείρα. Ποια είναι όμως η πείρα του και σε τι ακριβώς; Κατ’ αρχάς ο κύριος αυτός, ο οποίος ανέλαβε πρωτοσύμβυλος του πρωθυπουργού για «θέματα οικονομίας και διαχείρισης χρέους», είναι... σπουδαία μούρη, αφού είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, συνεργάτης του Ντελόρ και εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας του ευρώ.

Όμως το σημαντικότερο σε ό,τι μας αφορά είναι ότι το διάστημα 2006-2008 υπήρξε «τσάρος της οικονομίας» στη σχετικά βραχύβια κυβέρνηση Πρόντι, όπου έκανε πράματα και θάματα:

● Αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια.

● «Πάγωσε» τους μισθούς.

● Μετέτρεψε σε προσωρινές συμβάσεις δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας.

● Διευκόλυνε τις απολύσεις και μείωσε τις αποζημιώσεις.

● Μείωσε δραστικά τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων.

● Πετσόκοψε αγρίως τις κοινωνικές δαπάνες.

● Επιχείρησε να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

● Στο «τσακ» απέτυχε να διεκπεραιώσει την πώληση της κρατικής αεροπορικής εταιρείας Alitalia στην ολλανδογαλλική κοινοπραξία Air France - KLM εξαιτίας της σφοδρής αντίδρασης των ιταλικών συνδικάτων.

Με απλά λόγια, ο νέος... «σύμβουλος» του Παπανδρέου έκανε ό,τι ακριβώς και η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας υπό την αγία σκέπη του Νομισματικού Ταμείου. Κατόπιν αυτών η προαγωγή του σε πρόεδρο της Υπουργικής Επιτροπής του ΔΝΤ ήταν απολύτως φυσιολογική.

Φυσικά τα περί «συμβούλου» του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα θα μας επαναφέρει στις αγορές, μόνο... γέλια μπορούν να προκαλέσουν. Άλλωστε το... καθηκοντολόγιο που σέρβιραν κυβέρνηση και ΜΜΕ για τον συγκεκριμένο κύριο είναι απλώς ταυτόσημο με τη δουλειά που το ίδιο το ΔΝΤ έχει κληθεί να κάνει στην Ελλάδα. Ας τελειώνουμε λοιπόν με το δούλεμα. Ο άνθρωπος αυτός είναι κάτι σαν υπερπρωθυπουργός. Επειδή λοιπόν στην κυβέρνηση δεν στερούνται νοημοσύνης, είναι αυτονόητο ότι απλώς λένε ψέματα όταν τον παρουσιάζουν ως πρωθυπουργικό «σύμβουλο».

Ποια είναι όμως η πλάκα; Ότι, αν και το σερβίρισμα του Σκιόπα ως... σπουδαίου συμβούλου έγινε την Τρίτη από «Το Βήμα», την επομένη, δηλαδή χθες, στο πρωτοσέλιδο σημείωμά του ο εκδότης της εφημερίδας Σταύρος Ψυχάρης γράφει:

«Παλαιά, από τα χρόνια της ανεξαρτησίας, η παρουσία ξένων συμβούλων στην Ελλάδα. Υπήρξαν βεβαίως και φωτισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν στην πρόοδο της χώρας. Ωστόσο η εμπειρία δεν είναι η καλύτερη. Και οι προθέσεις δεν ήταν πάντοτε αγαθές. Είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Πρωθυπουργός αξιολόγησε όλες τις παραμέτρους προτού αποφασίσει την πρόσληψη του Ιταλού συμβούλου».

Θα μπορούσε φυσικά να το γράψει και απλούστερα: «Ο Παπανδρέου τον έφερε για να σας ξεσκίσει, κι εμένα μου έρχονται στο μυαλό οι εποχές που η Ελλάδα ήταν έναν κανονικότατο προτεκτοράτο». Ας είναι όμως. Έστω κι έτσι, με το «γάντι», καταλάβαμε...

Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση υποχωρεί συνεχώς ως προς τη διατήρηση της εξουσίας στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων. Κι ας μην ξεχνάμε και τούτο: Η οικονομική πολιτική του Σκιόπα στην Ιταλία ήταν αυτή που επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνησης Πρόντι – καθώς δεν βρήκε καμιά συναίνεση στην ιταλική κοινωνία και τα πανίσχυρα συνδικάτα – αλλά και συνέτεινε στην επώδυνη διάλυση της Κεντροαριστεράς και την κυριαρχία του Μπερλουσκόνι. Αυτά ως... προειδοποίηση για τους δικούς μας...

Οι...φούφουτοι του Γιώργου

O ανασχηματισμός, το έχετε διαβάσει κι αλλού, είναι προ των πυλών, καθώς η κυβέρνηση μετά τη σύγκρουσή της με την κοινωνία θέλει... ρεκτιφιέ. Αυτό που δεν έχετε διαβάσει είναι τα ονόματα αυτών που τελικά, και επί της ουσίας, (θα) κυβερνούν αυτόν το τόπο, μαζί βέβαια με τους ελεγκτές τροικάνους. Το «Π» έχει τη χαρά (;) να σας τους παρουσιάσει:

● Τομάζο Πάντοα Σκιόπα: Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (αλλά σε ρόλο πολύ ευρύτερο του Πάγκαλου. Έχει ένα επιπλέον προσόν συγκριτικά με τον Θόδωρα: Στην Ιταλία είχε συγκυβερνήσει με την... Κομμουνιστική Επανίδρυση).

● Τζ. Στίγκλιτς: Υπουργός Οικονομικών (ο νομπελίστας υπάρχουν ελπίδες να τα καταφέρει καλύτερα από τον Γ. Παπακωνσταντίνου).

● Αμάρτια Σεν: Υπουργός Οικονομίας (να ξεκουραστεί και η Λούκα Κατσέλη).

● Χ. Σομάβια: Υπουργός Εργασίας (θα... ολοκληρώσει το κοινωφελές έργο του Λοβέρδου ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας;).

● Γιόζεφ Ασεμπίγιο: Υπουργός Περιβάλλοντος (θα «διορθώσει» τις κάποιες ατέλειες της Μπιρμπίλη).

● Χ. Πάλμε: Υπουργός Υγείας (μάλλον θα κρατήσει την Ξενογιαννακοπούλου ως αναπληρώτρια ο υιός του φίλου και συναγωνιστή του Ανδρέα Παπανδρέου Ούλoφ Πάλμε).

● Τζ. Φίσκιν: Υπουργός Εσωτερικών (ο Ραγκούσης διάβασε το έργο του καθηγητή του Στάνφορντ για να... δημιουργήσει τον «Καλλικράτη»).

● Νικ Νεγκρεπόντε: Υπουργός Παιδείας (η κυρία Διαμαντοπούλου θα κάνει «φροντιστήριο», παρακολουθώντας πώς κάνει τη δουλειά ο προφέσορας του ΜΙΤ και γεννήτορας της ιδέας «ένα κομπιούτερ για κάθε παιδί»).

● Τζ. Μούλγκαν: Υπουργός Επικρατείας (ο ικανότατος Χάρης Παμπούκης έχει κι αυτός να μάθει από τον επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργικού γραφείου του... Ηνωμένου Βασιλείου).

● Ρότζερ Ουίλκινς: Υπουργός Δικαιοσύνης (θα συμβάλει στην εμπέδωση του αγγλοσαξονικού δικαίου, το οποίο ισχύει, για να μην ξεχνιόμαστε, για τις δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει η κυβέρνηση).

● Κέβιν Φέδερστόουν: Υπουργός Πολιτισμού θα γίνει ο εν λόγω καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στο LSA (για να αποδεσμευτεί ο Γερουλάνος και να είναι στον πρωινό καφέ του πρωθυπουργού).

● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ: Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα οικονομικής συνεργασίας (Ο γιος του Τζον Κένεθ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη, θα αναλάβει τα θέματα οικονομικής συνεργασίας με την Τουρκία και τις βαλκανικές χώρες).

● Richard Parker: Επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου (ο λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής στη Σχόλη Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ θα αναλάβει το «φροντιστήριο» των υπουργών σε θέματα επικοινωνίας).

