Ημέρα του Κόκκινου Χεριού.

Η 12η Φεβρουαρίου έχει ονομαστεί Ημέρα της Ερυθράς Χειρός, ή Ημέρα του Κόκκινου Χεριού, με στόχο την υπενθύμιση και την ευαισθητοποίηση των πολιτών όλου του κόσμου για τα παιδιά εμπλεκόμενα σε ένοπλες ομάδες, τα οποία βρίσκονται να υπηρετούν σε μέτωπα πολέμων και συγκρούσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, τις περισσότερες φορές παρά τη θέλησή τους. Η επιστράτευση παιδιών αποτελεί την χείριστη μορφή κακοποίησης του παιδιού.Η Ημέρα του Κόκκινου Χεριού θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 2002, όταν τέθηκε σε ισχύ το Προαιρετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού του ΟΗΕ (που ψηφίστηκε το 1992). Σύμφωνα με την Unicef, μέσα στην τελευταία δεκαετία μονάχα, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά πέθαναν εξ αιτίας των πολέμων και σχεδόν 15 εκατομμύρια εκτοπίσθηκαν ή έγιναν πρόσφυγες από τις διάφορες συρράξεις.
Από το 2001, το γραφείο του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ δημοσιεύει κάθε χρόνο μια έκθεση για τα παιδιά που αναγκάζονται να κουβαλήσουν όπλο και να λάβουν μέρος σε ένοπλες συρράξεις. Σύμφωνα με τον Οργανισμό, υπάρχουν τουλάχιστον 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο που έχουν στρατολογηθεί, ουσιαστικά δια της βίας, από ένοπλες ομάδες, δυνάμεις ανταρτών ή ακόμα και τακτικούς στρατούς για να συμμετάσχουν σε ενεργό στρατιωτική δράση. Ο αριθμός των παιδιών-στρατιωτών έφτανε τις 300.000 πριν πέντε χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, αλλά είναι ακόμα εντελώς άγνωστος ο αριθμός των παιδιών που σκοτώνονται στο πεδίο της μάχης.Μετά το τέλος μιας σύρραξης, η αποστρατεία, ο αφοπλισμός και η κοινωνική επανένταξη δεν είναι ποτέ απλές υποθέσεις. Πολλά παιδιά δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στην οικογένειά τους, επιλέγοντας οικειοθελώς να γίνουν στρατιώτες, θεωρώντας πως κι αυτό ένα επάγγελμα είναι. Άλλωστε, η ζωή παρέα με ένα όπλο σε κάποιες κοινωνίες έχει και τα προνόμιά της: είναι ευκολότερο να κλέψεις μια αγελάδα από το να την αγοράσεις ή να την εκτρέφεις.
Επιπλέον, όπως τονίζουν ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, «ευρήματα μελέτης υποδεικνύουν πως η ψυχική διαταραχή και οι ψυχικές αρρώστιες, σχετίζεται με την ανικανότητα των παιδιών, που επηρεάστηκαν άμεσα από τον πόλεμο, να προχωρήσουν σε συμφιλίωση με τον εχθρό, με αποτέλεσμα να μην αποδέχονται μια σταθερή και μακρόχρονη ειρήνη».
ostria-gr