Tι θα λέγατε για μια απεργία των πολιτών και μάλιστα Σάββατο;

Γροθιές ψηλά και πάμε (ή ΠΑΜΕ). Η χώρα λοιπόν είναι έτοιμη και πάλι να "παραλύσει" από τη γενική απεργία που έχουν κηρυχθεί.

Τι θα δούμε; Ακόμα μια απεργία με ελάχιστη κοινωνική συμμετοχή όπου 30.000-40.000 συνδικαλιστές θα κάνουν δημόσιες σχέσεις και θα φωτογραφίζονται με γκριμάτσες που θα ξεχειλίζουν "οργή" κι "αποφασιστικότητα".

Ταυτόχρονα με αυτούς, απεργούν και οι δημοσιογράφοι, πιστά τσιράκια της εκάστοτε εξουσίας. Τι σημαίνει αυτό; Τα πλάνα από τις πορείες και τις διαμαρτυρίες θα τα δούμε από Παρασκευή σε δίλεπτα ρεπορτάζ ανάμεσα σε Τρισέ κι Αλμούνια. Έχουμε μάθει πλέον...

Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν οι απεργίες ορθώς γίνονται ή αν όντως θίγονται δικαιώματα των εργαζομένων. Κανένας δεν το αμφισβητεί αυτό. Αν δεν γίνονταν και σήμερα πορείες και διαδηλώσεις, πότε θα γίνονταν;

Ο προβληματισμός πλέον είναι ριζικά διαφορετικός. Είναι άραγε αποτελεσματικές οι πορείες και οι συγκεντρώσεις; Μεγάλη συζήτηση ή μήπως όχι και τόσο; Για να απαντήσουμε στην ερώτηση αρκεί να αναλογιστούμε τι ακριβώς "προκαλεί" μια πορεία.

Κλείνουν οι δημόσιες υπηρεσίες, τα μέσα μεταφοράς αδρανοποιούνται, ακυρώνονται πτήσεις και δρομολόγια, τα κανάλια δείχνουν όλοι μέρα επαναλήψεις, η κυβέρνηση δηλώνει ότι κατανοεί τα αιτήματα των απεργών και την επόμενη μέρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του... Μέχρι την επόμενη απεργία! Έτσι ήταν πάντα, θα μου πείτε! Μήπως όμως σήμερα ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τακτική;

Τι θα λέγατε λοιπόν για μια απεργία διαφορετική από τις άλλες; Τι θα λέγατε να απεργούσαμε για 1-2 μέρες, όχι με την ιδιότητα του εργαζόμενου αλλά με την ιδιότητα του πολίτη. Τι σημαίνει αυτό;

Για 1 μέρα, κανείς να μην αγοράσει τίποτα, να μην πάει για καφέ, να μη πάει στον κινηματογράφο, να μην αγοράσει εφημερίδα (αγοράζει άραγε ακόμα κανείς;) και γενικά να μην ξοδέψει απολύτως τίποτα παραπανίσιο από τις βασικές του ανάγκες επιβίωσης!

Ούτε ένα ευρώ σε αυτή την περίφημη "αγορά" ! Και για να μην κουράζουμε και κανέναν πέραν του δέοντος, προτείνουμε η απεργία αυτή να γίνει την παραδοσιακά καταναλωτική ημέρα, δηλαδή Σάββατο!

Κάτι σαν ένα τεράστιο εμπάργκο σε όλους όσους προτιμούν να αυξάνουν το κέρδος τους με την περικοπή των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι με τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών και προϊόντων, σε όσους έχουν μάθει να επιβιώνουν κερδοσκοπώντας, σε όσους έχουν μάθει να ζουν με βασική πηγή εισόδων τις κάθε λογής κρατικές επιδοτήσεις.

Σκεφθείτε μόνο ένα Σάββατο χωρίς 60-70.000 καταναλωτές στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Το κόστος της απεργίας θα είναι μεγάλο και δεν θα επιβαρύνει το ήδη ταλαιπωρημένο κράτος. Θα επιβαρύνει την ίδια την αγορά χωρίς κορώνες και κομματικούς βερμπαλισμούς.

Χωρίς συνδικαλισταράδες, εργατοπατέρες και λοιπούς επαγγελματίες επαναστάτες.

Ένα κίνημα των πολιτών για τους πολίτες. Πώς σας φαίνεται ;

parapolitiki