Δυόμισι υπουργικά συμβούλια

Θα θέλαμε, μέρες ζεστές, καλοκαιρινές και ανέμελες που είναι, να κάνουμε λίγο πλάκα, να (σας) χαλαρώσουμε. Δεν μας το επιτρέπει όμως η πραγματικότητα, καθώς ξεπερνά και τη ζωηρότερη φαντασία. Το σενάριο του ανασχηματισμού που σας παρουσιάζουμε δεν είναι αστείο. Είναι, δυστυχώς, η συγκαλυμμένη πολιτική πραγματικότητα που βιώνει η χώρα την εποχή του ΔΝΤ και του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο πρωθυπουργός έχει μαζέψει τριγύρω του «στρατιές» ξένων ειδικών, οι οποίοι έχουν θέσει τις γνώσεις τους και τη διεθνή τους επιρροή στην υπηρεσία της χώρας μας – με το... αζημίωτο, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε.

Ειδικοί περί των οικονομικών, περιβαλλοντικών, αρχιτεκτονικών, εκπαιδευτικών, ενεργειακών (και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) θεμάτων επικοινωνούν καθημερινά με τον πρωθυπουργό, ο οποίος, έτσι όπως τα έχει... οργανώσει, συντονίζει... δυόμισι υπουργικά συμβούλια. Το ένα είναι αυτό που απαρτίζεται από τους καθ’ ύλην «αρμόδιους» υπουργούς του και το άλλο... ενάμισι από τους 40 ξένους, ως επί το πλείστον, σύμβουλους και συμβουλάτορες.

Είναι προφανής η εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου στην προσπάθεια της αναζήτησης των καλύτερων δυνατών λύσεων. Για τον λόγο αυτόν επιδιώκει και εξασφαλίζει τους «καλύτερους» σε κάθε τομέα. Πρόκειται, ωστόσο, για μια εμμονή η οποία αποδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού στο εγχώριο επιστημονικό δυναμικό.

Αυτή η εμμονή, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δικαιολογημένα προξενεί την ενόχληση και του βασικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς υπό τη λογική του πρωθυπουργού οι υπουργοί υπάρχουν για να αναλαμβάνουν την ευθύνη της εκτέλεσης των ιδεών των συμβούλων.

Οι πάνω από δυο ντουζίνες ξένοι ειδικοί, που συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να εκσυγχρονίσει τη χώρα, ενισχύουν την εικόνα της ξένης επιτήρησης, η οποία ολοένα και βαθύτερα αρχίζει να ενοχλεί τον μέσο πολίτη, καθώς αντιλαμβάνεται ότι σχεδιάζουν και αποφασίζουν γι’ αυτόν όχι αυτοί που ανέδειξε με την ψήφο του, αλλά άνθρωποι έξω από τη χώρα.

Άνθρωποι που γνωρίζουν την Ελλάδα και τους Ελληνες από αναλύσεις και στατιστικά στοιχεία, και οι οποίοι δεν έχουν ιδέα για την ιστορία του τόπου και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που κατοικούν εδώ.

Τελικά, ίσως ήταν πιο βολικό για τον Γιώργο Παπανδρέου, τους συμβούλους του και όλους εμάς, να έβρισκε μια άλλη χώρα για να κυβερνήσει...

Οι «κολλητοί»...

Στην εποχή του ΔΝΤ η χώρα βρίσκεται εν μέσω ξένων συμβούλων, επιτρόπων, μελών διεθνών οίκων και κυρίως της τρόικας, που μας έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο και μας επέστρεψε πολλές δεκαετίες πίσω. Η προχθεσινή ανακοίνωση ότι ο Ιταλός πρώην υπουργός Οικονομίας Τομάζο Πάντοα Σκιόπα θα αναλάβει «βασικός σύμβουλος» του Παπανδρέου επιβεβαίωσε ότι πλέον η άσκηση πολιτικής σε όλους τους τομείς έχει παραδοθεί σε ξένα χέρια.

Εδώ, η υπόθεση μυρίζει, από τη στιγμή που μας κάθονται στο σβέρκο διάφοροι τύποι από το εξωτερικό που δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση και μας επιβάλλουν προτάσεις. Και να μην ξεχάσουμε το τσούρμο της τρόικας που έχει καθίσει σε όλα τα υπουργεία - και μην έχετε κατά νου μόνο τους τρεις τροϊκανούς, τον Τόμσεν και τους άλλους.

