Η ελληνική εφευρετικότητα, όσον αφορά την παραποίηση οικονομικών στοιχείων, φαίνεται ότι εξαντλήθηκε.
Οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα με σκαιό τρόπο• και βέβαια για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται σε μείζον ζήτημα η πολιτική αβελτηρία που θεωρεί υπέρτατο κριτήριο για την ανάληψη δράσης το πολιτικό κόστος. Προχτές πληροφορηθήκαμε με δέος ότι στην Ελλάδα απασχολούνται περίπου 900.000 δημόσιοι υπάλληλοι, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται 90.000 συμβασιούχοι.
Την ίδια στιγμή όμως πολλά νοσοκομεία όπως και σχολεία δεν έχουν προσωπικό και ζητούν απεγνωσμένα προσλήψεις... Τα πάντα στην Ελλάδα κινούνται με άξονα το κράτος. Αυτό αποτελεί υπέρτατο νόμο, που διαπερνά το σύνολο των πολιτικών κομμάτων.
Την ίδια στιγμή κατατίθεται στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2010, ο οποίος προβλέπει ένα σύνολο δαπανών της τάξης των 70,436 δισ. ευρώ και έσοδα που ανέρχονται σε 53,650 δισ. ευρώ. Η διαφορά που προκύπτει είναι της τάξης των 16,786 δισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο ποσό εκείνο που θα χρειαστεί να δανειστούμε για να διασφαλιστεί η λειτουργία του κράτους. Οι ανελαστικές δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, ασφάλιση) ανέρχονται σε 42,8 δισ. ευρώ, άλλα 9,6 δισ. είναι διάφορες λειτουργικές δαπάνες, ενώ 12,95 δισ. είναι οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους. Η «γεωγραφία» του προϋπολογισμού ουσιαστικά δεν αφήνει κανένα περιθώριο για περικοπές δαπανών.
Βέβαια θα ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει και η φοροδιαφυγή που αντιστοιχεί στο 30% του ΑΕΠ• μόνο που το ελληνικό κράτος αδυνατεί να επέμβει και να την περιορίσει. Με δεδομένη την κατάσταση που διαμορφώνεται, οι περικοπές δαπανών προβάλλουν ως μοναδική λύση.
Για να φέρουν αποτέλεσμα, πρέπει να εφαρμοστεί παντού «Καποδίστριας». Δηλαδή να καταγράψουμε από την αρχή τις ανάγκες και να πραγματοποιήσουμε οικονομίες κλίμακας, (όπου είναι αυτό εφικτό: στην υγεία, στην παιδεία κ.α.). Στόχος είναι να γνωρίσουμε τις ανάγκες ώστε να διατίθενται οι πόροι που είναι όντως απαραίτητοι. Η άλλη επιλογή, δηλαδή αυτό που γίνεται σήμερα, είναι να δίνονται χρήματα τα οποία χάνονται σε διάφορες κρατικές χοάνες, που καταπίνουν τα πάντα.
Αυτό επιβάλλεται να γίνει το ταχύτερο δυνατόν προς όφελος των μελλοντικών γενεών, στις οποίες ήδη έχουμε κληροδοτήσει ένα χρέος της τάξης των 300 δισ. ευρώ.
Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος
isotimia.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου