Πονάει...

Ηλίθιοι, ανήθικοι, απαίδευτοι…
Διαβάζοντας βιβλίο πρόσφατης έκδοσης, του Λευτέρη Παπαδόπουλου με τίτλο “Δώδεκα Πόντους και Μισό”, Εκδόσεις Καστανιώτη, (συλλογή χρονογραφημάτων του που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα “Τα Νέα”), έφτασα σε χρονογράφημα με τον παραπάνω τίτλο. Δυστυχώς ο τίτλος (και η διαπίστωση) αναφερόταν στον σύγχρονο Έλληνα. Και είναι τόσο σωστή! Προέρχεται από “γνωστό συγγραφέα” που ο Παπαδόπουλος δεν κατονομάζει, αλλά νομίζω την κάνουμε και όλοι μας, εμείς που ενδιαφερόμαστε (και πονάμε), κάθε μέρα. Μεταφέρω απόσπασμα από το χρονογράφημα, που μιλάει από μόνο του και δεν χρειάζεται σχολιασμό:

Διάβασα προ ημερών, μια συνέντευξη γνωστού συγγραφέα σε κυριακάτικη εφημερίδα και τρόμαξα! Τρόμαξα γιατί αυτά που διαπιστώνει ο συγγραφέας για τον ελληνικό λαό, σήμερα, είναι, δυστυχώς, αληθινά, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λέει, συγκεκριμένα:

«Οι Έλληνες είναι ηλίθιοι, είναι ανήθικοι, είναι απαίδευτοι, είναι ανέραστοι. Ανίκανοι ν’ αναγνωρίσουν και να ερωτευτούν το κάλ λος. Είναι μια διαπίστωση που την κάνω με μεγάλη θλίψη, με συντριβή, θα μου πείτε, είναι μια προσωπική εκτίμηση. Μα και η ιδεολογία που βλέπω να κυριαρχεί παντού, γύρω μας, προσω πική εκτίμηση είναι. Δεν έκατσα να μετρήσω πόσοι την έχουν και πόσοι δεν την έχουν. Ένας συγγραφέας ακούει, βλέπει και συλλογάται. Βέβαια, με άφησε άναυδο ένα στοιχείο μετρήσεως που ήρθε τελευταία από πολύ καλές δημοσιογραφικές πηγές, μια πληροφορία που κανείς δεν ετόλμησε να δημοσιεύσει. Όταν γι νόταν η δίκη της “εταιρείας δολοφόνων”, έγινε κάποια καλά ορ γανωμένη σφυγμομέτρηση. Η σφυγμομέτρηση αυτή έβγαζε ότι το 44% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ της “εταιρείας”. Τα καταφέρανε, μάγκες ήταν, τα κονομήσανε. Νομίζω, και δεν πρόκειται περί υπερβολής, ότι ζούμε τη μεγαλύτερη εθνική κρίση που έχει αντιμετωπίσει ο ελληνισμός τα τελευταία πεντακόσια χρόνια».

Σκληρές κουβέντες. Και «τραβηγμένες» ίσως. Αλλά είναι βέ βαιο ότι ο σημερινός Έλληνας δεν βάζει τίποτα μπροστά στην κα λοπέραση του, στο βόλεμα του, στο «κονόμι» του. Υπάρχει ένας διάχυτος κυνισμός, μια λασπουριά, που μας μολύνει όλους. Το σκάν δαλο αντιμετωπίζεται με απάθεια. Η κομπίνα θεωρείται εξυπνάδα. Η καταστροφή της ξένης περιουσίας “επαναστατική πράξη”. ‘Ολοι είμαστε διατεθειμένοι να κλείσουμε τα μάτια, να συγχωρήσουμε, να ξεχάσουμε…

Σταματώ εδώ. Δεν χρειάζονται άλλα σχόλια εκτός από μιά λέξη: Πονάει!
Μουνί