Βέβαια, τι περιμένατε από τον Παπανδρέου, που δεν είχε ποτέ κρύψει την αγάπη του για τους ξένους συμβούλους και το έδειχνε με τον καλύτερο τρόπο όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιπολίτευση. Μην ξεχνάτε τον Ισπανό αρχιτέκτονα Γιόζεφ Ασεμπίγιο, τον άνθρωπο που άλλαξε το πρόσωπο της Βαρκελώνης. Τον Οκτώβριο του 2009, ο Γ. Παπανδρέου τον έφερε στην Ελλάδα για την αναμόρφωση της παραλιακής ζώνης, αλλά και της πυρόπληκτης Ηλείας. Εντάξει, ο συγκεκριμένος... καλλιτέχνης είναι, δεν θα μας έκανε τη ζωή μαύρη!!!

Κατά καιρούς είχε καλλιεργήσει σχέσεις με μια σειρά ξένους καθηγητές, που οι περισσότεροι έχουν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση, και ποιος ξέρει με τι κόστος και τι αμοιβές παίρνουν, για τις οποίες κανείς δεν μιλάει. Εδώ, για τον Σκιόπα λένε οι κυβερνητικοί ότι θα παίρνει ελάχιστα και θέλουν να τους πιστέψουμε.

Ο Παπανδρέου, στον τομέα της οικονομίας, είχε και έχει επαφές:

● Με τον νομπελίστα Τζ. Στίγκλιτς, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, τον οποίο έχει συναντήσει αρκετές φορές στην Ελλάδα.

● Με τον επίσης νομπελίστα οικονομολόγο, καθηγητή στο Χάρβαρντ, Αμάρτια Σεν, με τον οποίο έχουν αναπτύξει και οικογενειακές σχέσεις.

● Με τον Δ. Παπαδημητρίου, καθηγητή Οικονομίας, πρόεδρο του Οικονομικού Ινστιτούτου «Λεβί».

● Με τον Τούρκο Κεμάλ Ντερβίς, επικεφαλής του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ.

● Με τους Π. Λαμί (επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), τον Χ. Σομαβία (επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας) και τον Ντομινίκ Στρος Καν (επικεφαλής του ΔΝΤ).

Για τα προβλήματα της μετανάστευσης συνομιλεί με τον προκάτοχό του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Αντόνιο Γκουτιέρες, νυν ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).

Για τα περιβαλλοντικά θέματα συνομιλητές του είναι:

● Ο επικεφαλής της επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας, Γκ. Πέρσον, και ο πρώην πρόεδρος της Χιλής, νυν σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ για θέματα κλιματικών αλλαγών, Ρικ. Λάγκος.

● Ο Γκ. Λέοπολντ, επικεφαλής της Greenpeace.

● Ο Κ. Ναϊντού, επικεφαλής της οργάνωσης CIVICUS.

● Ο Ν. Στερνς, του London School of Economics, συγγραφέας της «έκθεσης Στερν» για την κλιματική αλλαγή.

● Ο τουρκικής καταγωγής Τζ. Οζντεμίρ, πρόεδρος των «Πρασίνων» στη Γερμανία.

Για τη διαφάνεια μιλάει τακτικά με τον ιδρυτή της «Διεθνούς Διαφάνειας» Πιτ. Εϊγκεν, ενώ για τις νέες τεχνολογίες συμβουλεύεται τους

● Νίκ. Νεγκρεπόντε, ιδρυτή του Media Lab του ΜΙΤ, Τζ. Ρίτζεν, πρώην υπουργό Παιδείας της Ολλανδίας.

● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, γιο του Τζον Κένεθ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη.

● Ακόμη, έχει επαφές και δίνει ρόλο στον Χ. Πάλμε (γιο του πρώην πρωθυπουργού της Σουηδίας), επικεφαλής του Institute for Future Studies. Ο Πάλμε θα αναλάβει να κάνει μια μελέτη για τα θέματα πρόνοιας.

● Ο Ρ. Χάιφετς, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ιδρυτής του Center for Public Leadership, ένας άλλος συνομιλητής του Παπανδρέου, είχε έρθει πρόσφατα στην Ελλάδα και έκανε μαθήματα στους υπουργούς για θέματα ηγεσίας και λήψης αποφάσεων. Τι κοινό έχει ο Χάιφετς με τον Παπανδρέου; Είναι και οι δυο κωπηλάτες!!!

Και επειδή στην Ελλάδα δεν ξέρουμε από δημοκρατία, αν και κοιτίδα της, ο Παπανδρέου μιλάει και με τον Τζ. Φίσκιν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επικεφαλής του Center for Deliberative Democracy (σε δικές του ιδέες βασίστηκε η διαδικασία για την ανάδειξη υποψήφιου δημάρχου από το ΠΑΣΟΚ στο Μαρούσι).

Το συμπόσιο της Σύμης

Οι σύμβουλοι Παπανδρέου σε γενικές γραμμές προκαλούν στη κομματική ιεραρχία αμήχανα συναισθήματα. Το ίδιο έγινε και με τον Σκιόπα, το όνομα του οποίου μόλις άκουσαν οι Πασόκοι τους έπιασε πανικός. Το ίδιο είχε γίνει όταν πριν λίγες εβδομάδες ο ΓΑΠ είχε ανακοινώσει, αφήνοντας και πάλι εμβρόντητους τους Πασόκους, ότι ο Γιόακιμ Πάλμε, γιος του Ούλοφ Πάλμε, «θα ηγηθεί μιας διεθνούς ομάδας που θα αξιολογήσει το προνοιακό σύστημα, και θα ασχοληθεί με τα θέματα νέας γενιάς».

Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: Το συμπόσιο της Σύμης, που κάνει ο Παπανδρέου κάθε χρόνο. Εκεί εμφανίζεται συνέχεια ο νομπελίστας Στίγκλιτς και όλοι οι προαναφερόμενοι, πλην Σκιόπα. Τακτικότατοι επισκέπτες των συμποσίων από το 2001 είναι ο συγγραφέας Μίσα Γκλένι, η διευθύντρια του κέντρου για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση στο LSE Μαίρη Κάλντορ, το στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ματς Κάρλσον.

Και για όσους δεν θυμούνται, να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους: Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου υπήρξε η εξής σημαντική και ενδιαφέρουσα για το θέμα μας ανακοίνωση του γραφείου του πρωθυπουργού:

«Με απόφαση του πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, αναλαμβάνουν:

● Επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, ο Ηρακλής Πολεμαρχάκις, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Warwick του Ηνωμένου Βασιλείου

● Επικεφαλής Μονάδας Θεμάτων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών, ο Ανδρέας Δρυμιώτης, Πολιτικός Μηχανικός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων.

● Επικεφαλής Μονάδας Κοινωνικής Πολιτικής, ο Παναγιώτης Τσακλόγλου, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Ευρωπαϊκών Οικονομικών Πολιτικών.

● Επικεφαλής Μονάδας Δια Βίου Μάθησης, ο Αλέξης Κόκκος, Καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΕΑΠ.

● Επίσης, ο Υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, αναλαμβάνει τον συντονισμό της Επιτροπής για τον Εκσυγχρονισμό της Λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα επικουρείται από τους ακόλουθους διεθνείς εμπειρογνώμονες:

● Kevin Featherstone, Καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην Έδρα Ελευθέριος Βενιζέλος και Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE

● Richard Parker, Λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής, Σχολή Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ

● Roger Wilkins, Γενικός Γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της Κυβέρνησης της Αυστραλίας, Ειδικός Σύμβουλος του Αυστραλού Πρωθυπουργού, Kevin Rudd.

● Leif Pagrotsky, Βουλευτής, πρώην Υπουργός Βιομηχανίας & Εμπορίου, Σουηδία.

● Jeoff Mulgan, τ. Επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού, Γραφείου Πρωθυπουργού, Ηνωμένο Βασίλειο.

Ε, με τόσους διαθέσιμους, δεν μπορείς να ξεπετάξεις και μια κυβερνησούλα στο πιτς φιτίλι;

topontiki
Read more...